Эс-Сувейра - партовы гарадок у 170 км ад Агадира.
Людзі (елі быць дакладней, фінікійцы, а затым і рымляне) тут жылі яшчэ ў VII стагоддзі да н.э. Вобласць Эс-Сувейра назвалі ў народзе "пурпурнымі выспамі" - нешта звязанае з марскімі ракавінамі, якія здабывалі ў берагоў горада. Да тэрыторыі горада гэтак жа належыць астравок Могадор - так, дарэчы, назваўся увесь горад да прызнання незалежнасці Марока. Вакол выспы можна пракаціцца на лодачцы, але наогул на ім нічога цікавага, акрамя шматлікіх зграй чаек, якія насяляюць маленькую зямлю. «Эс-Сувейра» вымаўляецца ў рускай мове, і гэта вельмі падобна на тое, як гучыць назва гарадка на арабскай, тады як у іншых мовах назва горада гучыць як «Эсауира».
З вядомага порта горад стаў заадно переправным пунктам для караванаў, а яшчэ позже- сховішчам марскіх піратаў. Таму гарадок яшчэ называюць «пірацкім».
Росквіт горада адбыўся з пачатку 16-га стагоддзя, калі яго пачалі ўмацоўваць партугальцы. Наогул, задумвалася развіць горад да самага буйнога марскога порта, і ўсё да таго і ішло, пакуль не ўмяшаліся французы, якія перакрылі гандлёвыя шляхі ў канцы 19-га стагоддзя, і слава гандлёвага цэнтра стала марнець.
Іншы росквіт горада адбыўся ў 60-я гады мінулага стагоддзя, калі нечакана Эс-Сувейра стала цэнтрам хіпі з усяго свету. А яшчэ сюды любяць сцякацца прыхільнікі Джымі Хендрыкса, вялікага амерыканскага гітарыста і кампазітара. Ён жыў тут у 60-я гады і пісаў тут песні, натхняючы прыгажосцямі горада.
Ну а сёння Эс-Сувейра - гэта прыгожы курорт, паважаны еўрапейскімі турыстамі і самімі марроканцами з буйнейшых гарадоў. Шмат народу тут бывае асабліва падчас фестывалю музыкі ГНАУ. Гэты фестываль праходзіць з 1998 года. ГНАУ - гэта пякучая сумесь афрыканскіх, берберскія і арабскіх рэлігійных мелодый і рытмаў. Гэта значыць, гэта і музыка, і акрабатычныя танцы, нешта накшталт малітвы.
Горад вельмі прыгожы, і некаторыя рэжысёры нават выкарыстоўвалі будынкі і вулачкі горада ў якасці дэкарацый да сваіх фільмаў (напрыклад, у 1952 году рэжысёр Орсон Уэллс здымаў тут свой фільм «Атэла». Гэтак жа ён здымаў яго ў Эль-Джадиде). А 10 гадоў таму тут здымаўся фільм «Царства нябеснае», і ў невялікім гарадку ўзнавілі дэкарацыі сярэднявечнага Ерусаліма. Прям кроку няма куды ступіць, суцэльныя дэкарацыі! І нездарма, бо горад і праўда прыгожы! У Эс-Сувейра ёсць тры галоўны района- арабскі, еўрапейскі і габрэйскі.
У порце некалі спыняліся вялікія суда, ішоў актыўны торг - сёння там можна бачыць невялікія рыбалавецкія суда, рыбацкія лодачкі і яхты.
Рыбалоўства тут вельмі нават развіта, так што, турыстам вельмі пашанцавала - яны змогуць паспытаць самыя розныя віды рыбкі, праўда, кошты бываюць даволі высокія. Так, і не звяртайце ўвагу на тое, як гатуюць вашу рыбоньку- суцэльная антысанітарыя. Лепш Адвярніцеся зусім і потым атрымлівайце асалоду ад ужо гатовым стравай. Хто не рызыкуе .... Дарэчы, амаль усе лодачкі тут выфарбаваныя ў сіні колер - ну вельмі сімпатычна!
Ах да, будзьце гатовыя да чародаў чаек - яны паўсюль, яны тоўстыя і лянівыя, ну прамы горад чаек нейкі!
