My storie oor hoe my man en ek eers Petrus besoek het, wat ons langdurige droom was. Het baie dinge op die internet gekoop, hulle het die raad van vriende en familie gehoor en gery. Die trein was nag, so in die oggend het ons by die Moskou-stasie van St Petersburg aangekom. Aanvanklik het die eerste ding na Pushkin na my vriendin gegaan, wat ons ingestem het om vir 'n paar dae te bly. Gepraat, het dinge verlaat en terug na Petrus.
Eerstens, soos beplan, het ons na die Hermitage gegaan. Laat my vergewe word deur die kenner van die Europese kuns en moenie pantoffels in my gooi nie, maar ek het dit nie daarvan gehou nie. Te veel mense, net hele skare en nie heeltemal suksesvol is na my mening die navigasiestelsel nie, maar natuurlik is die interieurs van die museum en sy uitstallings baie indrukwekkend!
Tydens ons besoek aan die Hermitage het ons die venster voor die paleis van die parkering van meteore wat in Peterhof vertrek het, gesien. En hulle het besluit - hoekom sou ons dadelik daarheen beweeg. Gelukkig het net die laaste een bestuur. 'N bietjie op die pad was geliefd deur die skoonheid van Petrus en Hurray! Ons het op die pier van Peterhof gegaan! Dit is beslis die mees regte sprokie. Tyd om die fonteine af te skakel, het baie min gebly, maar ons het die tyd gehad om die magiese pragtige sprokie te voel. Hulle het dadelik vir hulself besluit wat nog eendag seker is om terug te keer. Teruggekeer deur landvervoer - 'n minibus na die metro, en daar is die tuiste van sy vriend.
Die volgende oggend het ons die eerste punt gehad om die Russiese Museum te besoek. In my persoonlike opinie is dit baie meer interessant in sy inhoud as die Hermitage. Daar en met navigasie is baie beter en makliker, en daar was baie minder mense. Ek het uiteindelik die "Last Day Pompeii" van Karl Bryullov en my gunsteling "negende boom" Aivazovsky gesien. Terloops hang hulle in amper 'n vriend teenoor mekaar, sodat ek lankal nie van hierdie kamer kon wegbreek nie. Toe het ons Malevich - vierkantig, sirkel, kruis bereik. Glad nie beïndruk nie.
Wanneer ons 'n paar uur later uit die Russiese Museum kom, het ek op die straat begin reën. Natuurlik is dit vir hulle moeilik om hulle te skrik, so dit het verder op die plan gegaan en ons het reguit deur Nevsky-vooruitsig na St. Isaac se katedraal gegaan. Die meeste van alles wat ek nie eens my katedraal en die dak beïndruk het toe ons dit op die trappe geklim het nie. Vanuit die siening dat dit sowel as die geesafsnitte oopmaak.
Net afstam en het na die wal gegaan, aangesien ons dadelik uitgenooi is om deur die kanale te loop. Die indruk nadat dit teenstrydig gebly het - aan die een kant is dit natuurlik indrukwekkend, mooi en indrukwekkend. En aan die ander kant, een of ander manier het alles geslaag en ek onthou net Chizhik-Fawn, winste by die huis en New Holland.
Natuurlik, na 'n wandeling deur die kanale, was dit wonderlik en het na Nevsky in die "Table No. 1" gegaan om te eet. Toe het ons na die huis van die boek gegaan. Dit is so 'n indrukwekkende struktuur wat ons lankal wou sien, nie net buite die buitekant nie, maar ook om te besoek. Ek het regtig alles daar gehou.
Wel, uiteindelik het op die wal gegaan. Ons het na die Admiralty gekyk, op die koperverhoging, na die Vasilyevsky-eiland gegaan en wou na die Petropavlovsk-fort kom, maar dit was te laat. Daarom het hulle net geloop en gewag vir die brûe om te broei. Dit is lankal gedroom om hierdie skouspel te geniet.
In die oggend van die derde dag was ons weer in Nevsky. Nou het ons die Kazan-katedraal volgens die plan gehad, toe het ons geloop, hulle het by die bankbrug gekom. Daar het hulle 'n gesellige kafee op die fontanka-wal gevind en daarin gesit. Hulle snap en het die tempel van die Verlosser op die bloed ingekom. Daar is net kranksinnig mooi binne! En watter mosaïek is wonderlik!
Volgende was die roete Alexander Nevsky Lavra. Pragtig is daar beslis ongewoon. Hulle het om die gebied geloop, hulle het na die nekropolis gegaan - waar enige kunstenaars, skrywers, komponiste, digters en enige kunsleiers daar begrawe word. Sien die grafte van Dostoevsky, Shalyapin en Natalia Goncharova-Lanskaya. Daar en stil en kalm, vind dit net 'n soort vrede.
Lavra het uit die gebied gekom en deur die opstand het die gebied gegaan na die metro, 'n sitkamer. Onderweg was dit en ondersoek Anichkov-brug en dan 'n monument vir Catherine II. Daarna het ons na die Royal Village gegaan. Natuurlik, as die weer minstens 'n bietjie beter was, sou dit op een of ander manier meer pret wees. Maar selfs in sulke sluslose weer het die sensasies heerlik en van die paleis en van die park gebly. Toe 'n ander klas, waarin Pushkin studeer en na die Lyceum gekyk het. Dis lekker!
Oor die algemeen beskou ek ons eerste in my lewe 'n Driedaagse reis na St Petersburg blyk baie ryk te wees, en glad nie erger in die inhoud van daardie agentskappe wat organiseer nie. Ons het na die belangrikste museums en tempels van die stad gegaan en baie dinge het daarin geslaag om te sien. Maar natuurlik, nie almal nie, so sal ons nog na St Petersburg gaan!