Хоць Туніс і не з'яўляецца самай наведвальнай краінай, але ўсё роўна сваю долю турыстаў гэтая краіна сабе адваявала, асабліва турыстак і асабліва шмат іх з Расіі. І мяне ў тым ліку, бо я аматарка ўсходніх краін і ўсходняй культуры. Хачу сказаць, што для мяне Туніс сярод арабскіх краін знаходзіцца прыкладна па сярэдзіне. Растлумачу чаму. Па аснашчанасці і інфраструктуры ён знаходзіцца значна ніжэй ААЭ, напрыклад, але затое вышэй таго ж Егіпта. Затое па наяўнасці гістарычных славутасцяў, Эміраты знаходзяцца для мяне значна ніжэй. Але гэта паўтараюся, маё ўласнае суб'ектыўнае меркаванне. Але ў любым выпадку нават тыя, хто прыязджае ў Туніс чыста пакачацца на пляжы (а яны там выдатныя) не могуць сабе адмовіць у задавальненні з'ездзіць хаця б на адну экскурсію. Тым больш як іх там апісваюць мясцовыя тур фірмы!І як складана адмовіць расійскай турыстцы прыгожаму туніскага мужчыну ў такой дробязі як купіць у яго пуцёўку. Тым больш ён наўзамен падорыць столькі кампліментаў і абяцанняў. І да таго ж многія з іх гавораць па-руску, бо з'яўляюцца выпускнікамі расійскіх ВНУ. Але я трохі адцягнулася ад тэмы. Вядома, у многіх курортных гарадах гэтай краіны можна і не выязджаючы нікуды добра правесці адпачынак. Але я асабіста такі адпачынак не разумею. Бо Туніс багаты на славутасці і іх абавязкова трэба пабачыць, ну хоць бы раз.
Карфаген
Паехаць у Туніс і не наведаць Карфаген! Я шчыра кажучы не ведаю чалавека, які на такое здольны.
Наведаць гэты старажытны горад трэба ў першую чаргу. І таму вельмі дзіўна, што ў Тунісе няма асобнай экскурсіі ў Карфаген. Звычайна экскурсія ўключае ў сябе наведванне некалькіх гістарычных гарадоў. А хто на такія экскурсіі ездзіў, той ведае, што толкам нічога не атрымліваецца ўбачыць. Таму я асабіста, калі ў наступны раз паеду ў Туніс, то не буду купляць экскурсію, а паеду ў Карфаген самастойна. А то ў агульнай складанасці мы там правялі ўсяго каля гадзіны, а гэта, лічы, нішто.
Бо ўсведамленне таго, што гэты горад на некалькі дзесяцігоддзяў старэй Рыма прыцягвае туды мноства аматараў гісторыі. Наогул там ёсць, што паглядзець, але для тых, хто зусім не знаёмы з гісторыяй, гэта будуць толькі старажытныя камяні. Так што, я рэкамендую кожнаму турысты наведваюць Карфаген хоць бы трохі вывучыць гісторыю яго стварэння. Ды і само месца яго размяшчэння вельмі прыгожае. Бо нездарма там знаходзіцца віла прэзідэнта, проста так бы ён яе там не збудаваў бо. Быў густ у чалавека.
Наогул хачу сказаць у дакор арганізатарам экскурсій, што ўсе арганізавана не вельмі ў плане таго, што адначасова туды выгружаюць людзей з многіх аўтобусаў і атрымліваецца адразу вялізны натоўп. Гэта вельмі перашкаджае зрабіць хоць трохі добрыя фатаграфіі.
У дадзены момант Карфаген - гэта ні што іншае, як прыгарад сталіцы гэтай дзяржавы. І арыгінальней назвы, чым Туніс, для яе не прыдумалі.
Гэты старажытны горад разам з Іарданскім Джераш лічыцца найбольш добра захаваліся старажытнарымскім горадам. Хоць на мой погляд, у Джераш ў плане экскурсіі ўсё арганізавана значна лепш, там няма такіх натоўпаў турыстаў.
