Ochakov het soveel negatiewe herinneringe gelaat wat nie eens as 'n oord beskou het nie. Ek sal begin met die feit dat die dorpie Ochakov geleë is in die Nikolaev-streek en in teorie moet daar ten minste 'n paar sywaarts wees, selfs die rand in kontak met die wonderlike en sagte swart see. Ja. Kontakte, maar deur Limitire. Suiwer, seewater op so 'n pseudo-oord is skaars, as 'n vakansie. Gedurende die res van die tyd is die half lewende water van die riviermonding "een naam van die strande" van hierdie "oord" plek.
Rus, as dit 'n rus langs die reis van die vakbond genoem kan word, het ons self nie hier vir enige matte hierheen gekom nie, net jammer vir geld.
Maar alles is in orde.
Die chic bus merk "neulatin" het ons na die pensioen "brand" gebring. Pragtige aangelegde gebied van die losieshuis het haar netheid en orde getref. Onder die groen van die bome, die 3-verdieping gebou "Die Sowjet-Unie" gebou is gesellig, effens Shabby, maar met spore van kosmetiese herstel in sommige plekke.
Maar die vreugde was nie lank nie, dit het geblyk dat ons nie hier is nie, 'n bietjie verder (vir die hoofgebou) waar eenverdieping, geswelde huise in die omgewing naby die nabygeleë gevoer het. Maar ons moet hulde bring aan die administrasie van die losieshuis. Met 'n laer begroting van die befondsing van die toeriste-keel van die befondsing. Die gebrek aan die helpende streeksowerhede in die algemeen en in die algemeen het sy daarin geslaag om daardie klein en selfs min of meer 'n ordentlike orde te behou.
Die minimum van troos in die "gesellige huise" was die teenwoordigheid van beddens, tafels en bedtafels. So 'n oord ascetisme.
Ek wil graag weer sê. Ons is nie 'n aanspraak op die losieshuis nie, hulle het alles gedoen wat hulle kon, ten minste daarin geslaag om nie die bestaande te mors nie, maar om te red en selfs op sommige plekke om uit te droog. Natuurlik praat oor die teenwoordigheid van meer "gevorderde" troos geen betekenis nie. Alle toestande "in die tuin", en wasbakke vir 10 stukke aan die een kant van die muur, 10 stukke aan die ander kant. Oor die siel te eniger tyd - slegs in drome. Die tou aan dit soos in die mausoleum. Maar wat om meer te wil hê van die vakbondreise, begrotingsrekreasie met 'n minimum van troos. Maar die eetkamer pensioen is bo alle lof. Voer asof die laaste keer is. Gedeeltes is groot en kos is redelik lekker. Dit neem nie weg nie. Kos word op 'n hoë vlak gelewer. Maar die punt is nie dat ons in so ascetiese toestande gevestig is nie. Dit is alles in die oord (see, strand) en vermaaklikheidsbedryf. Maar dit in Ochakov is glad nie. Van ons koshuis is die asfaltbaan na die strand gelei - as dit die strand genoem kan word. "Trashka", "Lumping" met 'n gedeeltelike embosie van sand - dit is wat die strand die strand genoem word.
Vervalle stappe wat lei tot die "kus met onbegryplike water" is die wal in Ochakovsk. Vuilpapier, vis sigaret, gebroke bottels Alles is 'n mengsel met sand en verlede jaar het Tina ons op die strand ontmoet. Eintlik sit die beddegoed daar is geen plek nie. Ek verstaan volkome goed dat al hierdie vullis die vakansie self geskei het, en net hulle moet blameer, maar jy moet dit selfs 'n bietjie skoonmaak, probeer om die strand te weerspieël. Geen diens. Daar is geen sonbeddens, geen sambrele, niks. Daar is geen reddingsstasie nie, alhoewel in die omgewing nog 3-4 pensioen plus die private sektor. Wat is verrassend vir die "oord" op die "strand" slegs twee verkopers van "goodies" geloop, en nie 'n oesjaar nie - soos in beskaafde oorde. Niemand het hulle iets gekoop nie, en hulle het gegaan. Nader aan die laatmiddag het die arme wandelaars niks verkoop nie, hulle het hul "yummy" gesing om die skape van garnale en die koganis van verlede jaar se koring in die sand te begrawe.
See (jammer vir onakkuraatheid) Liman het ook nie eens behaag nie. Semi-water water, modderig met 'n onaangename reuk. Om te swem in min of meer skoon water, moet jy van die oewer van 150-200 meter vaar. In 'n woord is swem in 'n landelike meer ongeveer sulke sensasies.
Daar was nog 'n opsie. In die oggend kom 'n klein boot, wat vir 'n baie indrukwekkende fooi gelukkig is van alle vakansiegangers op die spoeg, na die regte swart see, op regte strande. Maar aangesien die Pierce (daar geen breek-snyer is waarop die boot gemonteer kan word nie), het hierdie voorkoms gestop waar sy gemaklik is, en om die bord te slaan, was dit nodig om na die Katera te gaan. Stem saam met kinders in die hand, op die nek in die water op een of ander manier is dit nie heeltemal gerieflik om op die leer te klim nie.
Daar is feitlik geen vermaak nie. Een somerstaaf en 'n nagklub waarin meer as 10 mense besoekers reeds 'n vakansie is.
Die enigste vermaak van die hele "ontspanning" is 'n disco (dans in 'n landelike klub) op ons grondgebied en naby die liegende pensioene. So hulle is vermaak, eendag in my koshuis dans, die volgende dag na 'n ander losieshuis op die disco. As daar 'n massa vrye tyd is - daar was niks meer om te doen nie. Aangesien hulle ons groot gevoer het, is die mark feitlik nie besoek nie. Vir alle tye 2-3 keer agter vrugte. Pryse is redelik gematig. Langs die mark is een enkele winkel - dit is al die infrastruktuur.
Ek herhaal, ek wil op geen manier sleg oor sanatoriums sê nie. Inteendeel, hulle is wonderlik. Op 'n minimum van vakansiegangers oorleef soos hulle kan. Geen oord eienaar nie. Dit is immers 'n bietjie die moeite werd om troos te skep, die strande skoon te maak, ens. Die mense sal inhaal, want daar is baie. Ons wil net wil hê.
Maar ons is nie meer in die Ochakov nie. Ek het vir 'n lang tyd genoeg indrukke gehad, selfs laat hulle die tweede Jalta daar maak.