Beroemde Cordoba, bowenal Meskita, 'n groot moskee, herbou in 'n Katolieke katedraal, en talle patio-binnehowe. Hierdie klein kleuter in die huise van huise is 'n besigheidskaart van die stad, hul beelde oral, van boeke en kaarte tot magnete en deksels vir fone. In Februarie, toe ek in Cordoba was, is daar klein bloeiende plante, maar die patio lyk slim en in so 'n "slegte dimensionele" tyd.
Mesquite het 'n dubbele indruk op my gemaak. Hierdie gebou, groot soos die lughawe, is nie soveel herbou nie, aangesien dit bloot aangepas is vir 'n Katolieke katedraal. Jesus op kruisbeelde onder die Mauritaanse kolomme lyk vreemd, en sy oë lyk my verward.
Letterlik 'n paar stappe - die koninklike paleis met 'n luukse tuin, damme.
Die blomme straat wat deur die gids beloof is, is nie dadelik gevind nie, verskeie kere het ek net verby hierdie smal gaping tussen die huise gegaan, om nie haar straat te vind nie.
Daar was geen duidelike plan nie, en dit het my gelei.
Die volgende dag was die naweek in die paleis van Viana, bekende talle patio's, het nie selfs die dieretuin en die Botaniese Tuin gewerk nie. Ek het bedagsaam gewonder deur die binnehof van die hotel, om net om die stad te loop, enige koffie iewers te drink en is deur die eienaar van die eienaar gestop: "Waarheen gaan jy?" Hartseer sug, het gesê dat dit sleg voorbereid was en die interessantste ding vasgehou het, en nou is daar nêrens om te gaan nie. "Hoe nêrens?!" - Die eienaar was verontwaardig. Ek het my na die kantoor geneem, ek het na die rekenaar gegaan en my vinnig op die kaart van die stukke van ses punte gesit, waar ek beslis moet gaan. Op die advies van die eienaar het ek opgestaan na die antieke toring van Calahorra, waarmee die wonderlike siening van die Guadalquivirrivier en Meskita.
'N patio, 'n gratis oop-lugmuseum, gevind.
Weereens, langs die muur van die ou dorp, het die ou sinagoge, San Bartholome Chapel - Mudjhar-styl-meesterstuk ondersoek, die museum van die vel besoek. Hierdie klein museum bied leerprodukte wat in tradisionele styl gemaak en versier is. Op die monitor kan jy die stadiums van produksie sien, dit is 'n komplekse en noukeurige werk.
Met 'n gevoel van vervulling het ek teruggekeer na die hotel, waar 'n waaksaam eienaar vir my gewag het. Die vraag het so iets geklink: "Hoekom het dit gekom?" Ek het berig dat ek alles gekyk het.
- Gaan daar ('n hand waai)
- En dan wat?
- Sien
Mortwood, maar ek het gehoorsaam in 'n gegewe rigting getrek. Op die geplaveide pondsteen area lig ligte op. Op die grond het die mure die musikante gesit, die man het die kitaar gespeel, die vrou het iets so 'n toesighoudende en lang wat goosebumps gesing het. In die middel van die vierkant is daar 'n kruis, die gloeilampe rommel om hom ook. Baie mooi en romanties. Andalusië se hart klop in Granada, haar siel woon in Cordoba.