У чарговую сваю паездку ў траўні я адправілася ў Венгрыю ў краіну адважных гунов, гаючых тэрмальных крыніц, знакамітага такійскага віна, смачная гуляшу і іскрамётнага Чардаша. Будапешт нагадаў мне адначасова і Парыж і Прагу, і Лондан, але пры гэтым са сваім уласным непаўторным каларытам. Першае, што я ўбачыла, адправіўшыся з раніцы даследаваць горад-гэта плошча Герояў, велічны архітэктурны ансамбль. У цэнтры, якога стаіць велічная калона, вянчае якую крылатая статуя Гаўрыіла. На плошчы аказалася дастаткова шматлюдна, што б разгледзець добра каланаду з бронзавымі статуямі выдатных дзеячаў краіны, прыйшлося пяцца праз турыстычныя групы.
Затое атрымалася ўбачыць статую крыважэрнага Атылы, але статуя зусім ня кровожадная, нават наадварот нейкі вобраз Апалона, толькі ў вопратцы. Ведаючы, што апынуцца ў Каралеўскага палаца лепшага апоўдні, я паспяшалася на прыгонных гару, балазе туды ходзяць рэйсавыя аўтобусы. Роўна ў 12-00 Пад гукі горна, вароты палаца адкрыліся і гвардзейцы ў параднай форме, здзейснілі ўрачысты рытуал, сьёмка якога безумоўна ўпрыгожыла мой фотоотчёт. Па дарозе вырашана было зайсці ў нацыянальную мастацкую галерэю, карціны вядома цікавыя, але сумнавата. На плошчы знаходзіцца яшчэ адно цікавае месца-храм Мацяш, тут за невялікую плату можна паглядзець месца пахавання многіх каралёў Венгрыі, сам храм проста цудоўны.
Шмат апавяданняў чула аб яшчэ адной славутасці -рыбацком бастыёне, хутчэй не пра яго самога, а пра выгляд з яго тэрас. Сапраўды з тэрасы адкрываўся проста надзвычайны від на найпрыгожую панараму супрацьлеглага берага Дуная з велічным будынкам Парламента, ён чымсьці падобны на будынак Парламента ў Туманным Альбіёне. Але мне здаўся больш прыгажэй і маштабней, чым яго субрат.
У цэлым за дзень удалося паглядзець дзіўныя архітэктурныя ансамблі, якія прыцягваюць сотні турыстаў. Венгрыя, літаральна стаіць на гаючых мінеральных крыніцах, самі венгры жартуюць: «Куды ні капні або прасвідраваць свідравіну, з яе будзе біць тэрмальны крыніца». Апынуўшыся ў знакамітай купальні Сечені, я зразумела, што гэта не проста купальня-гэта яшчэ і месца спатканняў, клуб інтарэсам. Тут гадзінамі сядзяць аматары пагуляць у шашкі, закаханыя пары прызначаюць спатканні ў цёплых водах басейна. За дзень знаходжання ў купальні я наведала сауну з араматычнымі алеямі, масаж з травяным чаем, бар з кактэйлямі, дзе збіраецца молодёжь- спрэс забылася пра час, якое тут проста спынілася. Калі ўжо дэгуставаць віно, то самае лепшае-вырашыла я і адправілася ў Батлон.
Дэгустацыя вінаў у Венгрыі-гэта нерадавое шоу, прапануюць спадарожныя конныя паездкі, пастраляць з лука, феерычнае шоу -рыцари ў даспехах прадэманстравалі сваё баявое мастацтва. Потым пачаліся танцы-народныя скокі, а апагеем усяго весялосці стаў чардаш, пад гукі якога мае ногі самі пайшлі ў скокі, ну не магла я проста ўтрымацца ад задавальнення. Ды і навошта? Шоў скончылася феерычным феерверкам. Ехаць у Венгрыю трэба мінімум на тыдзень, і гэтага часу мне падалося мала.