Аланія - адзін з самых папулярных турэцкіх курортаў сярод нашых суайчыннікаў.
Для нас Алания- па большай частцы, якая не больш чым раскошныя пляжы, гарачае сонца і першакласныя гатэлі. Пляжы тут і праўда стромкія, з дробным жоўтым пясочкам і блакітнымі водамі. Амаль уся Аланія ўкладваецца на выступоўцу ў моры скалістым мысе вышынёй 250 м. Аднак, нешматлікія ведаюць, што Аланія заснаваная яшчэ ў другім стагоддзі да нашай эры. Тады гэта быў вядомы порт, які ў 67 годзе, усё яшчэ да нашай эры, далучыўся да Рымскай імперыі. Горад часта мяняў назвы, то ён быў Коракесионом, то Колоноросом, то Алай.
Увогуле, гісторыя доўгая і цікавая.
Але самае цікавае ў Аланіі, на мой погляд, яе займальна мінулае. У горадзе захоўваюцца шматлікія гістарычныя помнікі, якія абавязкова трэба паглядзець падчас вашага візіту ў Аланію.
Археалагічны музей (Alanya arkeoloji muzesi)
Музей пабудаваны ў канцы 60-х мінулага стагоддзя, складаецца з 14 выставачных залаў. Калекцыі музея падпадзяляюцца на эпохі. Чаго тут толькі няма! Штуковіны бронзавага веку, гліняныя візантыйскія і старажытнарымскія вырабы, надмагільныя стэлы, мармуровыя артэфакты, пісьмёны, мазаіка 7-5 стагоддзяў да н.э. Каштоўны экспанат - камень з надпісам на мове фінікійцаў, 625 годам да н.э. Проста ў галаве ня постижимо!
Турысты звычайна надоўга затрымліваюцца каля статуі Геракла з бронзы, які датуецца 2 стагоддзем да н.э. Статую ў паўметра вышынёй знайшлі ў горнай вёсачцы недалёка ад Аланіі больш за паўстагоддзя таму назад. Лічыцца, што гэтая фігура - трафей з абрабаванай піратамі карабля. Але статуя, вядома, уражвае сваім вытанчанасцю. Нават твар Геракла нерэальна рэалістычнае, прабачце за таўталогію.
А яшчэ ёсць у гэтым музеі зала з соудам для попелу візантыйскага і рымскага перыяду. Посуд з вапняка ў форме саркафаг з цікавымі вечкамі і рознымі малюнкамі на стенках- расліны, вершнікі, асобы мужчын і жанчын, надпісы. Посуд гэтыя, як вы зразумелі ўжо, для пахаванняў, бо шмат у у горным раёне парой было цяжкавата раскапаць зямлю, прасцей было спаліць цела і змясціць вось у такой саркафаг. Ну і розныя рэлігійныя таксама гэтаму ўласцівыя. Што яшчэ ў гэтым музеі: манеты, зброя асманскае эпохі, рукапісны Каран, старадаўнія адзення, дываны, ўпрыгажэнні, мясцовая вышыўка, разьба па дрэве, прэсы для адціскання вінаграда і многае іншае. Музей вельмі пазнавальны і цікавы. Знаходзіцца музей недалёка ад узбярэжжа, на Saray Mahallesi, амаль у цэнтры горада.
Карабельная верф Терсане (Tersane)
Гэтая пабудова размешчана побач з Чырвонай вежай, ля мора. Збудаванне гэта ўражліва масіўнае - 56 на 44 метра, з пяццю праходамі ў форме арой і глыбокімі галерэямі глыбінёй у 40 метраў. Зусім манументальнае збудаванне часоў сельджукаў было ўзведзена тут у першай палове 13-га стагоддзя. Прычым пабудавалі гэтую канструкцыю даволі хутка, недзе за год. Калі верф была даробленая, кіраўнік Аладзін Кейкубат, пры якім усё гэта адбывалася, нарэшце-то, ажыццявіў сваю даўнюю мару, стаць "султанам двух мораў", а заадно гэтая пабудова прадухіляла патэнцыйнае напад ворагаў з усходняга боку. Злева можна бачыць невялікую мячэць і гаспадарчыя пабудовы. Сёння гэтая верф - прыстань для маленькіх судоў, а яшчэ вельмі папулярная турыстычная славутасць, асабліва вечарамі. Лепш за ўсё любавацца гэтай старадаўняй канструкцыяй з мора, з лодачкі або яхты, што многія турысты і робяць.
