Титреенгель - адзін з тых пасёлкаў, якія з'яўляюцца на картах выключна дзякуючы курортным бізнесе. Мяркуйце самі - на ўвесь пасёлак няма ні аднаго звычайнага дома, дзе жылі б звычайныя, не звязаныя з турызмам людзі. Але ўсё роўна, у пасёлку вельмі ўтульна, зялёна, дыхаецца лёгка з-за вялікай колькасці ці то соснаў, ці то піній, я іх увесь час блытаю)).
Я адпачывала ў другой (а хтосьці скажа - у трэцяй) лініі, на пляж хадзіла выключна пешшу, хоць у гатэля быў так званы "трансфер". Адзіная вуліца Титреенгеля - яна ж кругласутачны шопінг-цэнтр і галоўнае забаўка адпачывальнікаў, большую цікавасць уяўляе ўвечары, а днём прыемна хадзіць уздоўж возера, у гонар якога названы пасёлак.
Цяпер і на другім беразе тырчаць высокія гатэлі, але калі я там была, возера было маляўнічым, з прыроднай перспектывай, з ледзь бачнымі з-за дрэў стрэхамі, якая грае рыбкай і чарапашкамі, людзей, якія гулялі туды-сюды праз набярэжную. Я была ў ліпені, у самую спякоту, але ад возера заўсёды было крыху халадней, чым пляскаць па асфальце паміж гатэляў. Камароў дарэчы, не было, што мяне здзівіла. Напэўна моцна горача для іх, а можа з-за соснаў. Па вечарах народ выпаўзаў на гэты "променад", да фантана, сядзеў у кафэ, па кірмашы блукаў. Увогуле, для лянівага і расслабленага адпачынку месца ідэальнае, а больш актыўныя таварышы то на яхце па рацэ сплаўляліся, то на вадаспад ездзілі, то з тых экскурсій, заняцца там заўсёды ёсць чым.
Пляжы ў Титреенгеле на аматара - ўваходзіш у ваду па пяску, і тут жа натыкаешся на велізарныя камяні, многія ногі збівалі да крыві. Ды і глыбіня хутка пачынаецца, за дзецьмі трэба сачыць пільна. Яшчэ два разы за 2 тыдні была дзівацтва - рана раніцай вада была зверху ледзяная, а ў глыбіні вельмі гарачая. Я чамусьці вырашыла, што гэта адгалоскі нейкага землятрусу, Турцыя ўсё ж такі сейсмоактивный рэгіён.
Пры жаданні можна наогул нікуды не ездзіць, калі ляніва, але зусім блізка Сідэ і Манаўгат. Хтосьці аддаваў перавагу ездзіць на таксі за 10 даляраў, а я на долмуше за 2,5 ліры ў Манаўгат ў "Мигрос" ездзіла, а ў Сідэ - на яхце ад мілага дзядзечкі з Baba Boats. Мне спадабалася, хоць і даўжэй па часе, затое і з мора на Сідэ паглядзела, і па горадзе пагуляла без прывязкі да экскурсіі, і па абавязковай праграме храм Апалона-порт-амфітэатр хапіла часу прайсціся.