Праязджаючы з таварышам па дарозе з Балаклавы ў Ялту заўважаем паваротны паказальнік «Алупка».
Шмат чулі, але ніколі не былі. Аўтамабіль паказвае правы паварот і вось мы ў Алупке.
З жыллём вырашылі асабліва не затлумляцца і не шукаць - спыніліся ў найбліжэйшай автокемпинге. Назва не паказваю - палічыце за рэкламу. Ды і ўражанні засталіся даволі дваякія ад пражывання там. Вось што вельмі спадабалася - так гэта выгляд з парога пакоя - просто обалдеть!
А вось усё астатняе трохі падкачала - да мора далекавата, нумары так сабе (у параўнанні з коштамі), сэрвіс такой жа. А хай Бог з імі.
Адразу ж на моры. Ісці доўга. Вельмі доўга. Як потым я зразумеў тыя, хто зняў жыллё бліжэй да гор - вельмі доўга ідуць да мора, а потым назад. Ішлі на пляж праз дзіцячы лагер, а потым праз пансіянат. Пляж не ўразіў наогул - вузкі, брудны, усюды будуюць элінгі. Нейкія паламаныя пірсы і іншыя металаканструкцыі. Пляж каменны, але галька буйная - хадзіць вельмі прыемна. Вада проста выключнай чысціні і празрыстасці. Ніякіх развлекаловок, кафэ і іншых бязладдзяў))) Народу вельмі мала і гэта ў канцы ліпеня. Прычым месца як я зразумеў вядомае - скала «Жаба». А бо падобная, калі прыгледзецца!
Накупаюся, вядома, ўволю і ў задавальненне.
Кошты. Цэны незразумелыя). Былі ў трох крамах і ў двух кавярыньках. Цэны прыемна парадавалі - цалкам памяркоўныя. Кафэ больш-менш прыстойныя. Крамы - проста нейкі жах. Два з трох апынуліся па сумяшчальніцтве нейкімі шкельцамі-забягалаўкамі з кучай вельмі маргінальнага выгляду таварышаў. Ды і кошты ў крамах на ўзроўні прыкладна з Монтэ-Карла.
Славутасці. Іх няшмат. А канкрэтна за ўсё адно, але годна ўвагі. Гэта Воронцовского палац і Воронцовского жа парк. Вельмі спрыяльнае ўражанне усё гэта вырабляе! Усё вельмі і вельмі прыгожа, багата і неяк залагоджана. Можна гадзінамі гуляць па парку і не стаміцца наогул. Абавязкова для наведвання!
Сам гарадок вырабіў нейкі зусім маркотнае ўражанне. Здаецца, што гэта не асобны горад, а прыгарад чагосьці большага.
Хоць сам па сабе гарадок і не дрэнны. Ціха, спакойна, адпачывальніка люду абсалютна няшмат. Дастатковую колькасць цені. Вельмі чыста на вуліцах, шыкоўныя віды на горы. Вось менавіта віды на Крымскія горы больш за ўсё мне запомніліся з Алупкинской архітэктуры.
Вечарамі на прычалах і Пірс велізарная колькасць рыбакоў. І ловяць!
Вось такая вось нам запомнілася Алупка. Нейкая дваістая. Ужо і не ведаю ці захочацца яшчэ раз сюды прыехаць, але ў Воронцовском парку пагуляць ды выкупацца ў дзіўна чыстай і глыбокай вадзе ды скокнуць з «Жабы» - гэта заўсёды і з задавальненнем!