Die antieke Sardis in Turkye is 65 kilometer oos van Manisa geleë, so dit is redelik maklik om albei van daar af te kry en van Izmir. Sardis is nog 'n unieke plek in Turkye, en so antieke dat sy storie eintlik stewig met die mite verweef het. Wetenskaplikes stel voor dat hierdie gebied deur nog 1200 vC bevolk is, en 'n paar later het die leiers van Anatolië hier by Griekse oorwinnaars gemoedig. Toe het Sardis Ros en ongelooflik floreer weens die feit dat goud naby die berge gevind is.
Maar volgens 'n antieke legende was die bron van die stad se rykdom in die baie Frygian Tsar-middel, wie se hand in goud geword het. In elk geval, van waar hierdie goud nie plaasgevind het nie, het die leiers suksesvol floreer en geslaag, en hulle kon selfs metaalgeld uitvind. Toe is die stad onder die begin van Kira die Grote vasgevang, maar het weer onder die leiding van Alexander Macedonsky herstel en floreer, terwyl in die sewentiende jaar van ons era 'n vernietigende aardbewing hier nie gebeur het nie.
Toe het die Romeine daarin geslaag om die stad te herstel en selfs een van dieselfde 7 kerke daarin te bou, wat in die openbaring van Johannes die Bogoslov genoem is. 'N Baie later in 1402 is hy deur Tamerlana se troepe vasgelê en dan kon die stad nooit herstel nie. Hy is eens aan die begin van die vorige eeu ontdek deur Amerikaanse argeoloë wat die oorblyfsels van Romeinse en Bisantynse monumente hier op soek was.
Om hier te kom, moet jy eers na Dolmusche kom, en dan op 'n nie-merkbare landbougebied loop. Hier is daar nou twee hoofkluste van ruïnes - jy sal dit maklik vind om van die hoofpad te voet te gaan. Eerstens kan jy die antieke gimnasium en sinagoge sien, wat daagliks van 8:30 tot agt in die aand oop is. Hulle is in die noordelike rigting van die snelweg geleë. Die marmerpad en die Bisantynse winkelstraat pas, daar is nog steeds goed sigbare gate in die sypaadjie en dreinering.
Ongelukkig word slegs die fondamente van geboue van 'n ou stad gelaat. Ja Lae mure met deure is ook sigbaar in Griekse en gesnyde watertenks. Aan die regterkant van die sinagoge kan jy die bou van die gimnastiek- en bunny-kompleks van die derde eeu van ons era sien. Dali is 'n marmer binnehof, wat eintlik in die oorspronklike toestand opgeknap is. Oor die binnehof is die oorblyfsels van die swembad.
Dan sal dit nodig wees om na die weste te draai en deur die Crucible Track van die Sartmustafa-teehuise na die tweede bewaarde gebied van die ruïnes van die stad te gaan, wat 1200 meter van die snelweg is. Hier kan die belangrikste aantrekkingskrag die tempel van Artemis genoem word, wat ook daagliks van die helfte van die negende in die oggend en tot agt in die aand ontdek word. Dit is eintlik een van die vier grootste tempels in alle Malaya-Asië. Hy is by die King Tsaar gebou en dan die Grieke verwoes gedurende die tydperk van die Ioniese opstand en dan onder Alexander Macedonies herbou.
Tot op datum is slegs 'n dosyn van massiewe ioniese kolomme wat toegeskryf kan word aan die Romeinse en Griekse tydperke, maar slegs twee word heeltemal bewaar. Maar volgens die fondament is dit moontlik om te oordeel hoe groot die tempel was, wat destyds met die kultusfasiliteite van Efese, Didima en Samos gerol het. In die suidoostelike deel van die ruïnes is die ruïnes van 'n klein Bisantynse kerk, en op 'n smal strook in die oostelike deel onder 'n blik kan jy sien dat daar klein opgrawings is. Die ruïnes is omring deur heuwels met luukse woude en wingerde, waaronder op sommige plekke gesien kan word, maar 'n sterk indruk is, soos in die gebied van Cappadocia, rotse.
U kan Sardis op Dolmoshe van Manisa kom, wat salaal volg, dan per bus van Izmir, of per trein, wat ook van Izmir gestuur word. Trein, natuurlik, om meer gerieflik te word, maar baie stadiger. Maar die trein keer terug na Manisu 'n bietjie later as Dolmoshi. Dolmushi plant passasiers naby die draai op die Sartmustafa op die snelweg, en die treinstasie is ongeveer een kilometer in die noordelike rigting naby die dorpie Sartmath. Hotelle in Manisa is nogal 'n bietjie, maar jy kan in Salihli bly. Dit is 'n stad met 'n mark wat nie ver van die Ammir-Afonkarahisar snelweg is nie. In die stad self is daar niks interessant nie, maar dit is baie naby aan die ruïnes.