Паўднёвы горад Далат - гэта суцэльнае зачараванне або загадка. Архітэктараў, якія стваралі шматлікія славутасці горада, як быццам больш за ўсё ўразіў Дзіснэйлэнд - дома і будынка тут маляўнічыя і як быццам лялечныя. Ці, можа быць, альпійскія.
У любым выпадку, вельмі не падобна на іншыя гарады В'етнама. З іншага боку, цудоўныя сельскія пейзажы Далат, прыемны клімат і нейкая лёгкая студэнцкая авангардная атмасфера больш чым кампенсуе бясспрэчна дзіўную архітэктуру Далат.
Горад быў заснаваны ў 1897 годзе ў якасці новага курортнага цэнтра. Прычым, адкрыў гэтае мястэчка француз-навуковец, які высвятліў, што паветра тут лячэбны і клімат спрыяльны, і сюды заспяшаліся хворасцяў французы. А яшчэ Далат стаў ідэальным месцам для «уцёкаў» французскіх каланізатараў з дымлівых дельтовых раўнін Сайгон.
Многія з першых гатэляў, якія з'явіліся тут у канцы 20-га стагоддзя, стаяць да гэтага часу - мабыць, самыя цікавыя гатэлі.
Далат стаіць у гарах, на вышыні амаль у 1500 метраў, а сярэдняя тэмпература тут - усяго 17 градусаў, рассветы часта праходзяць у густым ранішнім тумане - гэта дакладна заўважаць раннія птушкі. І на той момант, і сёння - месца ва ўсіх сэнсах прыемнае, асабліва для тых, хто толькі што выехаў з душных гарачых буйных гарадоў.
Нават ехаць у Дананг цікава: па горным серпантын, міма стогадовых соснаў і густых лясоў. Далат - чысты, акуратны, утульны і вельмі рамантычны гарадок. Іншы раз нават засумняваўся, што гэта наогул В'етнам. Вее ад яго чымсьці старадаўнім, і вельмі мілым. Будавалі яго французы, і ўжо яны-то пастараліся, каб Далат быў падобны на багемны Парыж. У народзе Далат нават празвалі «маленькім Парыжам», а для замацавання гэтага тут паставілі маленькую Эйфелева вежа, каб можна было паплакаць і понастальгировать. Вайны абышлі Далат бокам, прычым, не бамбавалі яго, накшталт як, па нейкай дамоўленасці. Ну і дзякуй Богу!
Варта гарадок побач са штучным возерам Суанхыонг - «Ароматная вясна», якое раскінулася на 15 кв. км у 20-х гадах мінулага стагоддзя ў выніку будаўніцтва дамбы. Назвалі яго, дарэчы, імем паэткі 17 стагоддзя. У гэтым возеры, у асноўным, ня купаюцца, таму што возера парасло травой, але любяць катацца на лодках (прычым, лодкі ў форме лебедзя, каб ужо зусім рамантычна) або проста пасядзець у цені соснаў на беражку, з пикничком. Можна прайсціся пешшу вакол озера- гэта зойме крыху больш за гадзіну.
У нейкі час Далат стаў цэнтрам аматараў палявання ў дзікіх лясах, а, улічваючы схільнасць в'етнамцаў да щеголянью сваімі багаццямі, не дзіўна, што паляўнічыя трафеі стала вельмі модна вывешваць у багатых дамах і вілах па ўсім горадзе. Такога буму не было нідзе ва ўсёй краіне, але, на шчасце, мода на паляванне даўно прайшла, а вось рэдкія экспанаты гэтыя да гэтага часу можна бачыць дзе-нідзе.
А яшчэ гарадок славіцца сваімі сельскагаспадарчымі ўгоддзямі. Далат пастаўляе свежыя прадукты, асабліва памідоры і трускаўку, далёка за межы рэгіёна, нават у Пномпень і Бангкок. Так што, у вас будзе магчымасць паспрабаваць усё гэта «з першых рук».
А яшчэ тут актыўна гандлююць кавай і гарбатай (Хоць у Буонметхуоте чай лепш) і кветкамі. Плантацыі каву-чаю тут велізарныя! Можна смела сказаць, што в'етнамская кавы - зэ бэст.
