Luxor kan in twee woorde beskryf word - "die hoofstad van die onrus." Oor die algemeen is sekuriteit hier in die baie, miskien lae vlak. Die toeriste wat kom om te sê "onvolledige kaartjies" moet daarvan bewus wees dat die gidse hulle dikwels tydens hul uitstappies rondom die stad kan teleurstel.
En om die tempels te besoek, is dit die beste om toere vir die sogenaamde "staatsprogramme" te kies. Daar is gidse regsverteenwoordigers, hoewel hulle soms die uitstappies spandeer, is ook baie opdringerig en natuurlik, soveel as moontlik bestellings. Hier kan u die Golden Reël toepas - probeer om 'n klein hoeveelheid punt letterlik aan die begin van die uitstappie te gee.
As u 'n rukkie in Luxor wil bly, sal dit wyser wees om vooraf akkommodasie te behou om enige probleme met spekulante wat behuising onmiddellik by treinstasies en busstasie aanbied, te vermy.
Aangesien toerisme al lankal in Luxor reeds die hoofbron van inkomste is, het baie plaaslike inwoners reeds die kuns van misleiding en afpersing van geld deeglik bestudeer. Hier gebruik dikwels die hoof klassieke truuks van die tipe ontvangs "Help om teks te vertaal!"
So lok hulle gewoonlik kopers na die winkel. In presies dieselfde tegniek kan dit wees - "help om 'n brief aan 'n vriend vir jou land te stuur," en jy sal dadelik 'n koevert met die adres wys - dit is weer een manier om jou te koop.
Tydens 'n besoek aan die Alabaster-fabriek moet u daarvan bewus wees dat die meeste van die Alabaster as sodanig ingevoer word en in werklikheid is daar amper wat glad nie ontgin word nie. En die grootste deel van ander klippe, byvoorbeeld, aangesien nefritis oor die algemeen uit China of Indië ingevoer word.
As jy iemand vir hulp wil kontak, dan is dit die moeite werd om haar nie by die taxibestuurder te vra nie, en nie op die taxi-bestuurder nie, maar by 'n eenvoudige plaaslike inwoner. Dan anders - die Papyrus Museum, hoewel dit baie vermaaklik klink, maar dit is net 'n papyruswinkel. En daar sal jy beide hoë kwaliteit monsters vind, dus in beginsel en goedkoop foute.
Wees veral op hoogte van verkopers in die mark, veral dié wat serpe verkoop. Hulle kan dit gebruik om die beweging van die hande weg te steek en om jou te beroof. Ten minste een persoon per dag kla van hulle in die polisie.
Dan kan jy baie dikwels die dialoog hanteer - "Ek sê ek werk hier by die hotel, en ek het jou al hier vir ontbyt gesien." As 'n reël begin die gesprek en gevolglik wil jy jou oortuig om 'n winkel of 'n restaurant te besoek, waarvoor hierdie persoon, die sogenaamde verbruiker, 'n beloning kan kry.
Hier is sulke scammers die beste om te ignoreer. As jy voel dat jy op een of ander manier wil dwaas - kom ons om te help om jou iewers 'n bagasie te bring, om jou te spandeer, of om te vra vir donasies om 'n vernietigde huis te herstel - laat hulle verstaan dat jy nie geld sal gee nie. Dit is nie nodig om hulle "sprokies" te kry nie, laat hulle net met 'n selfversekerde aard, sodat hulle verstaan dat jy dit beslis weier.
Vroue wat alleen reis, moet baie versigtig wees in Luxor, veral op soek na goedkoop behuising. Baie dikwels is daar klagtes van teistering, en hulle maak hulle nadat sulke vroue in hotelle komplimentêre drankies bied.
Daar ook baie toeriste kla dat daar baie aggressiewe en manipulators in Luxor is. As jy nie tydens jou aankope 'n paar gesprekke wil maak nie, is dit meer logies om bloot enige pogings om met jou 'n gesprek te bind, te ignoreer.
In die winkels en in die markte sal jy die frase op die Arabiese "geen moeite" help, wat baie eenvoudig as "Nee, dankie" vertaal. So sal jy ongewenste en obsessiewe aandag vermy. As jy beleefdheid wil wys, sal dit meer toepaslik wees, "Laa Shukran", wat vertaal word as "Nee, dankie."
In elk geval is dit die beste om beleefd te wees omdat mense gewoonlik waardeer word. As jy hartseer is, sal jy ook ruws onbeskof wees en probeer om weer te mislei. Wel, in die geval dat jy nie op enige maniere van die irriterende verkopers kan ontslae raak nie, dreig jy hulle net wat die polisie bel.