Om Japan te besoek, het ek van die kinderjare gedroom en uiteindelik het dit gebeur. Ek het die mees geheimsinnige land in die wêreld besoek. Daar was nie baie wat in Japan wou kom nie, want ons het amper in 'n semi-leë vliegtuig gevlieg. Toeriste kla nie hierdie land nie, waarskynlik as gevolg van die hoë koste.
Vir my, Tokio, as een groot aantrekkingskrag. Op elke hoek is iets nuuts en interessant. Eerstens haas dit onmiddellik in die oë van Japannese uitrustings. Dit blyk dat hulle hul eie standaarde van skoonheid en mode het. Golfiki, boë, allerhande patrone, kort rompe - so 'n gebrekkige "lolita". Mans is meer konserwatief, byna almal is geklee in besigheidspakke. Tweedens is die suiwerheid op straat opvallend. Selfs skoene na 'n hele dag van stap bly onduidelike skoon. Derdens word alle bome in die stad versigtig bewaak en op elkeen is daar 'n teken met 'n aantal en biografie.
En ook om op die straat van 'n man van Europese voorkoms te ontmoet - 'n groot rariteit. Vir almal wat in Tokio bly, het ek net ses gesien. Die Japannese self is baie beleefde mense en baie gesluit, almal is besig met hul eie besigheid. Niemand kyk na die straat nie, in die metro sal alles in fone of strokiesprente vasstaan. Die stad self, as 'n groot mier.
Van besienswaardighede het ons natuurlik parke besoek wat soortgelyk is as een kunswerk en na 'n lawaaierige stad is 'n ideale plek om te ontspan en te verslap. Ons het die bekende Khatiko-monument in die Sibuya-gebied gekyk, waar die mense baie is. Ook het die heiligdom van Japan Foedji bewonder, die skoonheid is ongelooflik.
Nou oor Japannese kombuis. 'N Verskeidenheid kafees is misbruik, maar die hoofgereg is noodles met verskillende kante en sushi. Oral Sushi. Ek is lief vir Japannese kombuis, maar ek is reeds op die derde dag oor die keel. Ek wou ons normale aartappels of sop hê en dan het ons by McDonalds gekom. Vergeet van kalorieë en skadelike bymiddels, vlieg ons graag na beide wange gebraaide aartappels, burgers en hoender. Terloops, ek hou van Japannese bier.
En tog, wat in Japan verras het, dat dit na sesuur in die aand begin verduister, en om sewe reeds die nag en dit gebeur deur die jaar. Vir ons was dit vreemd en ongewoon. Nadat ek meer as 'n week in Tokio gewoon het, het ek besef dat vir al hierdie aktiewe lewe, hoë tegnologie, die Japannese meestal intern. Hulle, soos robotte, het geen vryheid nie, selfs ten spyte van seksuele verhoudings in klere of gedrag. En dit alles van opvoeding en mentaliteit. Oor die algemeen het ek in Tokio gehou. Ek, asof ek 'n ander planeet besoek het, was alles anders as ons lewe, maar ek wil weer na Japan terugkeer.