Rested in Massandra 'n groot en vriendelike maatskappy in Julie 2012. Gereis daar deur masjiene. Die enigste probleem in die pad was die verlanging van die grens (ons het daar deur Kharkov gery). Daar was 'n baie lang kilometer toue, was die inspeksie van motors deur Russiese grenswagte. Oekraïens het almal sonder inspeksie gesterf en gesê: "Gee hierdie oom op bier en geen dokumente sal nie moet vul nie." En ná baie ure op die pad het die see uiteindelik op die horison verskyn, en die tyd was reeds tot die sonsondergang, en daar is besluit om in Massandra te stop.
Behuising daar moet ek sê, dit was baie nie goedkoop nie. Iets min of meer vir 'n aanvaarbare prys het nie inpas in die konsep van gemaklike behuising nie, en die normale woonstelle kos ongeveer 800-1000 grivna. Ons het privaat woonstelle naby die see naby Massandra, op die sogenaamde bootstasie verwyder. Om meer akkuraat te wees, reg agter dit. As jy na die foto hieronder kyk. In die sentrum sien jy die pensioen Jalta verdrink in die groen, 'n bietjie verder as dit en hierdie stasie is geleë.
Die huise is daar onderwerpe en daar is 'n aktiewe konstruksie van naburige geboue. Oor die algemeen brei die mense uit. Die wreedheid moet gesê word dat konstruksie nie rus verhoed het nie.
Ons verblyf in die woonstel het ons toegelaat om kos self voor te berei. En dit was 'n groot pluspunt. Sedert in hierdie plek in die stap toeganklikheid was daar geen kafee nie. Die enigste pizzeria op die gebied naby die staande sanatorium het nie 'n wye spyskaart geskyn nie. Die winkel was ook een en as gevolg van hierdie prys was daar baie nie laag nie.
Voor die Massandra en Jalta as geheel was dit moontlik om te voet te kry, maar eerder ver. Jy kan steeds op die minibus ry. Maar die minibus, vir 'n onbegryplike rede, het nie baie gereeld gegaan nie. En die laaste bus van Jalta het omstreeks nege uur in die aand gegaan, so die wandel na die nag op die walle het net met drome gebly.
Strandstrook smal. Die see was skoon tot aan die begin van die naweek. Op Vrydag het die ondernemings van plaaslike jeug begin optrek, wat bierbanke direk in die water gegooi het, struikelblokke, lekkers van lekkers en skyfies en ander vullis. Na die naweek is nog twee dae op sigself skoongemaak en dit alles aan wal gegooi. Maar terselfdertyd het die oewer begin om soos 'n stortingsterrein te lyk.
Ons was egter nie beperk om op see te lê nie. Ons het van die besoeke van die Krim besoek. Hulle is almal in die nabyheid van mekaar, en het nie langafstand en lang beweeg na hulle nodig nie. Krim vol met natuurlike, argitektoniese, historiese en kulturele monumente
Ten spyte van die minuses, wil ek graag terugkeer na die Krim. Maar waarskynlik sal ek hotelle kies met privaat geslote strande.