Die eerste keer in die lewe het 'n hele maand vakansie geloop en is 'n dapper besluit geneem om dit uit familielede in die Krim te spandeer. Om te sê dat ek in Jalta wou hê, het ek niks gesê nie, het ek van haar gedroom. Skk, subtropiese klimaat, see en romanse. 'N Reis vir al hierdie denkbeeldige grootheid het my vir ewig geslinger. Alles was in plek en die skoonheid van die natuur en die see, maar die feit dat 'n persoon met hulle gedoen het, het net alle entoesiasme doodgemaak.
Dit het begin met die busstasie, maar ek het my oë toegemaak en gesê dat jy 'n kind Sowjet was en nie aan sulke gewoond was nie. Voordat die wal te voet gegaan het, het hulle eenvoudig nie gedink dat dit ver is nie. Met inagneming van verkeersknope, sal ons egter nie vinniger word nie. Ek het probeer om nie na die oorvloed van klein banke en stalletjies te kyk nie.
Na Alushta van die Jalta-wal het ek 'n wonderwerk verwag, maar die waarheid sê dat dit beter is om minder te onderwerp, meer as gevolg daarvan sal jy kry. 'N Klomp onvanpaste geboue wat die gedeelte, vuil water en die gevoel van hardloop geblokkeer het. Op aanbeveling van die kennisse het ek my man op die kabelmotor getrek, na die skoonheid van Jalta van die hoogte van die berge gekyk. As deel van die beweerde skoonheid was: verlate, ek weet nie met enige owerhede, langtermyn, private meter met skuur en plaas nie, as ekstra kamers vir toeriste wat van ondergradeerde materiaal gebou is.
Nadat ek die kulturele skok oorleef het en na baie vleiende woorde geluister het oor die vermoë om familie-ontspanningswoorde te organiseer, het ek die laaste poging geneem om die situasie te red en die gelowiges oorreed om na die Livadia-paleis te gaan.
Ek sal nie die pad daar op die minibus beskryf nie, sodat dit blyk dat ek net 'n wispelturige persoon is. Miskien het ek grootgeword in die Donbas, om buitengewoon met lyne te ry, maar na my mening kan jy dit teen 'n laer spoed doen.
Ons het in plek gekom, ons het uiteindelik verstaan, wat ons sal onthou oor die terugkeer van die huis. Ons het 'n perfek goed onderhoude park voor die paleis ontmoet, waar ons in afwagting van die uitstappie geloop het. Die bui het dadelik normaal geword. En toe het alles op die toeneem. Ons het van die paleis self, die ontwerp van die sale en die verhaal van 'n gids, sowel as 'n interaktiewe uitstalling oor Romanov.
O ja, en sipresse)
