Die dorpie Bagripsh (in die letterlike vertaling in Russies - die koue rivier) is aan die voet van die Gagr-reeks in 'n pragtige, skilderagtige plek geleë. Hier is alles met groente bedek. Century Pines, Olendra, Slanke Cypresses, Beuk Groves skep onbeskryflike skoonheid van verrassend maagdelike natuur.
Pragtige berglug, pragtige, warm swart see - die natuur het hierdie rand alles gegee, en selfs met 'n oormaat, net om dit te gebruik, is dit nodig om vaardig te wees, wat nog steeds plaaslike aborigines nie geleer het nie. Die lewe is hier vas (of gestop) by die draai van die 90's. Slegs die oord besigheid - begin net om te ontvou, maar hierdie "geval" gebeur so stadig en dwaas, soms is jy net 'n diva - hulle reken op sulke verdriet - sakemanne. Plaaslike "Prins" beroer die pragtige hoeke van die unieke natuur by die seekus, het uiteindelik hulle bereik dat die oord besigheid nie slegte dividende bring nie.
Maar as jy dit met die verstand doen, natuurlik. En dit is in die nuwe gemengde "oord-tikoloë" nie. Daar is 'n begeerte om meer geldtekens te noem - daar is 'n gemaklike verblyf, sodat ek weer en weer wou kom - hulle is ontslag. Hulle het alles dadelik en meer nodig. Die mense is brazen, kwaad van hul armoede en glad nie vir die res nie. Dit wil voorkom asof die gasvryheid van die mense van die Kaukasus op die hoogste vlak moet wees, maar moenie reënboog illusies bou nie. Die gasvryheid bly, dit is in hierdie volk in die bloed, op die geenvlak, dit is jammer dat dit net in die private sektor bly. Wanneer jy in die huis woon (woonstel) langs die eienaars - is jy 'n gas en die houding teenoor jou respekvol. Dit is nogal die teenoorgestelde om in die losieshuis te woon - die status verander weerligheid - jy is reeds die "suiwelkoei", waarmee jy sonder 'n bang van die gewete meer moet trek.
Ons het amper al die belangrike oorde van die Republiek van Abchazië gereis, oral dieselfde, met 'n paar onderskeid vir die beter op die voormalige oorde van die Unie (Gagra, Pitsund, Sukhum). 'N Uitstekende voorbeeld is ons reis na die losieshuis "Bagripsh",
Wat is in die dorp van dieselfde naam. Daar is pensioen, as jy kan sê, onlangs opgeknap (dws, "het" effens "onderskat), die vlak van troos het gebly, jy verstaan - die tyd van konstruksie. Kamers met 'n gekombineerde badkamer, waar in plaas van vloei-gat in die vloer. In die aand kom so Ambre van haar af, dit was nodig om die sellofaanpakket te sluit. Dit is nie eens die moeite werd om te praat oor meubels, oud nie, maar steeds sterk (10 jaar oud in die losieshuis). Kamers is twee tipes. Die eerste uitsig op die see (as jy 1-3 vloere kry, dan uitsig oor die geparkeerde motors), die tweede - uitsig oor die berge (eintlik 'n dowe muur).
Voedingsruor van gruwels.
Bespaar op alles, die spyskaart is skraal, hoewel op papier 'n verskeidenheid diversiteit is, maar daar was niks in die eetkamer geskryf nie. Die buffet, in die begrip van die plaaslike administrasie, is 'n kok, wat onder 'n nie-graad beheer is (waarskynlik 'n senior sjef of 'n baie ouer kok) gee 'n stukkie vleis of vis uit (ek let op een stuk, meer as Een stuk is verbode). Die garnering altyd dieselfde tipe en heeltemal smaakloos. Die enigste plus is baie slaaie en 'n groot verskeidenheid. Ware, die meeste van die mayonnaise, met die hitte van +40 grade, het ons op een of ander manier gefassineer om te eet. Daar is geen drinkwater nie, dit is dit, maar as jy nie alle vakansies wil hê om in 'n aansteeklike hospitaal te spandeer nie, koop gebottel en nie op die gebied van die losieshuis nie (goedkoper). Daar is geen vrug in die eetkamer nie - en dit is in die land waar oranje en mandariene plantasies. Vir die hele tydperk (5 dae) het hulle net pere op 'n skeiding gesien. Die interessantste soos hulle in ons aankoms lê, en steeds in dieselfde hoeveelheid lê wanneer (uiteindelik) weggegaan het. Ek wil nie baie van voeding hê nie, ek wil nie baie sê nie, oor sy kwaliteit kan beoordeel word deur massavergiftiging van vakansiegangers (en dit is nie geslaag nie, 2 dae is styf uit die res gekruis).