Цэны на яго пачынаюцца ад 200 000 Донг за кілаграм, але можна знайсці і танней, асабліва, калі вы бераце больш за кілаграм (просіце зніжку ў 15-30%). Кофеек тут прадаецца амаль у кожнай краме, але не спяшаецеся купляць у першай ўпадабанай, ацаніце і прагуляйцеся: кошты могуць адрознівацца ў розных крамах у два разы! У прынцыпе, гэты кава можна купіць па ўсёй краіне, праўда, у буйных гарадах (Ханой, Хашымін) на яго вышэй цэны, так што, лепш купіць тут. Дарэчы, пару гадоў таму В'етнам ўжо абагнаў Бразілію па экспартных пастаўках кавы! Ну трэба ж! Бразілію!
Цана на добры чай -ад за 100 000 Донг за кг. Хоць можна знайсці найлепшы чай і ў два разы танней. Дарэчы, тут вельмі праблематычна знайсці чорны чай. Чамусьці чорны чай тут называюць «брудным гарбатай», а «Ліптан» у кафэ прынясуць у пакеціках.
Пачынае развівацца вінаробная прамысловасць: пакуль лепшыя віна вырабляюць у суседнім Бінь Туан і Ниньтхуан, але французскі-в'етнамскія заводы ўжо адкрыліся ў Далат ў пачатку 2007. Так што, плён іх працы можна таксама паспрабаваць.
Увогуле, Далат - гэта вельмі «смачны» горад, а цэнтральныя рынкі - гэта незлічоная багацце ягад, садавіны і кветак, у адрозненне ад любога іншага горада ў рэгіёне.
Далат, наогул, не вельмі папулярны сярод нашых суайчыннікаў горад, бо ён стаіць не на ўзбярэжжа. А вось сярод загартаваных в'етнамскіх туристов- вельмі папулярны. Сярод мясцовых маладых, у прыватнасці, якія вельмі аблюбавалі Далат. Фатаграфуе маладых можна бачыць на беразе возера (на лебедзяў вясельныя фота ў самы раз атрымліваюцца!).
Для турыстаў, якія ўжо адгулялі ці яшчэ не згулялі свой мядовы месяц, Далат прапануе выдатную магчымасць атрымаць асалоду ад прыгожымі месцамі і смачнай ежай. Хадзіць пешшу па горадзе таксама можна і цікава, але цяжкавата. Вуліцы нейкія не прамыя, бо гэта, хоць і плато, але мясцовасць гарыстая. На ровары тут асабліва непоездишь.
А яшчэ турысты любяць мясцовы гарадскі парк колераў - City Flower Garden.
Горад даволі развіты. Ёсць два банка ў двух хвілінах хады ад рынку ў цэнтры Далат - Sacombank (32 Khu Hoa Binh) і Vietcombank (6 Nguyen Thi Minh Khai St). Абодва банкі з міжнароднымі банкаматамі. Хоць у многіх гатэлях таксама ёсць банкаматы.
Калі вы - аматар усяго такога цікавага, пасялецеся ў Гасцявой дом Ганс Нга (03 Huynh Thuc Khang Street, Ward 4). Яго прасцей спытаць на вуліцы як «Crazy House» - адразу пакажуць, куды ісці. Гэта адно з самых дзіўных будынкаў горада і ўсяго свету.
Нагадвае велізарнае дрэва, упрыгожанае элементамі ў форме грыбоў, павуціння і пячор. Відавочна хтосьці вельмі ўразіўся працамі Гаўдзі. Праўда, пажыць у гэтым «Крэйзі хаус» дорага, вось зараза!
Даехаць да Далат прасцей простага.
Ён знаходзіцца пасярэдзіне паміж Муйне і Нячанг, праўда, з Нячанг зручней, так як дарога там лепш. На мотабайк, ці аўтобусе (прыкладна за 200.000 Донг). Ехаць прыйдзецца 4-5 гадзін, але аўтобусы тут вельмі зручныя, так што час праляціць незаўважна.