Keulen het altyd aan ons verskyn, om een of ander rede, as 'n intermediêre dorp, nie besonder opmerklik nie. Miskien is die stad nie op gehoor nie, en meestal hoor ons die name van München, Berlyn, Hamburg ... ek kan nie sê dat die mening oor hierdie plek na sy besoek dramaties verander het nie, maar die skuldigbevinding het dit op 'n uur verskyn. , om dieselfde waarde in Keulen te kyk. Ja, twee uur sal genoeg wees.
Keulen is een van die mees kompakte, in die toeristeplan, Duitse stede. Om kennis te maak met die geskiedenis van die stad, is dit genoeg om 'n paar honderd meter van die bou van die stasie te kry. Ons val dadelik in die historiese deel van die stad, waar ons in al sy glorie 'n soort argitektoniese ensemble van die stad oopmaak, wat insluit: Keulen-katedraal, die Katolieke Kerk van St Martin en die stadsaal.
Keulen is een van die min Europese stede wat 'n groot tempel - langtermyn kan hê, wat in die beste tradisies van die Gotiese styl gemaak word.
Die katedraal is verrassend mooi nie net ekstern nie, maar ook intern. Ek was altyd verbaas, opvallend en sal die feit tref, soos in so 'n grootskaalse konstruksie, kan jy 'n groot aantal duidelike klein besonderhede harmoniseer. Terloops, daar is 'n legende oor die argitek van die tempel, wat sê dat hy 'n ooreenkoms met die duiwel geteken het. Die argitek was gereed om sy siel te verkoop, net om die konstruksie van die katedraal te bereik. Die transaksie het gesluit, maar slegs die duiwel is deur die vrou van die argitek mislei, en die bouer het gebly om te lewe. Nadat die misleiding geleer het, het die duiwel met die struktuur gepraat: "Mag die einde van die wêreld met die laaste klip op hierdie katedraal kom!" Snaaks, maar die konstruksie van die katedraal stop nooit, blykbaar glo die owerhede van Keulen in die legende en wil nie die toerisme-aantreklikhede toelaat nie.
Daarna het ons gewag vir die kerk van St Martin, geleë in die nabyheid van die Keulen-katedraal. Waarskynlik die mees nie-permanente bewaring van Keulen. Ek bedoel 'n verskeidenheid style wat deur sy bestaan verander het. Aanvanklik is die kerk in die Romaanse styl geskep. Na verskeie vernietigende brande was die voorkoms van die gebou baie slagoffer, en as gevolg van talle rekonstruksies in die 18de eeu was hy inherent in die barok-eienskappe. 'N Honderd jaar oud, soos die kerk voor burgers verskyn het in 'n nuwe voorkoms, versier in klassisisme-styl.
City Hall Building Ons het nie foto's geneem nie, want daar was min geheue op die flash drive, en ekstern is die konstruksie nie besonder opmerklik nie. Sedert ons reis in die geselskap van twee kinders geslaag het, het ons besluit om die sjokolademuseum, byna op die ander Ryn, te besoek. Die museum lei 'n klein brug, wat in groen geverf is, om nie op te let dat dit onmoontlik is nie. Binne kan jy met jou eie oë sien om die proses van sjokolade te sien, wat wissel van die verpletterende stadium van kakaobone, na die gewilde sjokolade in die vorms. Kinders in die museum is altyd gelukkig, en hulle is tevrede met lekkers.
Hierdie sjokoladefontein kan nie omseil wees nie, kyk na die gesmelte sjokolade, wat sy aroma inasem, net met 'n speeksel begin verval. Daarna loop jy na die winkel, wat terloops op die gebied van die museum geleë is, en koop allerhande lekkernye.
Rus in Keulen laat onvergeetlike indrukke, en maak nie saak hoe hulle daar sê nie, dit is nog steeds 'n besoek!