Baie reisboeke op oostelike lande word aanbeveel met antieke Oosterse kultuur om in Rajasthan bekend te maak. Nadat ek in Mei 2007 besluit het om die Raad te kontroleer, het ek in Udaipur geval met 'n meisie, waar inwoners van die distrik aanhangers van historiese toerisme stuur. Vriendin, sluk met plaaslike, het vinnig twee roetes gegooi. 'N Opsie vir lui ekstremale het begin met 'n inspeksie van muurskildery, wat bekend is vir die Venesië van die Ooste.
Voortgesit deur veldtogte op die nasionale kafee. Ons, Myaters en ondersteuners van vars kos, was teleurgesteld. Almal genoeg, sout, skerp. Een van die kokke het ons trots opgedoen dat sommige skottelgoed tot 30 pittige versnitte het. Kos is slegs vegetariër. Tradisionele spyskaart: Bhujia (Curry Groente), dosa (ryskoeke), boontjiesoepa, Samba (gevul deur gepekelde groente), Raita (geur met Mint Yoghurt met gerasperde komkommer) en Dhai. Laasgenoemde verteenwoordig iets soos ons prostrip. Tasty, perfek dors uitgeblus. Het liter gesien.
Voltooi om deel te neem aan die fees van blomme, wat net op die middel van ons verblyf in Udaipur geval het. Drie dae was die mense in die kranse (terloops, hulle was nie net dames nie, maar ook meneer) het pret gehad, gesing, gedans. Die stad het in 'n lewende blomblaar verander, waaroor die geluide van folklore-komposisies voortdurend gedra is. Jung het begin, pêrels en kameelbeurse geopen.
Verder gegaan na die week van aktiewe uiterste. Geteken op die kursusse op die ry op olifante. Ek het pret gehad in 250 rupees / uur (ek het 'n les in die groep gekies), 'n vriend wat nie mense wou hê nie - in 350 rupees. Niemand het ook vir my gelag nie, hoewel die skouspel waarskynlik 'n komiese een was. 'N Paar dae van humoristiese skande, maar het rustig op reuse om die omgewing gegaan en selfs aan safari deelgeneem. Ek bely, praat in die stert. Terloops, na Olifante hier is veral: Mense word oral oral toegelaat, daar is geen verbod vir hulle nie.
Ons het nie tyd gehad om kameelbestuurskursusse te bestuur nie. Ons het nie tyd gehad nie. Baie manifeed die plaaslike fietsry toere, georganiseerde staptogte vir beginner klimmers. Huurpunte van groottes is 'n bietjie, maar die motors is in goeie toestand, die roetes is almal goedgekeur, onafhanklik. In die gebergte van gaste sal Udaipura ervare instrukteurs lei, wat vinnig die vlak van opleiding "reisigers" evalueer, wat noodhulp gee. Geen gevaar nie, en die uitsig is agter die sweet en moeite.
'N Styging van bazaarsbar en babe vir ons was nie minder sportief nie. Dit is nie verbasend nie, ons het immers in die bungalow gewoon, naby Dabuk-lughawe, en heeltemal afhanklik van die vervoer. En dit was nie gelukkig met hom nie: Busse het gebreek, gratis Rickshaws het nie ontmoet nie, taxi-bestuurders genaamd onophoudelike pryse. As gevolg hiervan is die meeste van die pad op hul eie twee gedoen. Beloning - etniese versierings van skulpies, klokke. Ek noem hulle wanneer ek van antieke Indië droom.