San Remo is die luuksste oord op die weskus van Ligurië. Dit is die gebied van palmbome, pragtige parke en tuine met eksotiese plante, baie boetieks, met 'n chic casino, vrolike en feestelike atmosfeer. Daar is egter ook tipiese minuses inherent in die stad - soos geraas van motors en ander.
San Remo, het op die "Flower Riviera" gesmeek, wat ook aan die ontwikkelde blombedryf aangewys is, het ook die bynaam van die "stad van blomme" verdien. Blom kweekhuise versprei oral rondom San Remo, danksy die geur van rose, anjers, blavierplaters en ander kleure van beide die Europese streek en ander hier oorheers word.
Die oord het in die negentiende eeu ontwikkel, terwyl die room van die Europese samelewing in hierdie stad versamel is. In die besonder was baie besoekers van Rusland. Mary Fedorovna - Moeder Nicholas Tweede - in San Remo was een keer 'n skare van aanhangers. Daarbenewens het sy vrou hier gerus - empers Alexander Fodorovna. Aangesien die herinnering aan hoë gaste uit Rusland in San Remo die wonderlike struktuur van die Ortodokse Kerk is, wat sulke bekende en gunsteling sappe van die koepel laag het. In San Remo gebeur dit nooit in San Remo nie - het die buzz van scooters, Twitter van plaaslike inwoners, gehoor en die spel van Italiaanse mans bestee, asook die uitroep van vreugde besoekers. In die besonder, wanneer talle feeste na San Remo gaan.
Die ou hart van die stad is La Piania, of die "Pine Conte" is 'n kwart wat noord van Corso Matteori lê, wat op sy beurt die hoofslag van San Remo is.
Strande in San Remo
Strande by hierdie oord sand-pebble, hulle het 'n goeie infrastruktuur, maar nie die beste gehalte nie. Daar is 'n groot aantal gesogte hotelle, baie van hierdie instellings word in pragtige paleisgeboue geplaas, en langsaan is daar hotelle wat die vlak van diens vir twee of drie "sterre" toepas, asook 'n groot aantal koshuise. , wat op die tweede derde lyne van die strand geleë is. Hotelle en strande word gedeel deur duur.
Besienswaardighede van die oord
Kerk van Christus die Verlosser
Die stad is versier met die bou van die katedraal van Christus die Verlosser, waarna verwys word soos vereenvoudig deur die Russiese Kerk. Dit is opgerig volgens die argitektoniese plan A.V. Schuseva, wie se verdienste is ook die mausoleum van Lenin, geleë in Moskou. Onder toesig van die konstruksie van argitekte van drink ouderdom. Die tempel is in 1913 gebou volgens die styl van die sewentiende-eeuse kerke. Die konstruksie het versierings in die vorm van 'n klipdraad en teëls, en naby kan 'n klokkentoring met 'n tentdak gesien word. In die gebou kan jy kyk na die uitstalling van die Russiese Ortodokse ikone.
Die besluit van die keiserin van Mary Alexandrovna, die vrou van Alexander die tweede, spandeer die winter by hierdie oord, was 'n belangrike gebeurtenis vir San Remo. Vir die regering het Russiese edeles hier begin ry, en San Remo het die middelpunt van die Winter-tydverdryf geword. Hier destyds het meer as 'n duisend Russe geleef. Die keiserin het die konstruksie van die Ortodokse Kerk begin, Nikolai, die tweede was een van die hoof weldoeners.
Die baksteen konstruksie is gekroon met vyf koepels met kruisies in Russiese tradisies, die hoogte van die hoogste van hulle is vyftig meter. Ten spyte van die helder buitekant van die kerk, is sy innerlike versiering baie beskeie. Die hoofversiering is die wonderlike ikonostase. Daar is twee afskrifte van die skilderye van Mikhail Vrubel - dit is die ikone van Christus en God se ma. Die oorspronklike is in ander kerke - die kerk van St Cyril en in die Vladimir-katedraal van Kiev. Die kenmerke van hierdie gebou is twee monument, wat in die binnehof geleë is - dit is borsbeeld van die gades van Viktor Emmanuel derde en Elena Savoy, wat die land tydens die konstruksie van die tempel regeer het. Ouers Elena en sy self, tydens die voorafgaande huwelik, was Ortodokse. Toe haar ouers gesterf het, is hulle hier in die binnehof begrawe, maar later is hulle in hul vaderland in die stad Cetina herverkoop. Montenegro in dankbaarheid daarvoor het die tempel van twee klokke wat onder die koepel geleë is, geoffer. Tydens die Tweede Wêreldoorlog het 'n bom die tempel getref. Sy het die dak van die konstruksie geslaan en in die vloer vasgekeer, maar het nie ontplof nie. Deesdae is die kerk van Christus die Verlosser die huidige kerk, godsdienstige bedienings word hier voortdurend georganiseer.
Vir die ingang sal een euro moet betaal, werkskedule: van 9:30 tot 12:00 en van 15:00 tot 18:00.
Villa Alfred Nobel
Hierdie gebou van die Moorse styl is in 1874 gebou. Die fasade het 'n versiering in die tradisies van die Venesiese Renaissance. Die villa is omring deur 'n tuin, sodat sulke waardevolle verteenwoordigers van die flora groei as grootskaalse sipresse. Die glorie van hierdie villa is egter gebaseer op die feit dat Alfred Nobel die afgelope vyf jaar voor sy dood hier gewoon het. Hierdie Sweedse chemikus is die stigter van die bekende prys - Nobel.
Herstelwerk is by die villa uitgevoer, maar die gees van die negentiende eeu is hier gered - die binnekant van alle kamers stem ooreen met daardie tydperk. Die kelder huisves 'n museum waarin jy kan leer oor die innoverende aktiwiteite van die wetenskaplike. Die konferensie kamer versier met wyn fresco's is geleë op die eerste verdieping van die villa. Die konstruksie word dikwels gehuur - die tuinruimtes word gebruik vir verskeie plegtige gebeurtenisse.
Deesdae is Villa Nobel oop vir enige besoeker, die ingang is gratis hier - slegs 'n voorlopige inskrywing vir 'n georganiseerde uitstappie is nodig.
Villa Hanbury.
Stigtstitaliteit van 'n ander villa - Villa Hanbury - is die botaniese tuin daar geleë. Die villa is naby San Remo, hier kan jy meer as 5800 spesies eksotiese verteenwoordigers van die plantwêreld sien.
Stadsmuseum
Daarbenewens is alles, in San Remo, 'n stadsmuseum. Hier is slegs 'n paar kamers, sommige het versiering in die vorm van plafon fresco's. U het hier U het die geleentheid om kennis te maak met die prehistoriese en Romeinse argeologiese bevindings wat in hierdie gebied ontdek het. Uitleg word ook hier gereeld georganiseer. Wat artistieke kuns betref, is die werk van Maurizio Carrey opmerklik - "Gloria Di-San Napoleon", gedateer 1808ste jaar as growwe podhalimage in verhouding tot die Korsikaanse Dekota-bonaparte, asook bronsfigure van die outeurskap van Franco Bargiggia.