In Turkye was ek gelukkig om alreeds ver weg te rus. En ek kan sê dat sommige sjarme 'n land is vir my om te verloor. Elke jaar is minder dinge verrassend en teleurstellend. Maar ons laaste reis met my jongman het nog steeds tevrede. Hierdie keer het ons besluit om nie net in die son te styg nie, maar ook om die uitstappieprogram ten volle te vervul.
Eerstens het ons die grot van Dim Magaras-grot besoek, geleë in 'n baie skilderagtige hoek van die Dima Tea Valley.
Die uitsig van daar maak baie mooi oop, maar nie minder interessant en binne die grot self nie. Groot stalaktiete, Twilight ... Dit alles skep die atmosfeer geheimsinnig en intrigerend ... Die skaduwees lyk soms soos bisarre figure wat jou van agter die hoek skrik. En selfs in hierdie grot is daar 'n klein plas, waar dit die moeite werd is om 'n munt te gooi om terug te keer of 'n begeerte te maak.
Die mens bly oral getrou aan sy gewoontes. Die natuur in hierdie plekke om een of ander rede het ek ons Russies regtig herinner, wat ek glad nie verwag het nie.
Ons het ook die vesting van Ich-Cal besoek, om eerlik te wees, toe het ek dit nie baie gehou nie. 'N Paar soort van die gemengde atmosfeer is gevoel, maar miskien is dit net omdat ek aanvanklik geweet het dat daar uitvoering uitgevoer is en ek myself daaraan gestel het. My jong man het van die fort gehou, veral van die waarneming van die waarneming.
Ons het ook 'n romantiese perdloop langs die kus gemaak. Om te sê dat dit beïndruk was, beteken dit niks om te sê nie. Ek is baie lief vir perde, en die aand met 'n geliefde op die agtergrond van die skarlaken van die son van die kus het dit onvergeetlik gemaak. Ons het gevoel soos die helde van bekende romans van die begin van die 20ste eeu. Dit was net awesome!