Hulle het in die middel in 'n klein gesellige hotel naby die operahuis en op loopafstand van Moulin Rouge gewoon. Die kamer was redelik Parys, romanties en asceties.
Solank die metro bemeester en hanteer is waar jy in 'n taxi kan sit en waar daar geen is nie, kan die bene reeds losgemaak word en weggooi - so alles is siek. Daar was stap na die Elysee-velde, die pryse van die ruimte, maar om nie die geheue van Parys te koop nie, was 'n paar parfuum bokse nie moontlik nie.
Ongelukkig in baie stoor die oorheersing van Chinese, soos elders. Die nuwe distrik Defensa, het sy kantoorboog, beeldhouwerke en handel op die straat verras (daar was 'n soort regverdige). Die museum van wapens het nie genoeg krag gehad nie, maar die museum van kontemporêre kuns is die mees vreemde uiteensetting wat ek in die lewe gesien het. Ons het na die restaurant op die Eiffeltoring gegaan en na die waarnemingsplatform gestyg, die waarheid is nie die mees boonste nie. Die kombinasie van kaas en wyn met vorm, ek kon nie hoogs easteties herken nie. Die vertoning in Moulin Rouge was regtig geskok, en nie kleurvolle dans nie, en die kragoptredes van atlete, hulle erken dat hulle my idees oor menslike vermoëns uitbrei.
Die reis op die boot op die Seine het my in 'n middagslapie gedompel, blykbaar was dit nie baie interessant nie. Tariewe in restaurante waardig en McDonalds sien een van die plekke vir relatief goedkoop voedsel wat deur swak toeriste neem. En in 'n normale instelling, byvoorbeeld, in 'n restaurant by die hotel, sal vir 'n beskeie snack vir twee 50 euro moet verlaat, en met alkohol 100. Selfs 'n staptog in pizza kos nie goedkoop nie, alhoewel die pizza lekker was, gekook het aan die brand.
Het na die nagklub geloop. Volgens Russiese standaarde van Scarot en musiek is 'n bietjie vreemd. Die meeste van almal in Parys, argitektuur was verheug met ons, naamlik smal vintage strate, waar die geskiedenis in elke binnehof was.