My kennis met die Filippyne het in Augustus plaasgevind. Die hotel is op Boracay Island gekies. Die lughawe het nie die lys van sy besienswaardighede ingegaan nie, so ek en ek het by die plek van ons bootvakansie van Panay Island gekom. Tien minute en ons is in plek.
Boracay, as 'n verwelkomende en verwelkomende eienaar, het ons 'n warm verwelkoming gegee in 30 hitte grade en 'n wolklose lug. Vir al twee weke dat die vakansie geduur het, was die stort drie keer. Maar dit was meer waarskynlik warm en vinnig, verfrissende waterbehandelings, in teenstelling met ons uitgerekte en vangende handra reën. Water is so warm dat jy nie uit die klok kan kom nie. Wat ons sou gedoen het, indien sonder 'n verskeidenheid uitstappies en allerhande vermaak. Alhoewel die eiland en klein grootte slegs 7km op 4km is, wat nie hier gebou is nie! Alles vir mense: en duiksentrums, kafees en restaurante, nagklubs. Die vrou het verskeie kere die spa-salons besoek en van vreugde gekom, soos almal professioneel, geprys personeelhulp. Daar is baie gesinne met kinders op die strand. Die rede vir so 'n massa-children se instroming is waarskynlik in verrassend sagte sneeuwit sand, kristalhelder water en 'n sagte ingang van die see.
Nie snags nie, die Cocamandos was verlig in die Cocamandos-kroeg. Geëerde glorie, het die instelling ontvang danksy die "prestasies van" dapper, wat die ouderdom van 15 skale van verskeie alkoholiese cocktails op 'n slag bemeester het. Sulke rekords is gekenmerk deur gedenkwaardige metaaltekens met die name van "helde". Ek wou ook my naam in so 'n internasionale kroeg verwelkom, maar ongelukkig het ek nie die idee van my idee gehad nie.
Die grootste deel van die hotel is gekonsentreer op een reuse-strand, wat simbolies in drie dele van die stasie verdeel word. Die mees lawaaierige en kieskeurig is sentraal. Ons het by die eerste stasie gestop. En ons het na die tweede gegaan. Die mees ontspanne en afgesonderde hotelle was aan die oostelike buitewyke van die eiland.
Meer as een keer kyk na die teenoorgestelde kant van die eiland, net ongeveer 30 minute 'n bietjie stap. Dit is waar die paradys vir surfers en kaiter! Ons het nie aan sulke vermaaklik deelgeneem nie, het eenvoudig met 'n spesiale atmosfeer probeer en met 'n spesiale atmosfeer. Hulle het besluit dat ek die volgende keer die volgende vakansie sal toewys aan die studie van Surfish wysheid. Na alles, om te leer om op die bord te staan, benodig jy ten minste 5 dae, beter meer. Onder die afrigters is daar Russies-sprekendes, dus sal daar geen probleme met leer wees nie. En ons het ons landgenote-surficiste ontmoet.
Maar met die onderdompeling is ons "op jou" - daar was 'n praktyk in die Rooi See. So misbruik die geleentheid om die ryk skoonheid van die Suid-Chinese See te bewonder, het ons paartjie nie gegaan nie. Eers het hulle 'n bas op die koraalrif gemaak. Die volgende dag het Osmeleev en hoe om op te berei, na die stentered skip te kyk en met haaie te kommunikeer. Die kaptein het ons in die see geneem, direk van die kant af geduik. Die skip was nie die romantiese wrakstukke wat in die verbeelding aan my geverf het nie: met die oorblyfsels van die mast en die hout geval. Nee, die ore van die yster stil, bedek met 'n laag slib, het stil geword. Die skildery is egter verduidelik deur die skare om visse sonder vrees te sink. Die Sharks het in 'n hok neergedaal. Veral vrees het egter nie ondervind om die hand vir die staaf uit te trek nie, sodat die tand-eienaars van die see raak, het dit nie gewaag nie.
Veral onthou die begin op die leë en byna verlate strand van die Wes-Bank. Hy is bekend vir sy skulpe, danksy hul pragtige vorm, het hulle die versiering van Elizabeth Taylor gewen. Ons het nie 'n enkele sjarmante vrou op die strand op die strand gevind nie. Het waarskynlik alles aan ons gedemonstreer. Maar van die siel tot besorgdheid met die golwe. Hoog en kragtig, hulle verteenwoordig 'n werklike gevaar vir swemondergangers. Maar die vasheid is die gevoel van die uiterste, wat jy kry wanneer jy op die kruin van een van sulke golwe spring, konvulsief met my bene en hande, van die laaste sterkte, kies vir 'n spaarstrand.
Daar was ook 'n uitstappie na die grot. Hier het ons op 'n verrassing gewag. Dit is nie genoeg dat die afkoms na die "ondergrondse kamers" nie toegerus is nie, (en dit is met sy ordentlike diepte en gladde pad!), Binne dit was vol lewensbestaan. Toe die oë gewoond geraak het aan die skemer, was ons verbaas om baie vlermuise te vind, eerder groot in grootte. 'N onverskillige-stilte, hulle het met honderde oë gekyk, sien, gewoond aan besoekers.
Gedurende die vakansie het ons daarin geslaag om baie vakansie te maak, Sunbathe, die hele eiland aan te moedig en oor en oor te maak, moes nie verveeld raak nie. Ek het ook vergeet om heerlike geregte van Chinese kombuis in plaaslike kafees te vier - berei voor vir al die reëls, baie waardig en nie duur nie.
