In die Topkapi-paleis en die Harem het einde Julie 2013 op sy grondgebied aangebied, saam met haar vriend en vriend. Vlieg van die Oekraïne. Op die eerste was verras deur die moderne diens. 'N Kaartjie na Topkapi-paleis kos 25 Turkse Lira (dit was gelyk aan 100 hryvnias, of 13 dollar). Die stelsel is interessant: jy verkoop 'n kaartjie aan die paleis by die ingang, jy gaan na die metro, skandeer (as jy nie weet hoe, dan sal die museumwerkers help nie), dan kom en geniet. Die gebied is groot en op een dag is dit moeilik om te bestuur. My vriendin Julia het liefgehad om byna elke voorwerp gefotografeer te word, sodat ons die paleis twee keer moes besoek. True, die skietery word nie in alle kamers toegelaat nie. Ek sal byvoeg oor die "onderwater klip". Ons het 'n toer van twee uur in die namiddag gegaan: in Istanbul in die oggend 'n verskriklike braai. Julia op vreugde het gefotografeer. Tot dusver het die harem bereik (en dit is in die topkapi geplaas, dit is nodig om 15 lir afsonderlik te betaal, of 60 UAH., Of sowat $ 8), het dit al 17:30 en kaartjies verkoop tot 17:00. Julia het gesê dat, sonder om 'n harem te sien, nie huis toe sal vlieg nie. Die volgende dag het ons met gister se kaartjies gekom en probeer om aan die werknemers van die museumkompleks te verduidelik wat ons gister in die topkap was, ons het net om te harem, sê hulle, neem nie geld vir die ingang nie. Maar werknemers van die kulturele instelling ken hul besigheid: Ons het weer 25 Lira betaal om by die paleis te kom. Maar hierdie keer, met inagneming van gister se fout, het dadelik na die ingang van die Harem gehardloop en 'n kaartjie daar gekoop. Hulle was drie uur lank op die grondgebied van die kompleks, nie minder nie. Terloops, het hulle die biblioteek van Sultan gevind, wat nie vroeër aandag gegee het nie. Ek is seker dat ek op die derde dag iets nuuts sal vind.
Ons het ons die rykste woonstelle, 'n versameling wapens, skilderye, luukse skildery op die mure en 'n wonderlike argitektuur getref. Net in hierdie tyd het die fliek oor Roxolane gegaan, en ons het onbewustelik na die Middeleeue verskuif. Die museumkompleks is geleë in die hart van die ou Istanbul, in Sultanahmet. Ons het in 'n hotel naby gewoon, en daarom het hulle te voet gereis. Dit was verbaas dat baie min Russe, meestal buitelanders (ontmoet 'n vrou van Kanada) en bejaardes. Ons het nie 'n gids bestel nie, het vir hulleself gegaan, maar baie buitelanders het in die koptelefoon gegaan en na die teks van die uitstappie geluister.
Op die grondgebied van die komplekse wonderlike natuur. Daar is winkels met kos en aandenkings, klein kafees. So moet jy nie met jou kos eet nie, alhoewel ons met klein pakkies geloop het waar water- en sjokoladebars gelê is. Ons het ons sonder probleme gemis. Nog steeds verras die boekwinkel. Ek het die boeke oor Turkye gesien (terloops, baie goedkoper as by die lughawe), oor die museum self. Baie aandenkings met die beeld van Roxolane. Werknemers praat perfek in Engels, maar niemand verstaan in Russies nie.
Ek hou ook van die wonderlike natuur, baie kleure en groente. Winkel, as jy moeg is. Toilet, egter nie baie netjies nie, maar aanvaarbaar. Niemand gaan vir jou nie en kyk nie hoe jy aanraak nie. Tekens om beide in Turks en Engels uit te lig.
Natuurlik, om so 'n plek te besoek, is duur. In die geheue het ek 'n boek oor die Harem en Topkapi in Engels gekoop. Ek sal u adviseer om die museumkompleks te besoek aan mense wat 'n sin in kuns ken, maar nie aan kinders nie. Hulle sal nie so interessant wees as meisies en mense van die ouer ouderdomsgroep nie.
