My kennis met Havana het tydens die res op die eiland vryheid plaasgevind. Ek het eers in Kuba gevlieg in die see en onder die palmboom rus. Maar om in Kuba te wees en om nie haar hart te besoek nie - dom en verkeerd vir 'n persoon wat homself 'n toeris noem. So het ek eendag toegewy vir 'n reis na hierdie teenstrydige stad. 'N Uitstappie met 'n individuele oordrag met Varadero is gekoop, en ons gids was die mees real-Kubaanse, wat 'n bietjie in Russies gepraat het, aangesien hy Rusland en Oekraïne in sy studies in sy lewe besoek het, en volgens die uitslag het ek 'n Oekraïens gevind. vrou.
Havana is 'n groot beton megapolis. Ja, ja, dit is sulke indrukke. Alle beton. Multi-kilometer wal Malecon is 'n promenade met 'n groot betonheining, wat regdeur sy hele strek. In die aand is daar baie jongmense, Roma en obscenities. Baie vernietigde geboue, krotbuurte. Dit lyk mal. Jy dink dit blyk goed, kyk na alles.
Oor die algemeen, by die besoek van Havana genoeg eendag. Hier moet jy ook 'n paar maande lewe om die hele pyn van Kubane en hul bui te voel, of net een dag om die hoofbesienswaardighede te besoek, soos:
- Revolution Square,
- Roma Museum,
- Seevesting El Morro,
- Capitol,
- Old Havana,
- Embankment Malecon.
En nou draai ek na die naam van my storie "Havana - die hoofstad van die eiland vryheid en land van kontroles." Hoekom het ek hom dit genoem? Dit is 'n gevoel dat jy hier bly, moenie woorde oordra nie. Die meeste mense het niks! Daar is geen normale operasie nie, daar is geen voorwaardes vir die lewe nie, maar hulle is nog steeds gelukkig! Stel jou voor? Hulle dans, drink rum en glimlag. Geen depressie op hul gesig nie.
Ek wil egter sien dat diegene wat hier wil slaag, 'n eerlike manier verdien, diegene wat sake doen. Ja, 'n aantal aktiwiteite is hier toegelaat en die ondernemende mense het sake begin doen. Maar sulke eenhede! Gewoonlik knip sulke mense die geld en laat dit na Amerika, of stuur hulle kinders daar. Wat onderwys sal ontvang en sal die familie wat op die eiland bly, ondersteun. Alles is baie omstrede, dit lyk alles pret en feestelik, maar die lewe van mense hier is 'n stryd en pyn.
Teenstrydigheid in alles. Op pad na Havana het ek die plantasie van piesangs en ander vrugte gesien. Maar soos plaaslike Kubaanse gesê het, is dit onmoontlik om dit te neem, anders sit dit. Dit is alles leuens en verdwyn. Al die generaal en alles wat niks is nie. Wie wil voel dit moet hier woon.