Meer as vyfhonderd jaar gelede aan die einde van 'n baie ontsteld vyftiende eeu het die uitspraak, dan Prince Ivan III beveel om 'n vesting op die grond te vestig met 'n rustelose buurman van die Livonia. So, in die voorste draaie, het die huidige IVangorod verskyn. Aanvanklik was dit 'n baie klein nedersetting, maar later het dit teen die middel van die vorige eeu in 'n werklike stad verander. In beginsel is dit nou 'n beskeie provinsiale dorp, wat op die grens met Estland staan. Daarom, om dit te besoek, moet jy ten minste hier 'n slaag kry.
Natuurlik, die baie bekende vesting waarmee hy begin het en begin die grootste landmerk van Ivangorod is. Hierdie fort was aansienlik anders as ander wat voorheen gebou is dat dit tydens die konstruksie 'n voorskoolse plan gebruik is. Dit is, die natuurlike terrein is nie herhaal nie, soos in die toestel van ander versterkingsstrukture gedoen is.
Die vesting is in 1492 oor die rivierrivier op die Maiden Hill gebou. Ongelukkig is sy letterlik 'n paar jaar na die einde van sy konstruksie aangeval deur die vyand en is dit maklik deur hom gevang. Hierdie onaangename omstandighede het twee redes gedien - te klein groottes van die fort self, waardeur dit onmoontlik was om 'n groot garnisoen te plaas. En die tweede rede was dat die vesting ver van die rivier verre is, wat nie 'n natuurlike versperring op die benaderings daaraan geword het nie.
Natuurlik na so 'n onaangename verwarring het die fort besluit om te verhoog en te versterk. Die Boyars City is voltooi - 'n nuwe deel van die vesting met ses meter kragtige mure en het goed versterkte voorste stad gebou. Dit is ook 'n ander fortmuur gebou rondom die strukture wat vroeër opgerig is. Dit blyk dus 'n eienaardige "vesting in die fort."
Hier in so 'n formidabele en ondoenbare vorm het sy reeds baie gevaarliker van die indringers veroorsaak. Nietemin kon sy die Swede in die sestiende eeu in die gesig staar, en slegs tydens die noordelike oorlog het die troepe onder die bevel van Petrus die vesting teruggekeer. Ongelukkig het die fort tydens die groot patriotiese oorlog aansienlik beseer, en daarom is herstelwerk vir baie jare aan die gang. Maar tog is daar iets om te sien en te inspireer groot respek vir die bouers en die verdedigers van die fort.
Ook die moeite werd om na die Ivangorodsky Art Museum te kyk. Daar is 'n baie interessante uiteensetting wat vertel van die verlede van hierdie stad, die voorwerpe van die lewe van die kloof wat daarin woon, word aangebied, asook die materiaal van argeologiese opgrawings. Dit is opmerklik die museum gebou self, gebou in die middel van die negentiende eeu 'n handelaar Panteleyev. Ook hier kan u die werk van plaaslike kunstenaars sien.
Museum van militêre-verdedigende argitektuur is nie te aantreklik op die eerste aansig van die gebou nie. Sy selfs aan die begin van die vorige eeu is deur die gebruike gehou, en nou is daar houtuitlegte wat presies agt vestings wat op verskillende tye in die noordwestelike deel van die Russiese staat gebou is, reproduseer. Ook hier is manuskripte en boeke waarin die fortgeriewe van die oudheid beskryf word, en jy kan ook voorwerpe sien wat deur argeoloë in die plekke van antieke vestings voorkom.
Veronderstelde katedraal is van die begin af op die grondgebied van die Ivangorod-fort gebou, hy is in die sestiende eeu gebou, net toe werk op sy versterking gehou is. Toe die stad deur die Swede gevang is, het die kerk in Lutherse geword. En eers nadat die stad in Rusland deur die bevel van Catherine II in 1744 teruggekeer het, is die tempel teruggekeer na die Lobn van die Ortodokse Kerk.
'N Baie klein Nikolsky-kerk is ook op die gebied van die vesting gebou, maar na die Livoniese Oorlog. Dit was oorspronklik toegewy aan die ikoon van Nicholas van die Harehouse. Daar is 'n legende dat die Duitsers hierdie heilige ikoon in die vuur gooi, waarom houthuise aan die brand gesteek het en toe Russiese troepe 'n paniek van die vyand gehad het om Narva te vang. Hier in die geheue van die groot oorwinning deur Novgorod Masters en die kerk is op hierdie plek opgerig.
Moenie vergeet om langs 'n baie ongewone gebied van Ivangorod te loop nie, wat 'n Kanas genoem word. Dit is afsonderlik omdat dit deur die Narva-rivier van die hoof deel van die stad geskei word. Tot op datum is hierdie dorp in twee dele deur die staatsgrens verdeel. Sy merkwaardig is dat in die negentiende eeu 'n doeke-spin-fabriek hier by Baron Stiglitz gebou is. Daarna het 'n werkende nedersetting naby haar verskyn, wat die fabrieks-Engelse nedersettings ten volle lyk. Sy is destyds Kregolm genoem.
Deesdae lyk hierdie plek so gou as die bladsye van Dickens-romans. Hier kan jy die mees regte fabrieks kaserne sien, wat aan die begin van die twintigste eeu gebou is, dan die gebou van die fabriek self, die ronde gebou van die werkende eetkamer, wat in dieselfde tydperk gebou is, Stalin se huise en Nog steeds deur Estoniërs gebou in die afgelope eeu. So kan hierdie stedelike gebied met volle reg as 'n argitektoniese reserwe beskou word.