Anamour Town, alhoewel klein, maar met 'n taamlik interessante storie, wat meer as dertig eeue het. Gestig deur die Fenisiërs, op verskillende tye die tyd van die Assiriërs, Perse, Alexander die Macedoniese, Romeinse Ryk, Seljukov, het Armeniërs later die direksie van die Ottomaanse Ryk ingekom. En dit is nie al sy eienaars nie. Die rede hiervoor is die ligging van die stad, as die suidelike kus en baie belangrik in strategies.
Die ontwikkeling van die nedersetting en die geskiedenis daarvan kan opgespoor word op die aangetref, tydens die opgrawings in die grondgebied van Anamura en die omliggende gebied, uitstallings. Hulle word aangebied in die Argeologiese Museum, wat by: Yalıevleri Mah geleë is. Adnan Menderes CAD. Nee: 3. Tot op datum sluit die museum se uiteensetting ongeveer tien duisend uitstallings in. Onder hulle is vakke wat in die boorplekke gevind is en met verskillende tydperke verband hou. Die uiteensetting is baie interessant en op 'n oppervlakte van meer as twee en 'n half duisend vierkante meter geplaas. Dit is al meer as twintig jaar gelede geopen en in hierdie tyd word sy versameling voortdurend opgedateer. Benewens argeologiese uitstallings, word 'n goeie biblioteek hier ingesamel, en sommige kamers praat oor die volkswerk van plaaslike meesters. Die koste van die ingangskaartjie is twee lira. Het museum oopgemaak van 9.00 tot 18.00.
Een van die belangrikste, dit kan selfs aan die hoof aantrekkingskrag van Anamura gesê word, is die fort Mamura, wat in vyf tot ses kilometer oos van die stad geleë is.
Sy aanvanklike konstruksie verwys na die tye van die reël van die Romeinse Ryk, en dan oor die hele geskiedenis, tot op die vyftiende eeu, is dit herhaaldelik gerekonstrueer en voltooi, wat van die hande na die hande van verskeie oorwinnaars beweeg. Teen die agttiende eeu het die fort die betekenis van die verdedigingstruktuur verloor en begin gebruik word as 'n karavansery, dit is 'n plek om die reserwes van handel van karavane te verslap en te vul. True, tydens die Eerste Wêreldoorlog het Turkse soldate dit vir militêre doeleindes gebruik.
Die grootte van die citadel is redelik betekenisvol, die konstruksie dek 'n oppervlakte van meer as drie en twintig en 'n half hektaar. Die fortmure is geskik vir die see, en die agterkant beskermde water sloot. Nou is dit 'n gunsteling habitat van waterfowl skilpaaie. Die argitektuur self is baie interessant en bestaan uit verskeie versterkte strukture wat, asof een in die ander en met mekaar verband hou. Die mure wissel met nege en dertig bastions en torings. Terloops op die gebied van die fort op die oomblik is daar 'n geldige moskee. Ek kan nie sê vir wie dit bedoel is nie, aangesien die stad nog minstens een uur loop, selfs meer, en daar is groot buitelanders en ver van die Islam.
Op die oomblik het die citadel die status van die museum. Daar is geen beperkings om die perseel van die fort te besoek nie, daar is geen geslote gebiede of gevalle nie. Jy kan gefotografeer word. Die koste van die besoek is drie lire, wat ongeveer een en 'n half dollar verkry word. Diegene wat op 'n stap wil spaar en die fort gratis inspekteer, kan langs die fortmure gaan en betrokke raak, in die plek van die verwoeste muur, sal niemand jou volg nie. Wie het 'n motor, kan hier op hom kom. Langs die fort is die ryvlak, wat motors na Mersin en Alanië bestuur.
In die teenoorgestelde kant van die fort, meer presies wes van Anamura, op 'n afstand van drie of vier kilometer, is daar nog 'n plaaslike aantrekkingskrag. Dit is die ruïnes van die antieke stad van anmurium, wat op die helling van die baie oewers van die see geleë is. Die benaderde ouderdom van die vorming van hierdie stad verwys na die agtste eeu vC. Soos al die antieke nedersettings van anmurium, tydens hul bestaan, was dit aan aanvalle van verskillende soorte oorwinnaars onderworpe. Die hoogste dagbreek het hierdie stad die tyd van die Romeinse Ryk bereik.
Dit is opmerklik dat baie van die antieke stede van die Middellandse See-kus presies tydens die bewind van Rome gestyg het. En soos in die geval van baie van hierdie stede was die noodlottige oomblik in die lewe van die nedersetting 'n sterk aardbewing wat in die vierde eeu plaasgevind het, waardeur die anmurium baie vernietig is. Daarbenewens is die akwaduk wat die stad met drinkwater voorsien, vernietig. Ten spyte van beduidende vernietiging kon inwoners dit herstel, en die stad het vir drie eeue bestaan. Wat gevra het om die inwoners te verlaat, is hierdie stad nie bekend nie, maar tog is hy oorgebly. Miskien het dit gebeur van herhaalde aardbewings of aanvalle van Arabiese stamme.
Vandag is dit die grootste nekropolis in alle klein Asië, wat ongeveer vierhonderd en oorlewende grafte het, en op die mure van baie en hulle het skilder met beelde van engele en soortgelyk aan kerkverf. U kan die ruïnes van kerke sien waarin fragmente van mosaïek en fresco's bewaar word. Die terme, akwaduk en odeon is pragtig bewaar op negehonderd mense. Dit lyk goed en die teater, wat ongeveer een en 'n halfduisend toeskouers kan akkommodeer. Sommige buitelyne van verdedigende stedelike mure en ander geboue het gebly.
Ek dink dat 'n wandeling deur die ruïnes van hierdie ou stad nie iemand onverskillig sal verlaat nie, en die foto's wat geneem word, sal enige album versier.
En dit is slegs die aantreklikhede wat op loopafstand van die anamura self is. Wat diegene is wat op kort afstande is, is dit weer verskeie antieke stede, en van meer betekenisvolle kan kennis geneem word van die fort van silifeca, wat in die dorp geleë is met die titelnaam in honderd en dertig kilometer van Anamura. Terloops vloei die Goszu-rivier deur Silifeca, waarin Friedrich Barbarossa tydens die derde kruistog in die twaalfde eeu verdrink het.
Letterlik kilometers vyftien van Silifka is daar 'n dorpie Kyzkalesei, waar nog twee vestings geleë is, is in die see geleë. Op een slag, indien nodig, is die ketting tussen hulle gestrek, wat die toetrede van skepe in die hawe verhoed het, en een tragiese legende was verbind met die geskiedenis van die fort, maar 'n gesprek sal haar in 'n ander storie kom.
Dit is onmoontlik om nie te sê oor die grotte van die paradys en die hel wat nie ver van Mersina en die Karst-grot van asma in dieselfde gebied is nie. Wie sal belangstel in inligting oor hierdie grotte, kan op die terrein lees, in die artikel oor die besienswaardighede van Mersin.
Terloops, ek het nog steeds vergeet om te sê dat in duidelike weer van Anamura kan jy Ciprus sien, waaraan Mersin stoom het.
Oor die algemeen kan in die algemeen in Anamura sien, wat in Anamura kan rus en baie interessante plekke besoek wat onuitwisbare indrukke sal verlaat. En as jy vrye tyd het, kan jy selfs 'n uitstappie na Cappadocia maak, wat ook nie baie ver weg is nie.