У Бухарэсце мы былі амаль праездам, то ёсць знаходзіліся тут усяго тры дні. Мне гэтых трох дзён цалкам хапіла, што б скласці сваё ўласнае ўяўленне пра гэты горад. Сам горад, мне вельмі спадабаўся, асабліва яго старая частка. А вось, што мне не спадабалася, дык гэта рух на дарогах. Калі вы плануеце паездку ў Бухарэст, то устрымайцеся ад жадання ўзяць аўтамабіль у арэнду. Ведаеце чаму? Мясцовыя ліхачы вам папросту не дадуць спакойна ездзіць. Мне нават часам здавалася, што кіроўцы ездзяць проста хаатычна, не выконваючы пры гэтым ніякіх правілаў. Самым бяспечным спосабам перамяшчэння па Бухарэсце, з'яўляецца метро, праўда і тут могуць узнікнуць праблемы, паколькі шыльды з назвамі станцый, самым неверагодным чынам, размешчаны ў самых нязручных месцах і іх даволі складана разгледзець.
Акрамя метро, таксі і ўласнага або арандаванай аўтамабіля, перасоўвацца па Бухарэсце можна яшчэ на аўтобусе, тралейбусе і трамваі, але гэта доўга і стомна, паколькі маленькім Бухарэст назваць ну ніяк нельга. Дарэчы, метро працуе з пяці гадзін раніцы і да паловы дванаццатай ночы, што дае яшчэ адзін пераважны плюс у карысць выбару менавіта гэтага віду транспарту.
Пры ўездзе ў краіну, мы шчасна прайшлі мытны кантроль. Парадавалі тое, што кола тут так і не вынайшлі, таму забароны дзейнічаюць самыя, што ні на ёсць стандартныя. Так, напрыклад у Румынію нельга ўвозіць наркотыкі, парнаграфію і зброю. Дзейнічае абмежаванне на ўвоз наяўных. Адзін чалавек, можа правезці з сабой дзесяць тысяч даляраў. Для нас такая сума, даволі вялікая і зразумела, што ліміт мы не перавысілі. Можна з сабой правозіць ўсе рэчы асабістага ўжытку, але толькі трэба даказаць, што гэтыя рэчы вы не вязеце на продаж. Цюбік з зубной пастай, не выкліча ні ў каго пытанняў, асабліва калі ён ужо раздрукаваны. Так і з усімі астатнімі рэчамі.
Грашовая адзінка на тэрыторыі Румыніі - лей. Абмяняць грошы, можна як у банках, так і ў абменных пунктах. Курс абмену валюты, якія прапануюць банкі, з'яўляецца самым выгадным. Банкі ў Бухарэсце, працуюць выключна па будных днях з дзевяці гадзін раніцы да дванаццаці гадзін дня. Абменныя пункты, працуюць даўжэй, але вось курс у іх назваць выгадным нельга, асабліва гэта тычыцца абменных пунктаў пры гатэлях. Але сітуацыі ў жыцці бываюць розныя і таму можна ўзяць на заметку, што абменныя пункты ў Бухарэсце, працуюць з дзевяці гадзін раніцы да дванаццаці гадзін дня, далей варта абедзенны перапынак на адну гадзіну і ўжо з гадзіны дня абменныя пункты прыступаюць да працы. Заканчваецца працоўны дзень у работнікаў абменных пунктаў, у тры гадзіны дня. Хачу даць важны савет. Калі вы змяняеце валюту, то будзе зусім не лішнім, захаваць пры сабе квітанцыю аб праведзенай аперацыі. Квітанцыю аб абмене валюты, варта захоўваць на працягу ўсяго часу знаходжання ў гэтай краіне. Магчыма, што вам яна і не спатрэбіцца, але спакайней будзе, яе пры сабе мець.