вежа Кызылкуле
Будаўніцтвам гэтай вежы горад абавязаны ўсё таго ж Аладзіну Кейкубату. Вежа будавалася ў абарончых мэтах, у гарадской гавані. Кызылкуле у перакладзе з турэцкага значыць «Чырвоная вежа», таму што пабудаваная яна былі з чырвонай цэглы. Вежа гэтая ныне- сімвал Аланіі і нават намаляваная на сцягу горада. Сцены васьмікутнымі пабудовы ў длину- каля 8 км. У дыяметры вежа -29 метраў, у вышыню - каля 33 метраў. Увогуле, магутная і ўражлівая канструкцыя. Яе пабудавалі ў 1226 годзе, і будавалі яе, між тым, каля 12 гадоў. Ўнутры пабудовы можа адначасова змясціцца да 2 тысяч чалавек. Зверху на вежы - байніцы, з якіх на праціўнікаў воіны вылівалі гарачы алей або смалу. Дзіўная канструкцыя тым, што, не гледзячы на тое, што ў ёй пяць паверхаў, святло, які праходзіць праз верх вежы, пранікае аж да першага паверха. Пралезці на тэрыторыю Чырвонай Вежы можна з заходняга боку, праз ўваход побач з прыгоннымі сценамі. Падніміцеся наверх па лесвіцы - прыступак 85, прыгатуйцеся! Затое зверху адкрываецца раскошны выгляд на горад і мора. Наверсе лунае турэцкі сцяг. Ах да, на першым паверсе працуе Этнаграфічны музей.
Крэпасць Аланіі (Alanya Kalesi)
Адна з найбуйнейшы ў Турцыі і найбольш добра захаваліся. Складаецца яна з 140 вежаў і сцен з прыгожым арнаментам. Сцены зроблены з грубых камянёў. У даўжыню сцяны каля 6 км. Усярэдзіне можна бачыць вадаёмы. Нядрэнна захаваліся арачныя вароты з захаваліся старадаўнімі рунамі. Калісьці на тэрыторыі стаялі зімовы палац, ваеннае будынак, жылыя дамы, мячэць, гандлёвыя крамы і нават месцы для пакарання. Увогуле, жыццё ўнутры гэтай крэпасці кіпела. Чырвоная Вежа, кстати- частка гэтай пабудовы.
Мячэць Сулейманийе (Sulemaniye)
Візантыйская крэпасць на гары была пабудавана ў 1231 годзе на тэрыторыі крэпасці Аланіі. Праўда, яе разбурылі і зноўку адбудавалі ўжо ў 16 стагоддзі. Квадратная мячэць з каменя з адным мінарэтаў часцяком называюць тое мячэццю Aлладина, то Прыгонны мячэццю. Пад купалам мячэці можна бачыць 15 невялікіх - гэта зроблена дзеля паляпшэння акустыкі. Драўляная брама мячэці -прекрасные ўзоры мастацтва часоў Асманскай імперыі. У комплекс гэтак жа ўваходзіць палац, школы і ваенныя пабудовы.
Магіла Аскебе Турбеси
Грабніца султана таксама размяшчаецца ўнутры крэпасці Аланіі, у ста метрах ад мячэці Сулейманом. Пахавальня квадратнай формы зроблена з каменя, купал і сцены ўнутры пакрытыя цэглай. Усярэдзіне можна бачыць дзве залы - у адным спачывае султан, у іншым ёсць яшчэ тры пахавальні. Магчыма, калі-то магіла выглядала значна раскошней, можа быць, была пакрыта фаянсам. Сёння на ёй можна бачыць толькі некаторыя надпісы і часткі упрыгожванняў. Побач знаходзіцца мінарэт цыліндрычнай формы з цэглы, дакладней, яго частка, да балкончык.