Для мяне годам свят на перакладчыцкай працы стаў 2008-ы, але ніводнаму урачыстасці не ўдалося зацямніць знакамітае «агульнае ашаламленне». Ім з украінскімі даследчыкамі паўднёваамерыканскай культуры «заразілася» у Рыа.
Заўсёды лічыла фестываль даволі стандартным. Зусім дарэмна. Ён, аказваецца, адзіны ідзе на некалькіх пляцоўках. На адной экстрэмалы пэцкаюць адзін аднаго брудам-сажай, абліваюць вадой. Так яны славяць традыцыі Бразіліі, сапсаваныя некалі якія аселі тут партугальскімі мараплаўцамі.
На другой пляцоўцы весялуны, насупраць, апяваюць перасяленцаў з Партугаліі, якія зрабілі звычайныя народныя гулянні падобнымі на фантастычнае шоу. Абавязковыя ўдзельнікі захапляльнага шэсця: блазны, нябожчыкі, індзейцы, панны са сцягамі, дэманы. Усе яны смела агаляюцца, але не цалкам. Глабальнае агаленне забаронена.
На трэцяй прыхільнікі танцаў выконваюць самбу, якой славіцца дадзены гарачы куток свету. Гэта юная традыцыя карнавалу, але век спаборнічаюць яна не абмяжоўвае. Галоўнае патрабаванне: прыналежнасць да розных школам. Ідзе сабе карнавал у разнастайных кірунках, але ўсё, нават замежнікі, аб'ядноўваюцца, каб выбраць каралеву і караля ўрачыстасці, іх блазна.