Die eerste ding wat in my gedagtes kom wanneer herinneringe aan die reis na Brussel, daar is nie 'n brusselkool nie, aangesien baie waarskynlik gedink het, maar wat van hierdie stad kan gesê word, die werklike stad van kontraste.
Dit word regtig hier gekombineer wat nie gekombineer word nie, die pragtige ou Gotiese kerk is in die onmiddellike omgewing van geen aantreklike en grys kwartaal nie.
Brussel is relatief nie 'n groot stad nie, maar daar is verrassend antieke geboue met patrosspieëlhoogtepunte, argitektoniese monumente met moderne kuns, as dit dit genoem kan word.
Ek het vroeg in Oktober gereis en die weer sou sê, daar was nie veel vreugdevol nie, so die herinneringe is nie as reënboog nie, maar daar is nog 'n ding daaroor as jy in die herfs na Brussel gaan, neem versigtig 'n sambreel met jou.
En so het ek baie gehoor van die legendariese beeldhouwerk "Pissing Boy", maar ek bely dat dit vir my die ontdekking was dat die geboorteplek van hierdie beeldhouwerk Brussel was. Beeldhouwerk sal nie bang wees vir die woord simbool van die stad nie.
Omdat die Pissing Boy oral is, en in die letterlike sin van die Woord, en sjokolade in die vorm van 'n "pissing-seun" en aandenkings, soos aanstekers of kurketrekker, en monumente en net gipsbeelde in laekoste-restaurante in die algemeen in Een woord by elke stap, wat net nie moontlik is nie. Maar ek bely, die oorspronklike teleurgesteld my, niks spesiaals nie en hoekom hierdie beeldhouwerk so vereer is, is dit nie duidelik nie.
Wat ek ook al die landmerk van Brussel genoem het, so dit is die Gran Plas Square. Hier kom die gees regtig van luukse vintage geboue met 'n pragtige afwerking in die styl van Gothic. Elke gebou op sy eie manier is perfek, dit blyk dat argitekte met mekaar probeer kompeteer het, wat hul projek beter sal versier en sal uitreik.
Hy is aan die hoof van die Brussel-stadsaal, wat uitstaan teen die agtergrond van ander strukture as gevolg van die hoë keël, wat gekroon is, wat 'n wis in die vorm van 'n aartsengel van die wen-Satan is. As jy nie 'n paar euro spyt nie en in die stadsaal gaan, verseker ek dat jy nie sal teleurstel nie. Die pragtige versiering bewonder eenvoudig, pragtige tapisserieë, antieke spieëls met vergulding, matte, sowel as twee werkfonteine in die agterplaas sal nie verlaat nie. enigiemand onverskillig.
"Huis van die koning" - 'n ander gebou op die sentrale plein wat onmoontlik is om te slaan. In die gebou self word 'n stadsmuseum met redelik fassinerende uitstallings geopen. En wat het my aandag getrek dat elke gebou 'n naam het: "House of Roses", "Huis van Wolf", "Fox House" en ander nie minder interessante name nie.
Die vreemdste landmerk wat ek die geleentheid gehad het om te sien is Atomium. Dit is 'n beeldhouwerk van reuse-groottes, sommige metaalfere, onderling verbind deur pype, waarskynlik 'n meesterstuk van moderne kunste, maar ek verstaan dit nie, maar persoonlik vir my is 'n historiese argitektuur as nader aan die verstaan van die pragtige. As jy binne-in die beeldhouwerk gaan en die roltrappe, van alle kante met 'n transfuserende lig, oprig, val jy binne elke sfeer, waar nie minder bizarre uitstallings geleë is as die gebou self nie. Oor die algemeen is die landmerk so-so.
'N bietjie verder is die meer interessante aantrekkingskrag "Park Mini-Europe", dit is interessant dat die miniatuur van byna al die toerisme-aantreklikhede van die Europese Unie hier versamel word, en dus in detail dat dit net wonderlik is.
Nadat ek op hierdie park geloop het, het ek vir myself besluit watter gesig ek die volgende reis sal sien, en watter land ek vir myself definieer, sal ek in die volgende hersiening skryf wanneer ek alles met my eie oë sien.
