Die besluit om Brest te besoek, het een keer in die aand gekom nadat hulle een van die flieks oor die oorlog gekyk het. Skielik het dit skaam geword dat my man en ek nog nie hierdie plek besoek het nie. Drie weke later het hulle op die pad op hul motor van St Petersburg probeer. Ry vir 1,5 dae 1300 km, het ons die doel bereik.
Die hooftaak was om die heldvesting te besoek. En nou staan ons al voor die ingang. Verras gratis toegang tot die gebied van die kompleks. Die Brest Fortress is oop vir almal wat nie onverskillig is teenoor die geskiedenis nie. Ons het langs die steeg geloop, want die bome het die hoofmonument en die bajonet-obelisk stadig swaai. Op daardie oomblik het ek 'n ware opwinding ervaar, sodat hulle majestueus en groot was. Hulle het die sneeuwit heilige Nikolaev-garnisoen-tempel gesien.
Die gebied was op die museum van verdediging, waarin baie persoonlike besittings en stories versamel is. In die sale hang foto's en beskrywings van die lewe van verdedigers van die fort en hul familielede. Kaarte word op 'n swart agtergrond geplaas, indien 'n persoon gesterf het. Op wit is daar foto's van oorlewendes.
Nadat die museum oor die museum gekom het nadat die museum besoek is, het die Holm Gates gaan kyk. Die mure was almal bedek met spore van koeëls, skuiwergate het op 'n tregter gelyk. Ons het langs die kus van die rivier geloop. Dit was baie warm, die son het geskyn, die kalender het 26 Junie 2009 getoon. Die sak lê 'n paspoort met Schengen-visums, wat ons pad na die oewer oopmaak, waar die oorlog 68 jaar gelede gekom het.
Hierdie reis was nodig, maar baie swaar. Ons het 'n groot pad gereis en gelos om te voel dat iets belangrik iets gedoen het.
