In Desember 2014 het my man op 'n werkende reis na Spanje gegaan en my saam met hom geneem.
Voorheen was ek nog nooit in Barcelona nie, en ek was bly om plaaslike besienswaardighede te bestudeer en omtrent die smal Spaanse vakansieoorde te dwaal, ten minste Desember vir hierdie stad is nie by die oord nie.
Die weer was uitstekend, die temperatuur het nie onder 10 grade geval nie, terwyl ons 'n sneeu pap in die Oekraïne en nul temperatuur gehad het. Dus, die gevolgtrekking dat vir Barcelona geen slegte of breëjarige seisoen is nie - die toerisme-aantreklikhede werk altyd, kafee is welkom by jou besoek, en die hotelle sal jou 'n gratis nommer gee. True, hulle sê dat in Junie-Augustus met gratis getalle daar kan wees.
Jy kan baie praat oor die besienswaardighede van hierdie unieke Spaanse stad, waarin Antonio Gaudi, die grootste beeldhouer en 'n kunstenaar-abstra-19de eeu, wat ook 'n skatting van Christen, geleef en gewerk het. Vir ons is baie geluk dat hy in 1891 aangestel is as hoofargitek van die stad. Baie geboue word deur sy talent gekenmerk, en hulle is helder en staan oorspronklik teen die res van die res, nie vervelig nie.
Maar in hierdie herroeping sal dit gaan oor die skepping van sy lewe, wat, helaas, het hy nie tyd gehad om te voltooi nie. Daarbenewens is dit nie tot dusver voltooi nie. Die katedraal van die Heilige Familie het my die mees onuitwisbare indruk gemaak, miskien, van alles wat ek in my lewe gesien het ...
Die bekendste tempel van Europa het die verbeelding van die toeris verbitterlik. Bogenoemde Barcelona, as 'n groot grot met Stalactitis-Bell-toring, styg hy, heeltemal slaan die Yawak van hoogte en prag, selfs in die steierwerk. Gaudi het vir baie jare geïmproviseer en het by die konstruksieterrein van die katedraal gewerk, aangesien hy nie 'n gedetailleerde plan van konstruksie verlaat het nie. Sy nuwe en nuwe idees vir seker lyk vreemd op die oomblik, leunende elemente van mosaïek, beeldhouwerke en bas-reliëfs, veelhoekige klokkentoring en geglasuurde teëls. As 'n diep godsdienstige persoon, het hy die katedraal as 'n lewende wese behandel, wat, soos enige dier vryheid, natuurlik en sonder beperkings moet groei.
As jy na Barcelona van die waarneming van die katedraal kyk, vang die gees! Hier, sien vir jouself.
