Aan die einde van Augustus het my man en ek na die toer van Italië se stede gegaan. Ons het aan die einde in Venesië geval, net 4 uur voor vertrek huis toe. Toe ek na die prentjie gekyk het, het in my kop geslinger dat hierdie Venesië nie so mooi was nie, soos dit beskryf is. Te smal strate, en ver van 'n baie aangename reuk van die kanale. Maar na 'n halfuur het ek my indruk van haar in die wortel verander. Ons het besluit om op 'n toer van die Gondela op die Grande-kanaal te gaan en van die Scalet na die brug van RialTo-soen te seil. Terloops, die plesier is natuurlik nie goedkoop nie, sowat 150 euro-koste, maar dit was die moeite werd. Daar was baie mense op Rialto, sommige van hulle is opreg gesoen, en die atmosfeer op die brug was baie aangenaam, in die lig van wat die siening wat met hom oopmaak, is net stunning. Van die brug het ons saamgegaan om die toerisme-aantreklikhede te verken, ek wou regtig na San Marco Square kom. Op die plein was daar baie toeriste, duiwe en aandenkings. Aangesame onrus, almal is teenoor die vervolgingsgeboue gefotografeer. Ek het dadelik na die handelstabelle gegaan en verskeie aangename aandenkings gekoop - magnete, 'n koppie en 'n venetiese masker. Die bou van die ou vervolging is dalk die mooiste gebou in Venesië, in die aand is dit kranksinnig verlig en sit in 'n gesellige kafee met 'n glas wyn onder klassieke musiek baie gesellig. Venesië is 'n magiese stad van romanse en pragtige argitektuur en vreemd genoeg, maar ek wil weer daarheen gaan.