Увогуле, горад вельмі прыгожы. Накшталт як, і назва перакладаецца "Прыгожа намаляваная". А то ж! І прыгожа пабудаваная таксама. Народу тут жыве мала, каля 40 тысяч за ўсё, а еўрапейскія турысты яго проста любяць і прям абагаўляюць і валяць сюды натоўпамі!
Горад акружаны прыгоннай сцяной, да порта можна выйсці праз вароты, ахоўныя гарматамі 18-га стагоддзя.
З прыгоннай сцяны адкрываецца сапраўды раскошны выгляд на горад. У мястэчку абавязкова зазірніце ў лавачкі мясцовых гандляроў, якія прадаюць тавары з цытрынавага дрэва, дэкараваныя серабрэннем і перламутравымі ўпрыгожваннямі.
Цікавае месца ў городе- рынак рабоў. Ён захаваўся з даўніх часоў амаль у некранутым выглядзе. Вось у гэтым месцы палонных афрыканцаў збіралі для адпраўкі на іншы бераг Атлантыкі. І сумна, і цікава.
пляжны адпачынак таксама пашанцуе ў Эс-Сувейре- пляжная зона расцягнулася аж на 6 кіламетраў!
На пляжы можна сустрэць мясцовых маладых людзей, якія спакойненька гуляюць у футбол з раніцы да вечара. А так як у берагоў дзьмуць выдатныя ветру, то і хвалі тут нічога - разлог для фанатаў віндсерфінгу. Дарэчы, у горадзе ёсць два сёрф-цэнтра: Fanatic і Club Mistral. Зняць рыштунак на тыдзень вам будзе каштаваць парадку 180 еўра. Серферам можна параіць для катанняў пляжы Эссувейра-Бі, Сядзі-Каука, Кейп-Сім і Мулям-Бузертун. І, дарэчы, у прыбярэжных водах гэтага мястэчка праводзяцца міжнародныя спаборніцтвы па гэтых відах спорту.
абавязкова наведайце крэпасць Эс-Сувейра (Kasbah d'Essaouira).
Гэта, бадай, адна з галоўных славутасцяў курорта. Крэпасць была пабудавана ў сярэдзіне 18-га стагоддзя, і тады крэпасць назвалася таксама Эс-Сувейра. Аднак у 12-м годзе мінулага стагоддзя французы перайменавалі крэпасць у Могадор, затым у 56-м годзе -обратно ў Сувейра. З рук у рукі, што называецца.
Крэпасць са сценамі з магутнымі зубцамі павінна была абараняць гарадок ад нападаў піратаў, якія часцяком «завальваліся» з мора. Звонку прыгонныя сцены падобныя на звычайныя для Еўропы ўмацавання, а ўнутры ўсё адказвае стандартам мусульманскай архітэктуры. Форт складаецца з двух ўмацаванняў (бастыёнаў) - на поўдні і на поўначы.
Паўночны бастыён ўражвае больш за ўсё, асабліва яго 200-метровая пляцоўка са старадаўнімі іспанскімі гарматамі. Віды адсюль адкрываюцца цудоўныя. Вось тут-то і паздымалі «Атэла», пра які я пісала вышэй.
абавязкова наведайце Медыну горада - гэта вельмі прыгожая частка Эс-Сувейра.
Дарэчы, яна ўнесена ў спіс ахоўнага спадчыны ЮНЕСКА. зазірніце ў Музей Сядзі-Махамеда-бен-Абдала (Скарбніцу Мясцовага Мастацтва), прагуляйцеся па вулачках з белымі хаткамі з ярка-сінімі вокнамі. У прынцыпе, на агляд гэтага мястэчка сыдзе дзесьці паўдня, але вельмі выдатна сустрэць тут закат - ён такі прыгожы! А, калі вы едзеце з Маракеша, то Эс-Сувейра падасца вам раем спакою. Тут вельмі міла і як-то ўтульна. Нават вулічныя жывёлы тут пухнатыя і нейкія спакойныя, зноў жа, у параўнанні з Марракеш.
Гандляры на вуліцах - ня навящивые, цэны на тавары даволі нізкія, нават і гандлявацца неяк сорамна. Вось так. Усім у Эс-Сувейра!