Konona is een van die oudste stede, met 'n buitengewone geskiedenis, dit kan vetgemaak word om die skat te bel, want liefhebbers om deur die Turkse Republiek te reis. So, wat om hier te sien, interessante plekke is 'n groot hoeveelheid. Maar ek wil graag my storie hê, begin van die fees dervish. Dit vind jaarliks in die tydperk van die tiende tot die sewentiende van Desember plaas, ter ere van die geliefde Turke van die filosoof en die digter van Jelaladdin Rumi, wat mettertyd Mevlana (op die toer genoem het. Mevlana Celaleddin-i Rumi) . Hy het almal geroep tot geduld, wedersydse respek en liefde vir die Almagtige. Elke jaar in Desember kom toeriste en pelgrims uit baie lande na Kononus. Die dans van die Dervish fassineer, waarvan die sakrament drie uur duur, vergesel van die musiek van dromme en rietfluitjies.
Konferensies, uitstallings word ook gehou en lesings word gelees. Kaartjies vir die fees is wenslik om vooraf in reisagentskappe te verkry, want daar is twee keer in prys.
Die belangrikste toerisme-aantreklikhede van die stad is baie gerieflik geleë, in die nabyheid van mekaar, so ongehinderd, loopbaan is redelikal omseil self sonder om na openbare vervoer of taxi's te gebruik. Dit is nodig om na die Hill of Alaceddin te navigeer, waar die grootste en oudste moskee met dieselfde naam "Alaceddin Moskee" geleë is. Van daar af is die sogenaamde "historiese sentrum" van die stad. Konier kontras lok die feit dat moderne geboue ook hier geleë is, dus in die een-en-twintigste eeu, die plaaslike bevolking is respekvol oor hul geskiedenis en moenie daarvan vergeet nie. En nou meer oor interessante plekke wat jy moet besoek.
Alaceddin's Hill is 'n stadspark met geplant pragtige blombeddings, fonteine is gebou en knusse gange word gelê. Prickly, soos ek hierbo gesê het, is daar 'n moskee van Alaceddin (toer. Algodin Camii), waarvandaan die chique panorama van die stad oopmaak. Na die aankoms van die Seljuks op die grondgebied van die huidige Turkse Republiek was die Bisantynse strukture in die moskee herstruktureer.
Die aslantynse moskee is gebaseer op die Bisantynse Basiliek. Die volledige transformasie van die moskee het in 1150 begin, en die voltooiing van die konstruksie word beskou as 1221, tydens die bewind van Sultan Alaceddin Keykubata, wie se naam was en vernoem. Binne, tot vandag toe word twee-en-veertig kolomme in die hoofsaal bewaar, sowel as eindig in donker en ligte marmer.
Op die gebied van die moskee is die grafte van agt sultans, insluitende alaceddin cakeback, Masuda I, Klych Arslan II en IV, en ander.
Dit is ook die moeite werd om die Madrasa van 'n subtiele minarer te besoek (toer. ̇Nce minareli medes), die konstruksie is ontwerp deur die Armeense argitek Galautom, in 1264-1265 tydens die direksie van Sultan Kylych-Arsalan IV. Terloops, die argitek het op een van die mure 'n persoonlike opskrif. Schukudo het so 'n naam gegaan, almal dankie aan die minaret, wat smal en hoog was, versier met teëls, het hy 'n taamlike ongewone siening vir daardie tye gehad, maar ongelukkig tot vandag toe is 'n ekstraktiewe voorkoms nie bewaar nie.
Spesiale aandag word aangetrokke tot die ingang in die Madrasa, wat met 'n klipsnywerk versier is, waar ons 'n gesegde van die hoofboek vir alle Moslems - die Koran, gelaat het. Tot die negentiende eeu het hierdie konstruksie soos gewoonlik gefunksioneer. Maar in 1901 het 'n wonderlike minaret weerlig verwoes. Ten spyte van die feit dat van 1936 tot 1956 herstelwerk uitgevoer is, het die minaret nie gehou nie. Na die einde van die werk in die gebou van die tempel is 'n hout- en klipdraadmuseum oopgemaak, wat op hierdie dag sit.
Nog 'n argitektoniese monument - die Madrasa van die rou, is in 1242 gebou tydens die bewind van Giaciaddin Keykurreeva II, op bevel van Beddadin Moslich. Die binnehof versier patrone uit 'n mosaïek van Golbugo-kleur en 'n klein swembad.
In die sewentiende eeu het Madrasa sy gewildheid verloor, en twee eeue het sonder behoefte gestaan. Slegs in die negentiende eeu in die oorblywende plekke, na stilstand, is 'n geestelike skool geopen, waar klasse tot 1924 gehou is. En in 1960 is 'n museum van die grafstene op die spoorgebied gestig, waar die plate afgehaal is, vanaf die tye van Seljuks tot die tye van Ottomane.
Turkye is een van die lande wat bekend is vir handgemaakte produkte. Vir liefhebbers, bewonder die skoonheid van plaaslike vakmanne, in Konye is daar 'n keramiekmuseum, wat in 1955 geopen is (geleë op die grondgebied van Karatay Madrasa,
Gebaseer in 1251).
Moenie vergeet om die argeologiese museum te besoek nie, waar die uitstallings van verskeie eras aangebied word: Begin met Neolithic en eindig met die Bisantynse tyd, en vind ook, as gevolg van die uitgrawings wat in Chatalhayuk uitgevoer word. Die meeste van almal lok die sarkofagus, waarin al die twaalf-feats van Hercules uitgebeeld word.
Museum vir meer as honderd jaar, in die huidige gebou is dit sedert 1962 bedryf.
En aan die einde sal ek vertel van die Ataturk House Museum, dit is 'n twee-verdieping gebou, wat in 1912 gebou is. Dit is ook in die ou sentrum van die stad, aanvanklik is hierdie gebou as 'n goewerneur se hotel gebruik.
Tydens sy reise het Atatürk herhaaldelik hier gestop. In 1927 het die stedelike bestuur besluit om hierdie huis as 'n geskenk Mustafa Kumary Ataturk oor te dra. En ná sy dood is die gebou na die mag van plaaslike regering oorgedra. Van 1940 tot 1963 was hierdie huis van die goewerneur tot die beskikking van die goewerneur. En in 1964 is die huismuseum Ataturk oopgemaak, waar 'n paar persoonlike besittings van Ataturk, foto's van wat uitgebeeld word deur sy besoeke aan die stad Konyus, sowel as ander items. U kan die eetkamer, kantoor en slaapkamer besoek, waar hy gewerk het en die eerste president van die Turkse Republiek gegee het.