Dit is geen geheim dat mense op die Middellandse See in hotelle en nedersettings rondom sy en manavgat rus nie, na laasgenoemde hoofsaaklik vir inkopies gaan.
Dit is redelik natuurlik. Die distriksentrum is vol met verskeie winkels. Die mark werk voortdurend, waar nie net groente, speserye, bessies en vrugte verkoop word nie, maar ook allerhande industriële produkte, basies klere, skoene en aandenkings. Bazaar funksioneer vanaf die vroeë oggend (amper van dagbreek) en tot laat aand. Daarbenewens is hier op die Boulevard Antalya verborge deur sy demokratiese pryse van die Waikiki bekend in Turkye.
Om die stad te loop, kan jy die afsetpunte met baie lae pryse uitvind en waar die maatskappy se bekende handelsmerke gerealiseer word. In talle kafees en restaurante kan jy honger, beide kitskos in Burger King en geregte van nasionale kombuis, byvoorbeeld in 'n moker, uitblus. Kyk net nie na enige ou besienswaardighede en museums nie. Hulle is eenvoudig nie.
Nie die minste van al die voordele van die fontein wat naby die bosmassa van die tryckelion aan die begin van Hastane Street vloei nie, om dit aan die oudste en mooiste geboue van die Vizantium-era te heg, is nie moontlik nie. Geen inskripsies, nisse onder die beeldhouwerk van die Romeinse keisers is daar geen. Iemand het een keer per ongeluk 'n beskrywing van die monumentale fontein nimphum aan hierdie plek aangeheg en gehaas ....
Verrassend en, asof ongewoon, bewondering vir die waterval. Die gewone hidrouliese struktuur het 'n wonderwerk van die natuur gemaak. En gidse wat talle uitstappies hier dra, loof sy sjarme weenagtig. En die geheim is eenvoudig: die oorvloed van banke, winkels en kragpunte op die terrein rondom hierdie skepping. Terloops, alles is dieselfde, jy kan in Manavgate koop, maar een en 'n half of twee keer goedkoper. En as jy dit vir die ingang oorweeg, moet jy byna sestig roebels in ons geld betaal, en selfs die toilet word betaal - die helfte van die lira word dit op een of ander manier belaglik. "Vul ons broer."
Interessant en ander feit. Seleucia en Libbean is dieselfde in die historiese en geografiese sin, die konsep. Vir my, as 'n persoon, wat die ruïnes onder die berge in Pine (Piniyev) besoek, is die bos onbegryplik van waar so 'n diskrepania gekom het.
Nietemin, gaan deur die wal van die rivier naby die voetgangerbrug, waar verskeie gebeurtenisse gehou word. So, ek was teenwoordig by die uitstalling van kindertekening van studente van plaaslike skole. Besigtig 'n monument op die sentrale plein deur alomteenwoordig in hierdie land Mustafa Kumalia. En hy het nie probeer om dinge te vind of uit te vind wat daar nooit hier was nie.
