Коста дэль Маресме, Коста-Дорада, Коста-Брава - гэтыя казачныя назвы іспанскіх узбярэжжаў гучаць як музыка для кожнага, хто вырашыў наведаць Каралеўства Іспанію. Але выбраць месца адпачынку было складана, у адрозненне ад Турцыі і Егіпта, амаль усе водгукі захопленыя. Выбіралі недалёка ад Барселоны і бліжэй да Францыі і Андоры, якія планавалі наведаць. Паступіліся блізкасцю размяшчэння да парку забаў. Такім чынам, Коста-Брава.
Па розных дзяленнях да яе ставяцца розныя ускрайкавыя мястэчкі, але большасць не аспрэчвае прыналежнасьць да гэтага курорту такіх гарадкоў-пасёлкаў як Матар, Калелья, Мальграт дэ сакавіка, Бланес, Ллорет дэ сакавіка, Тосс дэ сакавіка і гэтак далей.
Прычым некаторыя з гэтых мястэчкаў практычна не распешчаны ўвагай турыстаў, насельніцтва ж некаторых складаецца пераважна з прыезджых. Уздоўж мора ідзе найпрыгажэйшая пясчаная паласа, утвараючы то сціплыя стомятровыя самотныя пляжы, то бесперапынную сямі кіламетровую пляжную феерыю. Ёсць і нудысцкія гавані і спакойныя сямейныя мясціны. Пясок вельмі буйны, лёгка атрэпваецца і нікуды не забіваецца. А яшчэ ён вельмі гарачы, ратуюць толькі спецыяльныя дарожкі з драўляных дошчачак. Пляжы вельмі чыстыя, іх старанна прыбіраюць, шэзлонгі і парасоны платныя, большасць адпачывальнікаў абыходзяцца без гэтых выгод, размясціўшыся прама на пяску. Турысты з дзецьмі прыносяць з сабой пляжныя кілімкі і невялікія парасоны. Вада вельмі чыстая, праўда, не вельмі цёплая, нават у ліпені. Далей ад мора, паміж пляжам і ўсімі населенымі пунктамі праходзіць жалезная і аўтамабільная дарога і праязджаюць бачаць чаго яны пазбавіліся сабраўшыся сёння ў падарожжа замест пляжу. Чыгунка хуткасная, але дзіўна бясшумная.
На ёй можна хутка, нядорага і камфортна дабрацца да Барселоны. Там, дзе ёсць магчымасць, дарогі адгароджаныя ад Пляжу насаджэннямі і дрэвамі.
Хуткасная платная аўтадарога абыходзіць населеныя пункты па горах, а звычайная як правіла ідзе па першай ад мора вулачцы горада, і там рух зразумела замедлено. Домікі ўздоўж мора адкрываюць сваім уладальнікам надзвычайны выгляд.
У гэты раз і мы дабніліся жыхароў неба выбраўшы гатэль на самым узбярэжжы. Дарэчы, зорнасць гатэля як апынулася, практычна не залежыць ад яго размяшчэння, па меншай меры ў Іспаніі. У некаторых пасёлках валадарыць сапраўды вясковая цішыня, днём, у спякоту ўсе кафэ і крамы зачыняецца на адпачынак, а нешматлікія турысты абжываюць пляжы. У іншых жа, жыццё кіпіць практычна кругласутачна і еўрапейская моладзь даказвае ўсім якія прыехалі, што расейцы - гэта яшчэ вельмі культурная нацыя.