Die eerste ding wat ons aandag gegee het aan die bestuur van die lughawe is naby aan Antalya, die later en het van verskeie kere op die bus gesit en by die gekoesterde metropool gekom. Die pad word voortdurend herbou en versterk van die afvalle, en dus stowwerig. Wel, in die bus word dit duidelik deur brandstof en freon gered en sluit nie lugversorging in nie, die opening van vensters - binne-in stowwerig. Maar wat is die soorte van die venster oop - die see, rotse, stapbote, en ook deel van die pad deur die reservaat. In Antalya is 'n klomp kafees, restaurante by die see, daar is McDonalds en ander netwerksnelhede vir liefhebbers. Die ou stad is interessant met krommes en digte geboue, maar ek het nie van die strande gehou nie - dit is beter om in Beldibi te wees.
Die dorp van Beldibi self is amper een lang inkopiestraat met winkels, restaurante en reisagentskappe. 'N bietjie verder na die berge is daar klein Turkse huise, en 'n bietjie nader aan die see, 'n string hotelle vir elke smaak en beursie. As jy moeg word van hotelvoedsel, kan jy na 'n vis restaurant gaan, 'n hookah rook en haai eet of 'n vis kies om te kook in 'n spesiale swembad. In een van die sightseeing-agentskappe kan u uitstappies na die waterpark koop, visvang of in 'n verre pammukale teen pryse is baie laer as dié wat deur die hotelgids aangebied word. In die winkels van baie, agterdogtig goedkoop goud en minkjasse. Verkopers is meestal Azerbaijanis, wat vrylik in Turks en Russies praat.
Selfs as jy 'n goedkoop hotel gekies het, sal al dieselfde daaglikse vuurwerke van nabygeleë RIXOS jou amper daagliks en gratis verheug. Meer van die gratis opsies word u nie so 'n sultry klimaat in teenstelling met sy en Alanya aangebied nie. Maar die ingang van die see is net van die pier, as 'n reël, onderwater, skerp en onaangename cobbleste. Geagte hotelle kan hulself toelaat om die onderste en bruidsand skoon te maak, vir alle ander piere waaruit u wonderbaarlik kan duik, net vir kinders is nie te gemaklik nie.