Кухня гэтай краіны, чымсьці падобная на нашу. Тут таксама гарманічна злучаецца вялікая колькасць гародніны з мясам. Рыбныя стравы на сталах румынаў таксама прысутнічаюць, але ў абмежаваных колькасцях. Вадаправодную ваду, цалкам можна піць, але толькі пасля таго, як яе пракіпяціць. Я ўжо даволі доўга, п'ю толькі вычышчаную ваду, якую купляю ў крамах, але лічу, што спрабаваць трэба ўсё. Мой эксперымент з пробованием вадаправоднай вады ў Бухарэсце, паказаў, што прымаць яе ўнутр без папярэдняй апрацоўкі кіпячэннем, можа прывесці да засмучэння страўніка.
Напішу яшчэ пару слоў пра кухню, дакладней не пра самую румынскай кухні, а пра мясцовых вінах. Віно тут проста выдатнае, да таго ж варта яно ў Бухарэсце вельмі танна. Так, напрыклад падчас вячэры ў нашым гатэлі, абмоўлюся адразу што гатэль быў сціплы ўсяго на дзве зоркі, так вось да вячэры ў рэстаране пры гатэлі, мы замовілі бутэльку хвацкага віна, усяго за два долары. Вось вы мне скажыце, ці можна ў нас купіць бутэльку выдатнага віна за два даляра? Мне асабіста падобны феномен не сустракаўся.
Гасцінец у Бухарэсце, пакідаць не прынята. Мне казалі, што чаявыя пакідаюць толькі ў самых дарагіх рэстаранах ў стандартным памеры ў дзесяць адсоткаў. Яшчэ бывае, што пакідаюць чаявыя ў тых жа дарагіх рэстаранах, калі абслугоўванне ўключана ўжо ў агульны кошт, толькі вось у гэтым выпадку ў якасці чаявых, неабходна акругліць агульную суму замовы ў большы бок. Гасцінец у таксі не пакідаюць. Таксама не прынята пакідаць чаявыя ў гатэлях пакаёўкам і насільшчыкі. Кажучы шчыра, то я, як вялікая аматарка эканоміць заўсёды і ўсюды, была прыемна парадавалі дадзеным фактам, поўнай адсутнасці давания абавязковых чаявых.
Зайшлі мы з мужам падчас нашага знаходжання ў Бухарэсце, у мясцовы супермаркет. Тут мне спадабаўся як асартымент прадуктаў, так і цэны на іх. Дзеля пробы і ўсё таго ж эксперыменту, мы купілі малако, кефір, смятану, хлеб і садавіна. Мяса і гародніна браць не сталі, так як сілкаваліся мы ў гатэлі, гэта значыць у рэстаране пры гатэлі. Дарэчы, цалкам сытны абед на дваіх, нам абыходзіўся ў дваццаць пяць, максімум у трыццаць даляраў, але гэта калі мы заказвалі да нашай трапезе яшчэ і віно. Дык вось аб прадуктах, якія мы купілі ў мясцовым супермаркеце. Мне спадабалася ўсё. Хлеб быў духмяным, свежым і з хрумсткай скарыначкай. Малако ж, я такога напэўна ніколі і нідзе не піла. Справа ў тым, што яно было самым што ні на ёсць сапраўдным, без парашкоў і іншых прымешак. Тлустае, смачнае, свежае, прахалоднае малако ўпрыкуску з хрумсткай хлебнай скарыначкай - лепшы мой сняданак у Бухарэсце.
Разеткі ў гатэлі нам трапіліся самыя што ні на ёсць стандартныя, таму з уключэннем зарадных прылад, у нас праблем не ўзнікала. Роўна як і не ўзнікала праблем з уключэннем фена. Напружанне ў сетцы стандартнае, то ёсць дзьвесьце дваццаць вольт. У нумары гатэля, у нас былі ўсе неабходныя рэчы, акрамя праса. Прас, пры неабходнасці, можна было папрасіць, але такой неабходнасці ў нас не было, паколькі я аддаю перавагу браць у дарогу рэчы, якія не мнутся, а калі нават і камячацца то нязначна. З рэчамі мужа такая ж гісторыя. Калі вы ўжо перайшлі на еўра разеткі, то на ўсялякі выпадак захапіце з сабой перахаднік.