Liepaja-Port Hill en die derde grootste stad Letland. Die stad is baie groen, parke en tuine hier meer as 30%! Die naam van die stad self kom van "Liga", dit is, "sand". Daar is hierdie dorp om 3:00 vanaf Riga.
Liepaja is baie cool, want daar is redelik goeie strande met 'n klein sand, wat selfs die blou vlag van die EU op een of ander manier gewen het, maar in die stad - parke met tennisbane, mini-gholf, is daar 'n skaatspark en kinders se plekke , en so aan.
Dit is 'n bevestiging van die hoë gehalte van seewater, die veiligheid van die strand en goeie diens. Hier is 'n paar plekke waar jy in Liepaja kan kyk.
Museum van Geskiedenis en Kuns
Die museum bied versamelings wat oor die historiese verlede van Liepaja en die streek praat. Die museum is ongeveer 110 duisend uitstallings. Het hierdie plek in 1924 geopen. True, dit was oorspronklik 'n plek elders. Die museum is geleë op 2 verdiepings, alle meubels en dekorelemente - in die styl van die begin van die XX eeu. Veral goeie reling van hout, deure en portale.
Museum Verskeie dele. Byvoorbeeld, daar is 'n departement waarin uitstallings uitgestal word wat verband hou met die geskiedenis van die Liepaja-grondgebied, van die Steentydperk en in die latere eeue. Enige argeologiese bevindings en dokumente. Byvoorbeeld, 'n halssnoer van die plek van 'n antieke begrafnis, die Skandinawiese begrafnis Stele, die helm van die Kurisk Warrior II-i eeuse vC, en nog baie meer.
Daar is 'n departement met die uitstallings van die Middeleeue, 13-18 eeue. Sowel as die saal met voorwerpe van tinels van plaaslike meesters - lepels, borde, skottelgoed, farmaseutiese produkte, voorwerpe van kerkministers (kandelaars, vase, ens.). 'N Interessante departement met uitstallings wat toegewy is aan die stad se lewe van die 19de eeu. Toe was die dorp baie klein, daar het nie meer as 5 duisend mense geleef nie, alhoewel vandag meer as 80 duisend.
Ortodokse katedraal van St Nicholas
Pragtige tempel het in die somer van 1900 begin bou. In konstruksie het die militêre departement van Rusland deelgeneem. Drie jaar later het Nicholas II en sy familie deelgeneem aan die toewyding van die katedraal. Die projek is terloops deur Petersburg-argitek gelei. Miskien lyk die kerk dus soos 'n skip, en aan die voet van die kruis is daar selfs anker as 'n simbool van hoop. Wel, omdat die katedraal in die kusdorp geleë is. Die katedraal is gebou van beton, sandsteen en graniet, mure - van rooi en geel stene - baie seer. Die kerk met vyf koepels simboliseer Jesus Christus en 4 Apostels. U kan ook 'n hoë klokkentoring sien. Die katedraal word ingewy in die naam van St Nicholas van die Wonderwerker, wat altyd 'n hemelse beskermheer en gebed van matrose is. Die fasade van die gebou is versier met inskripsies van die Heilige Skrifte in die kerk-Slawiese taal en ikone van die Golden Mosaic, wat ook die Meesters van St Petersburg verrig het. Binne die katedraal beïndruk sy luukse. Hier en goue rakke vir ikone, en drie-vlak ikonostase, en vier massiewe gekruiste boë, gesmee roosters, 3 marmer trappe, ensovoorts. Die matrose het in hierdie tempel gebid, wat in die lang Pacific-veldtogte oorstroom het. Ongelukkig het tydens die Eerste Wêreld Tempel baie gely, maar sommige van die ikone en waardes het steeds daarin geslaag om na ander tempels te neem en te red. In die tempel is die matroosklub glad nie geplaas nie. Tydens die Tweede Wêreldoorlog was bronsklokke verwyder, die tempel was herontdek en vernietig. Teen die einde van die 80's het die tempel begin om terug te keer na die lewe, ten minste naby sy deur is deur gebed (by sy geslote deure) uitgevoer. En hier teen die 91ste jaar het aanbidding weer begin slaag. Dit is vinnig herstel, in die 92ste jaar is dit ingewy (klein heiligmaking, dan was dit nog een in die 97ste jaar) en sedertdien word die diens hier gereeld gehou. Op donasies van inwoners gaan die tempel voort om te versier tot vandag toe. Terloops het die kruise die katedraal geklim. Hier is so 'n moeilike lot van so 'n pragtige tempel, die pêrels van Liepaja.