Складанасць агляду яшчэ і ў тым, што разваліны Карфагена размешчана неяк разрознена і ў ходзе збеглай экскурсіі ўсе агледзець ўсё роўна ніяк не атрымаецца. А калі ёсць дастатковую колькасць часу і тлумачальны правадыр, то за адзін раз вельмі нават рэальна ўсё ўбачыць.
А убачыць там можна і старажытныя скульптуры і лазні і акведукі. Горш за ўсё захаваліся рэшткі фінікійскія будынкаў, але яны таксама вельмі цікавыя. Увогуле, я вельмі рэкамендую убачыць гэты горад, не пашкадуеце.
Сядзі-Бу-Саід
Без наведвання гэтага мястэчка проста нікуды хаця б дзякуючы таму, што ён адзін з пунктаў наведвання разам з Карфагенам.
Ён таксама знаходзіцца недалёка ад сталіцы і ён на самай справе вельмі прыгожы. У мяне наогул было ўражанне, што я трапіла ў ўсходнюю казку, бо ўвесь гэты гарадок выглядае як нерэальна прыгожая дэкарацыя гістарычнага фільма.
Там па-мойму, не ведаюць, што існуюць на свеце і іншыя колеры акрамя белага і блакітнага. Усе дамы там белага колеру з блакітнымі дзвярыма. Толькі дрэвы там з зялёным лісцем, трэба было б іх зафарбаваць. У Сядзі-Бу-Саід варта прыехаць і проста прагуляцца. Фатаграфіі ў гэтым мястэчку атрымліваюцца дзіўныя. Вось туды б мне вельмі хацелася яшчэ раз вярнуцца.
цукру
Я як турыстка, якая пабывала ў гэтай экскурсіі рэкамендую туды ехаць людзям, якія ў Тунісе не ў першы раз і ім не шкада марнаваць часу і грошай на наведванне пустыні. Бо каб яе ўбачыць, трэба праехаць усю краіну, а гэта трэба сказаць, сумніўнае задавальненне. Я маю на ўвазе само знаходжанне ў аўтобусе. Хоць дарога да Сахары - гэта таксама свайго роду экскурсія, падчас якой наведваеш некалькі цікавых месцаў гэтай краіны. А акрамя гэтай экскурсіі ніхто б і не падумаў туды заехаць.
Сама экскурсія пачынаецца рана раніцай, а саму Сахару калі аўтобус па дарозе не зламаецца, можна ўбачыць толькі ўвечары. У нас, напрыклад, кола лопнула і мы гадзіну страцілі ў шляху.
Хачу адразу папярэдзіць турыстаў, што па дарозе можна, вядома, будзе купіць ежу і напоі, але больш мэтазгодна будзе ўзяць іх з сабой. Яны дакладна спатрэбяцца, таму што сняданак у гатэлі рана раніцай. Яшчэ трэба з сабой узяць грошы. Бо падчас прыпынкаў захочацца набыць штосьці арыгінальныя сувеніры. Таксама для падарожжа па пустыні трэба ўзяць зручны абутак. Ні ў якім разе сабо або сланцы да такой не ставяцца, нават вярблюд засмяецца, на якім будзеце катацца. Таксама неабходная зручная адзенне і галаўны ўбор, днём у пустыні вельмі горача, але вельмі прыгожа. Там адчуваеш сябе як ва ўсходняй казцы.Бо Сахара - гэта бязмежнае мора з вялізнымі барханамі, а калі едзеш верхам на вярблюдзе ўсе ўражанні узмацняюцца. Але хачу сказаць, што рух на вярблюдзе ні кожнаму да спадобы. Я асабіста, ужо накатаў на ўсё сваё жыццё. Асабліва мяне ўражвае калі ён паўстае ці садзіцца. Так і здаецца, што ён цябе абавязкова з сябе скіне.
Паездка ў Туніс заўсёды дорыць шмат уражанняў і ніхто не застаецца абыякавым пасля наведвання славутасцяў гэтай старажытнай і прыгожай краіны. Я вельмі хачу паехаць туды зноў, бо я яшчэ шмат чаго там не ўбачыла.