My man en haar man het 'n redelik langjaarse vakansiedae gehad, wat ons net een gedagte gebring het - wat moet ons tuis doen? En sodra ons heeltemal goedkoop kaartjies vir Malta op 'n baie geskikte datums vir ons het, dink ons hulle nie meer nie. Die klein eiland is absoluut sjarmant, waaroor daar byna geen inligting is nie, maar ons het nog een en 'n half maande voorgelê vir gelde. So het ons besluit om te gaan.
Ons het 'n taamlik laat aankoms in Malta gehad - om 23:30, en die laaste bus van die lughawe is 15:00. Die hotel in beginsel het ons 'n oordrag vir 25 euro aangebied, maar ons het getel dat dit vir 10 km van die pad duur is. Daarom het hulle nie bestel en besluit nie, in die geval waarvan ons 'n taxi neem. Ons het deur die lugdiens Ryanair gevlieg, en ons het die tydskrifte inhandig waarin ons 'n oordrag van en na die lughawe ontdek het. Dit was baie gerieflik omdat ons 'n oordragkaartjie direk in die vliegtuig kon koop en dit was baie goedkoper.
Die hotel is vooraf op bucking bespreek. Dit is beskeie, maar dit is perfek geleë vir reise om die eiland. Alles is naby - bushaltes en stoom op Valletta. Ja, so 'n blik uit die balkon, wat al die tekortkominge van hierdie hotel vergewe kan word. Dit is gesien aan die basiliek van die Karmel Moeder van God, wat die kenmerk van Malta is, amper soos op die palm direk van ons balkon.
In die oggend, sodra ons ontbyt gehad het, het hulle dadelik gehaas om met Valletta te ontmoet. Dit is wonderlik dat die kajuit naby was, kaartjies gekoop het en op die veerboot gesit het. Van die veerboot was Fort Manoel sigbaar, wat in die spel van trone ingekom het. Ja, ons is baie gelukkig met die weer - die lug is blou, die see, die helder son! Pragtige. Valletta is 'n vestingstad, dit het 'n muurkrag wat uit die goue kalksteen gelê word, wag torings, klip bastions, verdedigende graaf en so aan. Die smal strate van die stad is loodreg op mekaar, en met enige van hulle het die see byna altyd gesien. En ons het die hoeke van baie geboue se versierings van die Saints-beeldhouwerk opgemerk. En wat is die ingewikkelde balkonne en Nuwejaar se versierings oral! So draai die stad in die aand eenvoudig in die fantastiese, deur die manier waarop Valletta die kleinste hoofstad in Europa is.
Saint John se katedraal, wat die hoof tempel van die orde van Hospitallers is. Buite is dit baie beskeie, maar binne-in wonderlike luukse. As jy daarheen gaan, is die prag van die Barok-era eenvoudig op een of ander manier in duie gestort - elke krul is hier buite gedink en is in die plek waar jy nodig het. Luukse marmervloer met 'n pragtige mosaïek, marmergrafstene en die ridder van die Maltese-orde word onder elkeen van hulle begrawe. Op die stoof noodwendig die wapen en 'n beskrywing van sy lewe en sy toekennings, en dus ongeveer 380 grafte van die ridders. Met die katedraal is daar 8 ryk versierde kapelle, want in die alledaagse lewe van die orde van hospitallers was daar 8 tale.
Daarna het ons nog 'n bietjie om die stad geloop en na die busstasie gegaan om na Mdin te gaan. Dit is klein, gesellige, goue met smal geboë strate, tussen die bizarre lanterns met geel mure, daar is 'n blou lug, jy kan swaar deure sien met pragtige handvatsels, waarvoor jy wil hou. Hierdie antieke hoofstad Malta is vir meer as 4000 jaar vervul, en dit is in byna die middel van die eiland op die top van 'n hoë heuwel geleë. Van die oewer is die afstand na MDina ietwat kilometer, so dit is so gebou dat jy iemand met 'n skielike aanval van die see kan uitsluit.
