Усе турысты ў Тайландзе дзеляцца на два тыпу - якія прыехалі па экзотыку і жадаючыя проста адпачыць у паслабленай абстаноўцы. Менавіта апошнім магу параіць адправіцца на Да Чанг - востраў, які проста створаны для райскай асалоды. Прыгожыя пляжы, вялікія моцныя хвалі і размешчаныя дзе-то удалечыні дробныя выспы выклікаюць дзіўнае адчуванне знаходжання на краі свету. Менавіта на пляжах Да Чанга я змагла ўбачыць, як мора зліваецца з небам. Дарэчы, практычна на кожным пляжы ёсць арэлі, таму можна адчуць сябе персанажам з рэкламы Баунті.
На Да Чанг забавак не шмат - гэта катанне на сланах і наведванне вадаспадаў, якіх тут чатыры. Самы вялікі з іх Клонг Плу, наведванне якога каштуе ўсяго 200 бат. Каб сюды патрапіць, неабходна прайсці два кіламетры джунгляў па каменных дарогах ўздоўж ракі, але дзякуючы наяўнасці паказальнікаў зрабіць гэта нескладана. Вада ў басейне вадаспаду значна халадней, чым у моры, затое купанне ў прэсным крыніцы добра бадзёрыць. Прагулкі на сланах таксама дарагімі не назавеш - усяго 900 бат за двухгадзіннае катанне.
Паколькі Да Чанг - гэта сапраўды спакойны і ціхі востраў, анімацыя ў гатэлях не асоба яркая, і адзіным вясёлым месцам можна назваць White Beach (Белы Пляж), дзе кожную ноч праводзяцца вясёлыя вечарынкі. Таксама ёсць мясцовыя кафэ, дзе да двух гадзін ночы праводзяцца ўсякія забаўляльныя шоу, пераважна, гэта фаер-шоу. Мы з мужам больш любілі блукаць па трапічным джунглях, а вечары праводзілі ў нумары перад тэлевізарам. Вядома, на Да Чанг ішоў усяго адзін тэлеканал, затое цалкам арыентаваны на рускіх турыстаў. А рэкламную песню пра тое, што сапраўдны рускі фаранг прыязджае на Да Чанг, я запомніла надоўга.
Хоць гатэльны гіды перасцерагаюць аб небяспецы арэнды аўто на востраве, я пра гэта не шкадую, паколькі ўсяго за 1600 бат мы ўзялі машыну на суткі, і аб'ехалі на ёй практычна ўвесь востраў. За адзін дзень мы змаглі наведаць усе чатыры вадаспаду і рыбныя вёскі, дзе купілі лобстараў за 500 бат, а не за 2000 бат, як у Паттайе. Па дарозе нам нават сустрэўся невялікі храм, таму без экзатычнай архітэктуры востраў не абыходзіцца.
Праўда, былі і мінусы - адзін раз умяшаўся ў нейкай чырвонай глебе каля пляжу і адзін раз не маглі выехаць на горку на дарозе з-за дрэннага гумы. Быў сезон дажджоў і асфальт вельмі слізкі. Таксама ў дарозе мы заблукалі, і адна мясцовая жанчына не толькі дапамагла нам зарыентавацца, але і давяла нас да машыны падчас залевы. Дарэчы, пакуль мы шукалі адзін з вадаспадаў, не ведалі, куды прыпаркаваць машыну, і пакінулі яе на стаянцы каля паліцэйскага камісарыяту. А калі я спытала ў палісменаў, колькі каштуе плата за паркоўку, яны засмяяліся, і сказалі, што мы можам пакінуць машыну цалкам бясплатна.
Яшчэ хачу параіць з асцярогай ставіцца да мясцовых напояў з лёдам - кактэйлям, шыек і нават спіртнога. Я думаю, што лёд робяць з неабчышчаны вады, таму што мы выпілі бутэльку рому з лёдам, а на наступную раніцу абодва злеглі з атручваннем. Тое ж самае было і пасля таго, як мы купілі на пароме бананавы шэйк. Раю адразу звяртацца альбо да отельном гіду, альбо самому пайсці ў бліжэйшую аптэку і пастарацца растлумачыць хоць бы жэстамі, што баліць.
А ў астатнім, адпачынак на востраве я магу назваць самым лепшым. Мне, як чалавеку пасіўнаму, які любіць лашчыцца на марскіх курортах, Да Чанг спадабаўся нават больш Паттайя. Акрамя таго, тут людзі больш ветлівыя і добразычлівыя, чым у Паттайе, і тым больш, у Бангкоку. Таму, адпраўляючыся сюды, трэба забыць пра дрэнным настроі і хамстве. Не варта крыўдзіць мясцовых жыхароў, бо яны заўсёды гатовыя прыйсці на дапамогу.