Я вучыла ангельскую мову з першага класа ў моўнай гімназіі. Потым яшчэ пяць гадоў у лінгвістычным ВНУ. Вялікабрытанія і Лондан для мяне - гэта нешта накшталт рэліквіі. Кожны год мы ў драбнюткіх падрабязнасцях вывучалі Лондан, яго славутасці. На жаль, падчас вучобы з'ездзіць у Англію магчымасці не прадставілася, ніякіх студэнцкіх тураў на не прапаноўвалі, а паехаць самастойна не было фінансавых магчымасцяў. У нас то і з выкладчыкаў англійскай толькі два-тры шчасліўчыка, якія наведалі Лондан яшчэ падчас вучобы.
А ў гэтым годзе мы нарэшце-то з мужам сабралі патрэбную суму і вырашылі наведаць Туманны Альбіён. Пытанне аб самастойнай паездкі не стаяў, занадта цяжка павучыць візы, таму мы звярнуліся ў турфірмы, дзе нам прапанавалі выдатны тур на тыдзень з пералётам з Мінска. І абышоўся ён нам не так дорага, як мы меркавалі. Плюс у кошт ўваходзілі базавыя экскурсіі, якія былі вельмі дарэчы.
Першае ўражанне ад Лондана было такое, як быццам я там была ўжо не адзін раз. Ён здаўся да болю родных і знаёмых. Шаснаццаць гадоў вывучэння англійскай не прайшлі дарма))) Першая сустрэча з гідам была на Трафальгарскай плошчы. Калона Нэльсана зрабіла ўражанне сваімі маштабамі. Затым мы адправіліся ў Вестмінстэрскае Абацтва. Там я і сама б магла правесці экскурсію, таму што памятала тэмы на памяць. Увечары мы самастойна шпацыравалі па горадзе. Мне здавалася, што я сплю, і Лондан мне снится- ў такім вялікім захапленьні я была.
Наступны дзень быў днём музеяў: мы наведалі Нацыянальную карцінную галерэю і Брытанскі музей. Я нарэшце-то ў жывую ўбачыла карціны любімага мной Костебля.
На наступны дзень мы адправіліся ў Віндзорскім замак. Усе мае ўражанні можна выказаць адным словам - захапленне!
Бачылі мы і знакаміты Біг Бэн, і Лонданскі мост, і Таўэр, і Ландау ай. І некалькі гадзін гулялі па Гайд парку.
Што да ежы, елі дзе даводзілася. Часцяком куплялі еду ў супермаркетах, па вечарах знаходзілі ўтульныя кавярынькі. Паспрабавалі нацыянальную страву Fish and Chips. Звычайная смажаная рыба са смажанай бульбай. Увогуле, ежа не зрабіла ўражанні.
Перасоўваліся па горадзе на метро. Добра, што гід параіў нам купіць праязны на тыдзень, інакш выдаткавалі б на праезд у тры разы болей грошай.
Абавязкова хачу яшчэ раз прыехаць у Лондан, і пажыць там даўжэй, адчуць сябе сапраўднай англічанкай. Можа, калі падрасце наш сын, мы абярэм для яго моўную праграму і разам прыедзем у сталіцу Вялікабрытаніі.