Trouens, Vladimir City is die mees ware oop-lug museum. Die drie hoof-aantreklikhede is die aanname-katedraal, Dmitrievsky-katedraal en die Golden Gate wat in die UNESCO World Heritage List ingesluit is. En dit is gerieflik - al byna die belangrikste toerisme-aantreklikhede van Vladimir is baie kompak, so hulle is redelik realisties om in een dag te kyk.
Deur tradisie begin Vladimir se gaste die Golden Gate te inspekteer, wat as 'n besigheidskaart van die stad beskou word. Voor hulle kan jy van die stasie te voet loop of op trolliebus ry. Jy sal hulle nie op enige manier mis nie, want hierdie wonderlike struktuur haas dadelik in die oë. In beginsel is die stad onafhanklik sonder 'n uitstappie redelik eenvoudig, want daar is oral tekens met aanwysings na die hoofbesienswaardighede.
Die Golden Gate is in die twaalfde eeu gebou tydens die regering van Andrei Bogolyubsky. Hulle was nie net bedoel vir verdediging nie, maar ook vir plegtige toegang tot die stad. Volgens die legendes was hulle aanvanklik bedek met bladgoud, van hierin het hulle eintlik hul naam gegaan. Dit is nodig om binne-in die hek te gaan, want daar is 'n baie interessante museum wat oor die geskiedenis van die stad vertel.
In daardie langdurige tye het 'n verdedigende skag in beide rigtings begin, waaruit ongelukkig net 'n paar fragmente ongelukkig gebly het. Die merkwaardigste van hulle is natuurlik die watertoring, wat ook verpligtend is om te besoek. Binne die toring is dit baie kleurvol, maar op een of ander manier 'n huislike gesellige museum, wat ten volle toegewy is aan die lewe van die land se pre-revolusionêre Vladimir. Wel, as jy nie lui is nie en op die kykplatform klim, word jy die beste uitsig op die stad en sy omgewing gewaarborg.
Van die Golden Gate en byna deur die hele grondgebied van die ou dorp Vladimir word 'n groot Moskoustraat gehou, wat as 'n ware trots van Vladimir beskou word. Alle gaste van die stad wag vir 'n gesellige kafee met restaurante, nuwerwets winkels en antieke winkels. Op dieselfde straat kan jy die oesjaar se rye saam met die vrou se hekke sien, binne wat jy honderde jare gelede kan hou om geskenke en aandenkings te koop.
Verhuis verder langs hierdie straat, sal jy net na die katedraalplein kom, wat die historiese sentrum van Vladimir is. Dit is hier dat twee monumente wat deur UNESCO gemaak is in 'n lys van beskermde fasiliteite - aanname en Dmitrievsky-katedrale, ook in die twaalfde eeu gebou. Hulle word beskou as die hoof historiese en argitektoniese eienskap van die stad - dit is die sogenaamde White Monomakhi-stad.
Dit is eenvoudig onmoontlik om na die aanname-katedraal te kyk - want dit is ons nasionale heiligdom. Die konstruksie van die tempel was destyds die naaste aandag gegee en selfs die mees geskoolde meesters is nie net uitgenooi nie net van Rusland, maar ook van verre vreemde lande. En daar is niks hierin verrassend nie, want die tempel is oorspronklik gebou vir die berging van so 'n belangrike heiligdom as die ikone van die Vladimir van God, die ontelbare aantal kere het ons lande van die vyand verdedig. Nou is sy aan die berging in Moskou, en in die aanname-katedraal het die fresko's van Andrei Rublev en die graf van die groot Russiese vorste gebly.
Tussen die aanname en Dmitrievsky-katedrale in Vladimir is daar nog 'n baie belangrike aantrekkingskrag - die kompleks van die museums "kamers" (die voormalige gebou van die huidige plekke). Die argitektoniese styl van die gebou is Russiese klassisisme en die skrywer van die projek is die bekende argitek Karl Blank. Op die eerste verdieping is daar 'n kindermuseumsentrum, en op die tweede kan jy die doek van die grootste Russiese kunstenaars sien - Tropinin, Shishkin, Serov, Rockotov, Levitsky, Vasnetsova, Savrasov, Konchalovsky, Korovina en vele ander. Hier is die unieke oesjaar ikone, die pêrel is die werk van Andrei Rublev "Our Lady Vladimirskaya."
Dmitrievsky-katedraal is aan die einde van die twaalfde eeu gebou tydens die bewind van Vsevolod 'n groot nes. Dit is ook 'n pêrel van die Russiese argitektuur. In grootte is die tempel nie te groot nie, aangesien dit as 'n tuiskerk vir die Groot Vladimir-prinses gebou is. Die kenmerkende kenmerk is die unieke witkettingdraad, wat fantastiese diere, bose plante, verskillende simbole en beelde van die heiliges uitbeeld.
Letterlik naby die watertoring is daar wonderlike patriargale tuine. Hierdie plek asof dit deur die natuur geskep word vir wandelings en vir rus. Hul geskiedenis het in die sestiende eeu begin, hulle is op so 'n manier gereël dat Klyazma van die hoë strand glad met terrassen na die rivier self lyk. Drie hektaar wat deur die tuine beset word, word geplant met vrugtebome, struike, blombeddings en girks met medisinale plante.