Katedraal van die Heilige Drie-eenheid
Die tempel het in 1742 begin bou, en in 1758 is die katedraal reeds toegewy, hoewel die konstruksie amptelik amper 'n eeu later geëindig het. Verrassend genoeg het die tempel nie hul aktiwiteite opgehou ten spyte van die mees ander teenspoed en rampe nie. Dit is selfs meer verbasend dat die tempel nie herbou is nie en niks binne verander het nie. Net dalk 'n bietjie, voor die Tweede Wêreldoorlog, en dan, baie min. Die waardevolste ding in die katedraal is 'n ou gesag. Dit lyk asof tot 1912 die grootste in die wêreld was. Die liggaam is groot, bestaan uit 7000 pype of selfs meer. Groter enigste orgaan van die Opera-teater in Sydney, met 125 registers en 10,000 pype.
In die kerk werk welbekende organiseerders. Terloops, hierdie organiseerders het letterlik die lewe van die katedraal gered. Byvoorbeeld, 'n student van die eerste vrou-organiseerder Maria Meiran, Tobius Yaugiethis, het in die oorlog in die katedraal gewoon, water en uitgebreide klein brande gedra, wat begin het as gevolg van die katedraal van die katedraal van vonk, kan sê, die katedraal verplig die lewe vir hulle. Konserte word dikwels in die katedraal gehou, die katedraal word daagliks bygewoon deur ongeveer 300 mense, insluitende toeriste. Die katedraal het ook 'n rite van inisiasie in San van priesters, die toewyding van olie wat in aanbidding gebruik word. Vandag word herstelwerk op fondse wat van liefdadigheidsfooie ontvang word, in die kerk gepubliseer.
Herstel van kosmetiese sampioene in die kelder om te verwyder, versterk die torings, om nie uitmekaar te val nie, en die ander. So, die kerk sal gelukkig wees om hul gemeentelede vir 'n lang tyd te behaag.
Huis Peter I.
Die huis is in die eerste helfte van die XVII eeu gebou en sedert daardie tye stoor dit die dak van die teëls en eienaardige fronte. Hierdie gebou word eers in die annale genoem oor die reis van Peter eerste na Liepaja. In hierdie huis het die koning vir 'n week gewoon. En daarna het die Naam aan die huis vasgehou. Toe is die hotel by die huis geopen. Dekor by die huis, terloops, is indrukwekkend. Meestal versierde balke op die plafon. Daar word gesê dat daar in die hele land slegs drie sulke juweliersware is. En dit, op die platteland, en hier in die stad! Ook in die huis is daar 'n skildery op die gevlegde stof - witrooi blomme, medaljes, sommige blare. Die voorkoms van sy huis het aan die einde van die 18de eeu verwerf. Teen die begin van die 20ste eeu het die deure van die laat XIX-eeu in die styl van Neurokko, wat uit 'n ander gebou gebring is. Wat anders is interessant in die huisgat in die plafon in die sentrale kamer - deurdat dit die goedere onder die dak verhoog het. Dit lyk asof dit ook uniekheid is.
Vanaf die middel van die vorige eeu voor die begin van die negentigerjare in hierdie huis is uitstallings van die plaaslike museum gehou. Toe het die huis in verskillende rigtings begin trek. Letse folklore verenigings het 'n oog op die huis gelê, maar hulle het geen huis om dit te herstel nie. Die Russiese gemeenskap het ook aangebied om hom te verlos, maar iets het ook nie gevra nie. In elk geval, die huis is nog steeds die moeite werd en bly.