Як шкада, што ў гэтым горадзе я была ўсяго тры дні ... Ён выдатны! Ён арыстакратычны! Ён самабытны! Такія эмоцыі ў мяне ўзнікалі толькі пры наведванні маёй каханай Барселоны.
Вядома, былі і нязручныя моманты, сёе-тое я б хацела змяніць, але ў канчатковым выніку ў Львоў я проста закахалася.
Пачнем па парадку. У Львове я была гэтым летам, і тое праездам. Але ўжо пасля першага дня я ўгаварыла мужа застацца тут хоць бы яшчэ на дзень-два. Аргумент быў адзін: занадта мала мы ўбачылі. Апісваць усю храналогію не буду, спынюся на самых яркіх момантах.
Спадабалася на Высокім замку. Калі шчыра, калі я даведалася, што мы ідзем да Высокаму замку, я разлічвала ўбачыць нейкі старажытны палац. Але аказалася, што гэта гара, з якой адкрываецца панарама горада. Падымаліся мы па прыступках, што было трохі стомна. Класна было б зрабіць фунікулёр, а то не ўсе даходзяць да мэты.
Пабывалі мы ў самым модным рэстаране Львова Мазох-cafe. На першы погляд мне ўстанова здалося звычайным рэстаранчыкам, я неяк нават не звярнула ўвагі на нагайкі на летняй верандзе. Ля ўваходу варта скульптура нейкага дзядзечкі (пазней я даведалася, што гэта той самы пісьменнік Леапольд фон Захер Мазох, у гонар якога і названы «мазахізм»). Мы замовілі па кактэйлю, але толькі мне прынеслі заказ, а мужу няма. А потым прыйшла «официанточка», завязала яму вочы і пачала рэальна сцябаць бізуном. Я была трохі ў шоку. Мужу таксама не асабліва спадабалася. Ня рэстаран, а цырк!
А вось дзе мне сапраўды спадабалася, дык гэта ў габрэйскай Кнайп. І рукі нам памылі, і настойкай пры ўваходзе пачаставалі, праўда, ад шапкі з пэйсамі мы адмовіліся. Мы замовілі карпа «Галічына запаветная» - вельмі смачна! Атмасфера установы вельмі прыемная, у інтэр'еры шмат антыкварыяту. За ежу гандляваліся не доўга, проста зрабілі падарунак гаспадыні і заплацілі па фіксаванай цане.
Былі мы і ў «Самай дарагой рэстарацыі Галічыны». Ледзь туды патрапілі. Нас праводзіў тут дзядзька ў халаце нейкімі сакрэтнымі хадамі (гэта напэўна такі піяр). Ўстанова нешматлюднае, напэўна, патэнцыйных наведвальнікаў палохае назву. Кошты тут сапраўды высокія. За лажанню з мяне запатрабавалі амаль 600 грыўняў !!! Праўда, потым цану знізілі ў 10 разоў, калі я праспявала ім куплецікі «ніч яка місячна".
Асобна хачу расказаць пра наведванне майстэрні шакаладу. Тут вельмі прыгожа і вельмі смачна. Майстэрня знаходзіцца ў самым цэнтры. На вітрыне шмат прысмакаў, але значна цікавей рабіць шакаладныя цукеркі самому.
http://cs313616.vk.me/v313616727/5805/bTDzO88Sunc.jpg
Непадалёк ёсць і карамельная майстэрня, яе лёгка пазнаць па карамельных замку на вітрыне. Тут мы ў майстар-класе не ўдзельнічалі, але прыкупілі шмат прысмакаў.
Такім кофеманам, як я, вельмі спадабацца ў «кававага шахце». Якія тут водары, вы не можаце сабе ўявіць. Я бы сапраўды тут жыла!
