Не гледзячы на тое, што гэты горад - не сталіца Турцыі, на практыцы я зразумела, што Стамбул з'яўляецца галоўным горадам краіны.
Сваё падарожжа ў Стамбул я пачала з агляду славутасцяў. З аэрапорту я дабіралася на метро, якое злучана з наземным трамваем. Першае, што мяне ўразіла - гэта маштаб і прыгажосць двух мячэцяў: Блакітны мячэці і Храма Айя-Сафія.
Мячэці размешчаныя адзін насупраць аднаго. Перад тым, як увайсці ў храм, трэба памыцца і памыць ногі спецыяльна адведзеным месцы. Блакітная мячэць грандыёзная і вельмі вялікая ўнутры. На сценах тут не знойдзеш абразоў, толькі арнаменты. Гэта склалася традыцыйна, там свая гісторыя. У храмах ня малявалі людзей, толькі ўзоры. Гід нам распавёў, чаму яна называецца «блакітная»: таму што ўсё ў ёй дэкарыравана выключным блакітным фаянсам, які не выкарыстоўвалі пры будаўніцтве больш нідзе.
Пра купанне таксама раскажу. Стамбул размешчаны паміж двума залівамі Чорнага і Мармуровага мора. Вада ў моры вельмі брудная, выкупацца ў ёй - тое самае, што ў балоце. Але ў Стамбуле прыдумалі выйсце, пабудаваўшы шматлікія басейны на беразе мора. Уваход на самы прэстыжны «пляж» такога роду з фільтраваныя салёнай вадой з мармуровага мора каштуе 50 даляраў.
З харчаваннем праблем няма. Тут вельмі шмат закусачных і ежы для перакусу. Прадаюць усё самае разнастайнае: печаную кукурузу, ужо нарэзаныя кавалачкі кавуна, шаурму і смажаныя каштаны. Дарэчы, на рахунак смажаных каштанаў, яны замяняюць для стамбулцев арэшкі і семечкі. Гэта зусім не тыя каштаны, што растуць у нас, турэцкія каштаны - ядомыя, але нясмачныя, спрабаваць не раю.
Ёсць процьма іншых устаноў, якія посолиднее усялякіх забягалавак, але і кошты ў іх адпаведна вышэй, чым у закусачных. Раю выбіраць ўстановы каля набярэжнай, выгляд вельмі прыгожы.
Традыцыйны сувенір з Стамбула - гэта шыкоўныя турэцкія дываны.
У адной з «дывановых» лавачак я купіла такі, абы толькі пагандлявацца. За мой дыван прадавец хацеў атрымаць 300 даляраў, я змагла яго купіць усяго за 50. Так што, гандлявацца ніхто не адмяняў.