Gorno-Altaisk is in wese nie net die hoofstad nie, maar ook die enigste nedersetting met die status van die stad in die gebied van die Republiek van Altai. Dit is onderskeidelik, in Wes-Siberië, en sy bevolking is 'n bietjie meer as 60,000 inwoners. In die afgelope tyd is dit tot die twintigste jare van die XIX eeu op die plek waar Gorno-Altaisk nou die Turkiese nomadiese stamme van televisers geleë is. En eers in 1924 het die eerste Russiese setlaars van die stad Biysk hier aangekom, wat hul plek aan hul verblyf gegee het.
Hier is baie aktief betrokke by die sendingpriesters van die Russiese Ortodokse Kerk, wat gesukkel het om die grootste deel van die heidene en innerlike in Altai in Christelike geloof te verander. Wel, nadat talle handelaars van Biysk in die dorp gestrek het, tot aan die einde van die 19de eeu, het byna die nedersetting 'n belangrike ekonomiese sentrum van Siberië geword. In die dertigerjare van die XX eeu het hierdie dorp reeds die status van die stad ontvang, en in 1948 is hy Gorno-Altai genoem. Die hoofbedryf, danksy wat die stad nou het, is toeris. Wel, die planne van plaaslike owerhede sluit in die organisasie van die konstruksie van 'n ski-kompleks met 'n kabelkar, hotelle en baie ander elemente van die relevante infrastruktuur.
Een van die interessantste plekke wat u in Gorno-Altaisk kan besoek, is die Universiteit van Gorno-Altai-museum. Trouens, dit is 'n hele kompleks wat uit verskeie eenhede bestaan, en een van hulle is ten volle toegewy aan die geskiedenis van die universiteit self, wel, die ander - argeologie, natuur en dierkunde van die berg Altai. Dit is op grond van hierdie strukture dat die universiteitstudente hoofsaaklik hul kurrikulum ondergaan, omdat die grootste deel van die uitstallings vir die museum tydens hul studente-ekspedisies afgehaal is. Daar is egter dikwels vasvrae en allerhande wetenskaplike konferensies, beide vir skoolkinders en studente en onderwysers, maar reeds van ander opvoedkundige instellings.
Terug in 1918 is 'n plaaslike geskiedenismuseum geopen op die inisiatief van die Altai Enlighteners en die etnograaf Andrei Viktorovich Anokhina. Daarna is die museum sy naam toegeken. Die museumkamer is nie dadelik gevind nie, so in die hele tyd van sy werk het die museum twee keer van een gebou na 'n ander beweeg. Aanvanklik was hy in die huis van Merchant Tobokova, en dan selfs in die voormalige handelswinkel Bodununov. En eers in 1989 is 'n drieverdiepinggebou vir die behoeftes van die museum gemaak. 'N Drieverdiepinggebou is gebou, waar nou die groot versameling skilderye kan bewonder deur die skildery Choros Gurkina, toegewy aan die meeste Altai-landskappe.
Die museum bied ook 'n groot aantal argeologiese bevindings, wat in die Altai-berge gevind is, baie materiale wat die lewe en tradisies van Altai-nasionaliteite van die mees dringende tye en tot by die XXI eeu illustreer, sowel as etnografiese kaarte. Die mees noemenswaardige museumuitstallings is gemummifiseerde oorblyfsels van die vroulike liggaam, wat tydens argeologiese opgrawings in een van die antieke begraafgronde gevind is. Hierdie onbekende vrou is die naam "Prinses Ukok" toegeken, waaronder sy eintlik in die Museum se Mausoleum gestoor het.
In die oostelike deel van die stad reg op die oewer aan die oewer van die Ulalushka-rivier is daar 'n beskermde natuurlike voorwerp. Dit was in 1961 deur 'n wetenskaplike ekspedisie onder leiding van argeoloog Oklaynikov, die hoofspore van die verblyf van primitiewe mense is nog deur die Paleolitiese era ontdek. Wetenskaplike het dan hierdie plek in die parkeerterrein van troglodiete genoem. Toe is die ou werkers van arbeid gevind wat van kwartsit gemaak is. Tot op datum word die ulalin parkering erken as een van die oudste monumente van menslike lewensbestaan. Daar is egter nou vinnige geskille oor die gereedskap - of dit die hande van menslike hande is of die gevolg van natuurlike veranderinge. Wel, op die terrein van die Paleolitiese parkering, word die museum van primitiewe man nou oopgemaak, waar jy sy wonings, wapens, huishoudelike items, gereedskap en klere van dierevelle kan sien.
Van die godsdienstige geboue van Gorno-Altaisk het die Heilige Makarev-tempel, wat in 2004 begin bou het, van die grootste belangstelling. Die inisieerders van sy konstruksie was die plaaslike gemeentelede self en het hierdie tempel aan alle Russiese sendelinge toegewy wat in Altai gepreek het. Die gebou is gebou in die styl van hout Russiese argitektuur en in twee jaar is heeltemal voltooi en toegewy. Terselfdertyd het die kerkparisch skool amper dadelik begin werk. Langs die tempel kan 'n verlenging gesien word, in een van die refekte en kapel met heilige water. Daar moet op gelet word dat hierdie tempel baie soortgelyk is aan die voorkoms daarvan, die katedraal van Nicholas Wonderwerker in die stad van Zvenigorod.