Velingrad dorp is omring deur berge van alle kante. Van Sofia na Velingrad - 135 km. Reeds in die 5de eeu van ons era het Thracians op hierdie gebied gewoon, dan is die Slawe gevestig en later Bulgare. Die Velingrad-oord self is jonk, en hy het amptelik verskyn toe drie nabygeleë dorpe in 1948 gekombineer is.
Die oord is baie gewild, aangesien dit uitstekende natuurlike toestande het, en die alpiene klimaat word nie beter geraak deur die gesondheidstoestand nie. Die plek is nie geskik vir diegene wat die hitte liefhet nie - in die somer is daar koel, maar nie so koud in die winter nie. Meer plus winde is klein hier, wat baie lekker is, en die ligte broek word die "wit wind" genoem.
Daar is ook minerale vere waarin hulle ook aktief behandel word. Hulle behandel alles wat behandel kan word. So, Velingrad -typiese jong oordstad, met baie hotelle, huisies, restaurante en spa-salonne.
Vir diegene wat probeer om ryk en geestelik te word, is daar interessante plekke in die stad. Hier, byvoorbeeld, wat:
Historiese Museum
Die museum het vier jaar ná die verkondiging van Velingrad in die stad gestig. Dit kan gevind word in die omgewing van Kamenitsa, langs die tempel van die Heilige Drie-eenheid. Die museum het permanente uitstallings: die uitstalling "geverfde Paaseiers", die etnografiese versameling van "gasvrye berge" en 'n gedenktekenuitstalling wat aan die Vela van Peak (deelnemer van die Bulgaarse partydige anti-fascistiese beweging na die tweede wêreld) toegewy is). Terloops, drie dorpe (in een van hulle gebore en geleef), het hulle in Velingrad verenig ter ere van hierdie heldin (en die stad ook ter ere van haar). En die museum is in haar huis geleë. Wat Paaseiers betref, is dit die grootste Balkan soos blootstelling. Die eiers is geverf, wat interessant is, was en hanteer is 'n tradisionele metode vir hierdie streek. Maar die uitstalling ontbloot vinnige eiers van regoor die Oos- en Sentraal-Europa. En die mees opwinding vind plaas, dit is nodig om voor Paasfees te dink - daar is meesterklasse op eier uitmekaar.
"Gasvrye berge" - 'n uitstalling met kostuums van verskillende godsdienstige groepe - Moslems, Christene, Arumunov, almal wat in die Chepinsky-distrik (deel van Velingrad) woon.
Wel, 'n paar uitstallings praat oor die geskiedenis van die stad, daar is verskillende ou foto's, dokumente en ander op die 18de eeu tot vandag toe.
Daar is ook 'n kamer met 'n uitstalling oor die lewe van Nikolai Gayurova, 'n operasanger wat in hierdie stad gebore is. In die museum - persoonlike besittings, foto en dokumente, sowel as kostuums wat hy in hul produksies en rekords van die sanger se stem gedra het. Hierdie uitstalling, terloops, is nie konstant nie, en soms reis dit na ander museums van die land, aangesien dit van groot belangstelling onder plaaslike inwoners is.
Grot lebepenitsa
Hierdie grot is ongeveer 12 km van Velingrad, in die westelike deel van die Rhodopiese berge, geleë. Die grot is redelik diep, meer as een en 'n half meter, met drie vlakke. Lakes op die onderste vlak is op die onderste vlak gemiddeld (as dit reën, dit blyk vier mere, as slegs twee op die straat gesien kan word), die derde verdieping sonder enige mere, maar daar is geen toeriste nie. daar. Die grot is relatief hitte, die temperatuur word iewers sowat 10 grade gehou.
Natuurlik, die grot "Oblasan" met stalaktiete en stalagmiete en ander klip-ikitels. Al hierdie lyk baie mooi en ongewoon. In hierdie grot is die deposito's van pêrels een keer gevind, wat nou in die Museum van Natuurwetenskappe in Sofia uitgestal word. En in hierdie verdieping van 'n verskeidenheid diere leef. Om akkuraat te wees, dan is daar reeds 24 soorte van hulle, in hierdie klip oerwoud. Ses spesies is troglobionat - wat jy bedoel, diere, wat uitsluitlik in sulke grotte leef. Op die mure kan jy die vlugtige muise sien, wat in hierdie grot 6 verskillende spesies is.
Die grot studeer die verhoog sedert die 30's van die vorige eeu, het selfs 'n spesiale akademiese samelewing in die hoofstad geskep. True, die ondersoek van die grot is gedoen met 'n paar groot onderbrekings. Vandag is toeriste reeds toegelaat om in die grot te klim, en inderdaad, hierdie plek is lank reeds 'n bekende natuurlike aantrekkingskrag. Terloops, die groepe waarin die mense meer as 10 mense is, kan nie die grot binnegaan nie. En ook een met 'n gids wat bewese roetes weet.
Ruïnes van die fortkettingin
Hierdie fort is 'n bietjie verder gaan sit Dorkovo (wat 14 km van Velingrad is). Daar is 'n fort op die hoogte in die vorm van 'n keël op 'n hoogte van 1136 meter bo seespieël. Wetenskaplikes verseker dat die fort in 11-13 eeu gebou is. In die argeologiese opgrawings op hierdie berg in die laat 70's het 'n Sowjet-wetenskaplike deelgeneem wat van die marmerverligting met beelde van die Apostels Petr en Paul gekom het en hom veilig na St Petersburg Hermitage vervoer het.
Wat die fort betref, word aanvaar dat die Alexxia-glorie-familie daar gewoon het, die niggie van die Bulgaarse koning Kaloyan, wat aan die einde van die 12de en vroeë 13de eeu regeer. Daar is 'n legende dat Alexy sy jong gade na die vesting na die troue gebring het, en sy was so beïndruk met die siening van die hoë somber jaar, wat geskree het dat daar haar graf sou wees. In sy taal het geskreeu, en niemand het haar verstaan nie, maar net as hulle geseën is, glo dat die bruid die vreugde getoon het. Maar die woorde van die meisie was profeties, en binnekort het sy siek geword en gesterf, en in sy selfmoordbrief het sy haar gevra om op dieselfde top begrawe te word. King is dood, die koning het gou sy koshuis na Melnik verskuif. So het die kasteel verlaat en het gou in ruïnes verander. En almal kom hier om die sienings en antieke klippe te bewonder.
Kerk van St Trinity
Een van die oudste bestaande Ortodokse kerke van die stad. Terloops, die kerk is gebou sodat sy amper heeltemal onder die aarde oorgebly het (en daar was geen vensters nie), omdat die Turkse owerhede nie tempels kon bou nie. Wanneer hierdie dom wette egter opgehou het om op te tree, is die kerk uitgebrei, uitgesprei, uitgegrawe, die dak met vensters toegelaat. In die 19de eeu is die kerk besluit om 'n nuwe vlak in te samel en hier in 1816 is hierdie plan geïmplementeer. Weereens, volgens die Turkse wette, was dit onmoontlik om 'n kloktoring te installeer, en dit kon dit net 60 jaar later daar plaas. Wel, die stoep het toe bygevoeg, en 'n ander skoonheid is gebring. En binne, en buite die kerk is baie goed, wees seker om te besoek.