Die Krim-skiereiland het ons amper vinnig ontmoet - in vergelyking met verlede jaar het die ferry verplettering soos ure gewerk. Gewag vir minute van veertig totdat die platform gevul is met vervoer.
'N Paar uur later het ons reeds dinge in die gesellige binnehof-evpatoria gelaai. Die woonstel gasvrou is op die aankondigingswebwerf gevind, bel, ooreengekom. Ons het verskeie opsies gehad, maar die man het dit as gevolg van parkering gekies. Die gasvrou het die motor in die binnehof toegelaat, wat skaars is. Gewoonlik in oord stede word elke sentimeter van die ruimte gevul met huise, uitbreidings vir die ontvangs van vakansiegangers. Maar die motors staan langs 'n smal straat agter die omtrek van die binnehof. Nie baie gemaklik nie.
Maar die woonstel blyk te wees chic - drie kamers, 'n kombuis, 'n groot badkamer. In die gang akwarium met groot katvis.
Twee dae het reën gelieg. Ek het so gedroom om na hierdie stad te kom, in my kinderjare, elke jaar in die pionierkamp wat na Gagarin vernoem is. Toe was sy in Evpatoria ongeveer agt terug. Toe het ek ontsteld geword - die geboue is oud, die Sowjet-tye, alles in die bekendstelling. So het dit 'n skande geword, want dit is die Krim. Hy self is 'n pêrel, maar tog moet jy ook omgee!
Ten slotte het die weer graag tevrede geraak, die son het nie gewees nie, maar die belangrikste, maar alhoewel die skyn gestop het. Ons het die tuin verlaat en na die wal gegaan. Die kinders het die vermaaklikheidssentrum gesien en het dadelik gehaas om pret te hê. Nie net 'n baba nie, maar ook ons pa het besluit om die vaardighede in skietery te wys.
U kan 'n paar uur in hierdie kinderdorp spandeer en slegs 300 roebels bestee. Wat my betref, is die pryse redelik normaal. Solank hulle die wal bereik het, het hulle daarin geslaag om 'n klomp aandenkings te koop. Daar was meer en meer mense, dit is selfs verbasend dat die stad in sulke weer deur te rus. Hy het in 'n kafee geëet - 'n kebab, slaai en pizza-kinders beveel. Baie lekker, en koffie blyk uit te wees. Die kelnerin het berig dat hy sy sjef vir 'n spesiale resep kook.
Vervolgens het ons 'n groep lewende beelde en ander ontmoet, nie minder interessante karakters nie.
Hulle het gedwaal totdat ons kinders effens van moegheid geval het.
Die volgende oggend het in ons vensters met 'n helder son geglimlag. Ek kon nie glo dat ons uiteindelik in die see val nie. Intussen is die water nie opgewarm nie, in die motor gespring en na een plek gehaas, wat ons op die pad na Evpatoria opgemerk het. Dit is 'n klein baai waarin Swans swaai. Plaaslike inwoners sê dat in die winter water nie vries nie en die voëls nie oral wegvlieg nie.
Die afgelope week het ons gebad, gesink. Van die strand het letterlik huis toe gekruip. Wat het om te doen, was dit nodig om elke sekonde te gebruik. Hoe om van Evpatoria sonder bruin te kom. Wie sal ons verstaan? Op die laaste dag het net om die stad gegaan, daar was winkels, nuwe geboue. Het die lekkerste wyn gekoop soos ek in my lewe probeer het. Maak en verkoop sy plaaslike inwoners. Die stad het begin verander, het tot lewe gekom en op een of ander manier opgedateer. Prower. En ek was baie hartseer, ek wou nie verlaat nie.
Toe die stad oorbly, het hy ook vir my hartseer geword, miskien het hy ook nie wou deel nie?