En aangesien die mediese sentrum in die losieshuis slegs vir sig is, sal die dokter nie die dokter met vuur vind nie, hulle is vir hulself behandel. Die voordeel van die oord-ervaring is ryk, medisyne is altyd by jou.
Baie "tevrede" pensioenpersoneel. Hoe hoër die posisie - hoe meer die spel en onbeskaamdheid. Apogee Rudeness - Administrateur, Jong Persoon. Al ooit geloop, vergesel van twee mans. Dit was die indruk dat 'n mens eenvoudig onvoldoende is, want hy weet nie net hoe om te praat nie, woorde weet nie. Altyd het altyd geskree en almal, insluitende toeriste, as hulle 'n klag of 'n probleem appelleer. Snaaks. Die ware 90 jaar, dit word vergesel deur slegs sportkostuums onder skoene - die Kosakke het nie gebly nie.
Die grondgebied van die losieshuis, geen woorde nie - vergroot.
Goed versorgde groen aanplantings, sonder oordrywing wat met die oog tevrede is. Suiwer - geen woorde nie. Die lug rondom is net 'n sprokie. Gemengde aromas van naalde en sipresse, gekombineer met suiwer berglug - 'n plesier. Veral perfek in die aand. Uitsig vanaf die balkon is net fassinerend. Sulke skoonheid van die natuur word eenvoudig deur woorde oorgedra wat jy nie kan nie, wat die horison van die pragtige see verlaat, ver bang vir die rook van die pieke van die majestueuse berge, die lug is om asem te haal, moenie asemhaal nie. Maar hier is reeds 'n man se hand sigbaar. Pensioenbehandelingsfasiliteite word gedra om te "skande". Vitale produkte saamsmelt reguit in 'n ritrit (die naam van hierdie rivier "koue rivier"),
Wat op sy beurt in die see vloei.
Pebble strande. Ek raai u aan om spesiale pantoffels te koop vir swem, om nie te seer nie. Word dan gewoond aan, dit is selfs nuttig vir die bene. Pensioen strand self was skoon, teruggetrek daagliks, geen klagtes. Andersins, geen diens nie. Sonbeddens is nie genoeg nie, daar is glad nie 'n sambreel van die son nie. Daar is 'n minus dat die strande die pakkies honde loop. Natuurlik, naby aan mense is nie geskik nie, maar steeds ongemak en 'n paar sequish is. Wie ken hulle, wilde diere nog steeds.
See, wel, die situasie is dubbel. Daarbenewens val onreinheid van die losieshuis oor die rivier in die see, is die see op die eerste oogopslag skoon.
Selfs dolfyne het gesien.
Die enigste min is die pad van die losieshuis na die strand. Ongeveer 145 steil stappe (indien geheue nie verander nie). Af is nog steeds goed, maar die pad is terug - oorkomende struikelblokke. Young is 'n uitstekende sport, net hier is kinders en ouer mense kan nie die bruikbaarheid van so 'n stap assesseer nie. Hulle is baie moeilik.
Uitstappies bied vir elke smaak, dit hang alles af van die prys. Persoonlik vir jou, met 'n persoonlike gids. Hier om jou op te los.
Kortom, die natuur is eenvoudig sjarmant. Anders - afgryse.