Almal ken die frase: "Om Parys en sterf te sien", so stem ek heeltemal saam met haar! Persoonlik, na 'n weeklikse vakansie in Parys, wou ek lewe! Ja, hoe! Hierdie stad betaal die treffende energie wat jy dan baie, baie dae mors. Die interessantste ding, ek wou nooit Parys hê nie. My droom was nog altyd Engeland met haar mistige Albion. En Parys het my te pateties en gewone gelyk, t, Uda het gedroom om so baie van my vriende te gaan, dat die begeerte om hierdie stad te besoek, vir my 'n bietjie gemeen het. Maar, in Europa, het ons gevind dat die meeste van die reis in Frankryk sal gaan.
Voorheen het ek gedink die stad sal nie vir my mooier wees nie, maar Parys het my verower. Dit het dieselfde kultuur, 'n bietjie genade soos in St Petersburg. Hier wil ek nie ophef nie, hardloop, hier is dit nodig om dit duidelik te maak en 'n lied onder die neus te sing.
Die belangrikste minus van Frankryk is die prys. Alles het vir my baie duur gelyk. Koppie koffie is goedkoper as 200 roebels wat jy nie sal vind nie. Daarom, op die uitstappies, het ons feitlik nie gegaan nie, hulself gereël, net in die middel geloop. En elke keer het ons daarin geslaag om iets nuuts te ontdek.
Die enigste plek wat ons gegaan het, was Versailles. Ek weet net nie hoe om alles wat ek hier gevoel het, oor te dra nie. Nabyheid met geskiedenis, kultuur ... Jou oë sluit, ek het altyd gedink wat by die hof van Louisiga was.
Reis na Parys het die mees helder en wonderlike gebeurtenis in my lewe geword. En nou weet ek seker dat hierdie stad steeds besoek.