Гейнюк - сапраўды райскае месца. Мне вельмі падабаецца гэты невялікі пасёлак менавіта сваёй цішынёй і спакоем. Тым, каму патрэбна Забаўлялаўка тут, магчыма, будзе сумна, ды і аматарам экскурсій гэтае мястэчка наўрад ці спадабаецца, асаблівых славутасцяў ў пасёлку няма, але вось прырода проста цудоўная! Гонар Гейнюка - каньён. Уваход у каньён каштуе 3 $ з носа, але я была там пару гадоў таму і, магчыма, цана змянілася.
Мне асабіста спадабалася, што сюды няма арганізаваных экскурсій. Дзякуючы гэтаму за цэлы дзень тут можна сустрэць ад сілы пару чалавек. Раю ўзяць напракат ровар, але можна і пешшу дабрацца, тым больш па дарозе ёсць спускі і ўздымы, якія непадрыхтаванаму чалавеку на ровары будзе цяжка пераадолець, а ўжо наступны дзень пасля паездкі наогул пеклам здасца - вельмі моцна будуць хварэць мышцы.
Абавязкова вазьміце купальны касцюм і охолонитесь ў горным возеры з чыстай бірузовай вадой. Там жа - ля возера ёсць кавярынька, дзе можна адпачыць і выпіць прахаладжальных напояў. Побач з кафэ ёсць свайго роду база для скалолазов са спецыяльнай сценкай, але я гэтым не захапляюся, таму ацаніць якасць ўсіх гэтых прыстасаванняў не магу.
Для тых, хто любіць пячоры, тут таксама ёсць чым заняцца. Пячор шмат і ў спякотны дзень з іх цёмных глыбінь вее халадок. Калі Вы прыхільнік такога баўлення часу як даследаванне пячорных лабірынтаў, раю ўзяць з сабой ліхтарык і адпраўляцца ў падарожжа па каменных калідорах.
Прыгажосць каньёна проста зносіць галаву. Я фатаграфавала, не перастаючы, а па прыездзе дадому зразумела, што ніякая фатаграфія не ў стане перадаць усё хараство гэтага прыроднага цуду. Пах разнатраўя, цішыня, вецер і я адна, як быццам больш у свеце нікога няма.
Некалькі саветаў для тых, хто збярэцца ў каньён. Зручная абутак абавязковая! Прычым абавязковая няслізкай падэшва і фіксацыя ногі. Слізкія камяні будуць сустракацца на Вашым шляху пастаянна і падвярнуць нагу зусім не складзе ніякай працы.
Будзьце акуратныя! Таксама неабходна паклапаціцца аб галаўным уборы і закрытай вопратцы, абгарэць нават пры хмарнай надвор'і раз плюнуць.
Больш ніякіх экскурсій у гэтым невялікім мястэчку няма, ды і падарожжа ў каньён цяжка назваць экскурсіяй, гэта, хутчэй за апусканне ў прыроду і поўнае растварэнне ў ёй.