Aan alle kante is die stad omring deur 'n ondoenbare muur, die hoofhekke is een van die belangrikste attraksies van die stad. Terloops, hulle het ook in die spel van trone geflin. Maltese self beskou MDina die stad van stilte, want dit is 'n voetgangersone. Dit is baie stil hier, en ons het graag om die smal strate geloop, die kykplatforms van die bastionplein en versnaperings besoek, en het ook koffie in een van die kafees gedrink.
Ná Mdina het ons na die afslag gegaan, daarop geloop, 'n paar lekkers gekoop en toe na die naaste bushalte gegaan om na Dingley te kom en daar by sonsondergang te sien. Die bus het egter misluk, omdat hy amper 'n uur laat was, en ons het nie meer gevlug nie, maak nie saak hoe hard hulle probeer het nie, maar die son was reeds versteek. So het ons nie tyd gehad om die sonsondergang te ontmoet nie. Dingle se kranse is amper met rollende kranse met 'n hoogte van ongeveer 250 m, en van hul hoogtes word werklik wonderlike uitsigte geopen. Dit is 'n goeie plek om hier te loop of net op 'n bank te sit. Toe was daar 'n terugkeer na ons hotel.
Op die tweede dag het ons weer op die veerboot gaan sit en na Valletta gegaan om uiteindelik tyd te hê om die skoot van die geweer in die Barack-tuine te kyk. Teken daar in, terloops, was gratis en hierdie keer het ons akkuraat daarin geslaag om te kak. Slegs een skoot word gehoor, maar hulle hef altyd twee gewere net in geval, wel, jy weet nooit watter skielik gebeur nie.
Daarna het ons op die bus gesit en na die dorp Marsaiskala gegaan. Dit is baie klein en stil, geleë aan die oewer van 'n smal en langbaai, al sy infrastruktuur is feitlik langs die promenade geleë. Die dorp in die algemeen het dit nie regtig oorweeg nie, want ons doel was soutbad, en ons het dadelik die wal op een slag gegaan. Ons het oor vakansiegangers in swembroek gekom, maar ons het nie op die swem gesien nie.
Na 20 minute het ons die Kaapse sone bereik, waarop die eerste groep soutbad geleë is. Ons begeerte was alles om te verloor en te swem, want dit was baie warm. Soutbad is soetressies in kusgesteentes, en seewater kom daar in die storm. Dan, wanneer sy in die son verdamp, bly Sout in die verdieping. Iets soortgelyk is op die eiland Thassos in Griekeland, maar daar is 'n bad van wit marmer, en hier is hulle goue geel. Maar ons het rondgegaan en lyk soos kaal voete reguit op donker gladde rotse - dit was so cool! Ons het teruggekeer na die bushalte kaalvoet. Na 20 minute was ons al marsachlock.
Hulle het 'n bietjie langs die wal geloop en die weduwee het verlief geraak op helder geverfde bote met hoë terrees - dit is 'n Maltese handelsmerk. Hulle lyk soos die Venetiaanse gondels. En hier word hulle dikwels as 'n inleidende taxi gebruik. Toe het hulle langs die wal gebreek en geslaag, hulle het deur die sentrum gegaan en teruggekeer na Valletta. Sy was ongelooflik ongelooflik in die aand - baie mense het langs die sentrale straat geloop, ligte geskyn en musiek gespeel.
In die oggend het ons opgestaan en gevoel dat dit ons laaste dag in Malta is. Eerstens het ons besluit om iewers ontbyt te hê met 'n pragtige siening wat ons eintlik bestuur het. Toe het ons na die winkelsentrum gegaan om plaaslike kaas te koop, en op die pad gespring na die brug van liefde. Oor die algemeen, so dag of eerder, het ons om die stad geloop, en dan het ons reeds 'n terugkeer na die lughawe gehad.
Aangesien ons nie 'n kaartjie vir 'n retourpendeltuig gekoop het nie, het die afstand van ongeveer 10 km gery terwyl dit in 'n slagbus staan, ongeveer 'n hele uur. Hy het na alle stops en alle moontlike plekke gekom. Op die lughawe was die tyd perfek by ons vertrek - het die plaaslike wyn in die kafee gedrink en op die vliegtuig gegaan. So 'n klein eiland het in ons siel 'n groot begeerte om hier terug te keer. Miskien sal ons dit eendag kan implementeer.