Паехалі мы да цёткі ў Віцебск. Ехалі машынай з Кіева, па чарнігаўскай трасе. Адразу скажу - падгадаць трэба так, каб не патрапіць у пагранзону ў 8-9 раніцы. Як нам патлумачылі, у іх у гэты час перазменка, так што мы гадзінку сядзелі ў машыне і з зайздрасцю глядзелі, як міма прапускаюць вялікія турыстычныя аўтобусы.
Калі трэба ехаць у Беларусь? Мой варыянт - ў канцы жніўня ці пачатку верасня, і так, каб ехаць днём ! Не, уначы таксама можна - дарогі ідэальныя, карты джипиес навігатараў тут не «блукаюць». Але ўначы вы не ўбачыце ўсёй любаты беларускіх сеў!
Першае - тут ёсць калгасы. Яны ўсюды, з савецкімі назвамі тыпу «Чырвонай зоркі», і ўсюды поўна кароў. Цяпер я разумею, чаму ў нас так славіцца беларуская малочная прадукцыя.
Другое - у гарадах тут толькі шматпавярхоўкі, і ўсё. Ніякіх кіламетровых катэджных пасёлкаў і асабістых міні-замкаў (маўчу ўжо пра 4-метровых жалезных платах, якія хаваюцца алігархаў, якіх тут проста не водзіцца, нават у сталіцы). Дачы ў беларусаў - гэта маленькія сельскія домікі, як ва ўсіх калісьці былі ў часы СССР.
А ў вёсках яшчэ цікава - якія тут платы! Ўсюды аднолькавыя, у любым сяле: нізенькі, зялёны, драўляны (ва Украіне на Кіеўшчыне такой называюць «штахэт»). Плот пачынаецца разам з вёскай, ідзе ўздоўж усёй вуліцы, і заканчваецца разам з ёю. Гэта значыць, усе двары апярэзвае адзін і той жа! Асабіста для мяне гэта было цікава і нязвыкла.
І галоўнае - чаму сюды трэба зазірнуць менавіта ў канцы сезона жніва. Вось дзеля гэтых вось чалавечкаў:
Іх можна ўбачыць практычна каля кожнага сяла, усюды розных: жаночыя, мужчынскія постаці, адзінокія або цэлымі сямействамі, і нават «маладыя». Так беларусы святкуюць збор ўраджаю.
