Заўсёды было цікава пабываць у Беларусі. І вось вырашылі з'ездзіць у Белавежскую пушчу. Выязджалі з Гомеля ў чатыры гадзіны раніцы, нязручна, але ехалі праз знаёмых, таму па-іншаму не атрымлівалася.
З славутасцяў ў Белавежскай пушчы - сядзіба Дзеда Мароза, Музей Прыроды і вальеры з жывёламі, і ўласна сама пушча, самы старажытны лес Еўропы.
У маёнтку Дзеда Мароза цікава і казачна, вельмі шмат драўляных скульптур казачных персанажаў. На ўваходзе ёсць схема маёнтка. Таксама ў маёнтак нас сустрэў і сам гаспадар - Дзед Мароз.
Ёсць домік Снягуркі - яна жыве там толькі зімой. Вялікая колькасць альтанак, у якіх можна адпачыць. Ёсць сані Дзеда Мароза, сажалка з царэўнай-жабай, рэстаран на выхадзе з сядзібы.
Паветра ў пушчы цудоўны, думаю толькі дзеля гэтага можна туды паехаць, неверагодна лёгка дыхаецца! На тэрыторыі пушчы ёсць гатэлі, канкрэтную кошт не пыталася, але, кажуць, што нядорага, так што ёсць магчымасць атрымаць асалоду ад гэтым паветрам даўжэй.
Шчыра кажучы, музей і вальеры з жывёламі не ўразілі асобна, як-то мрачновато, сустракаюцца таблічкі пад экспанатамі, якія пераблыталі месцамі, і за жывёламі ў вальерах сыход мог бы быць лепш.
Але сам лес ўражвае, ёсць дрэвы, якім па 500-600 гадоў, і ўчастак лесу, куды пускаюць толькі навукоўцаў-біёлагаў.
Прыроду ў Белавежскай пушчы не параўнаць ні з чым, напрыклад, я да свайго сораму ўпершыню ўбачыла буслоў менавіта там. Ехаць я думаю, туды варта тым, хто хоча акунуцца ў прыгажосць прыроды, таму як асаблівых забаў і экскурсій там няма, а вось прыгажосць лесу - зачароўвае.